บทเรียนออนไลน์
เรื่อง ฟิสิกส์อนุภาค และ เซิร์นกับงานวิจัย 

          หลังจากนั้น ในปี ค.ศ. 1936 ขณะที่ แอนเดอร์สัน (Carl D. Anderson) นักฟิสิกส์ผู้ค้นพบโพซิตรอน และ เนดเดอร์เมเยอร์ (Seth Neddermeyer)  นักศึกษาของแอนเดอร์สัน กำลังศึกษาธรรมชาติของรังสีที่มาจากนอกโลก หรือ รังสีคอสมิก (cosmic rays) ด้วยเครื่องตรวจวัดอนุภาคแบบห้องหมอก พวกเขาได้ตรวจพบอนุภาคที่มีสมบัติใกล้เคียงตามที่ยุกะวะได้เสนอไว้โดยบังเอิญ และได้เรียกอนุภาคที่ค้นพบนี้ว่า มีซอน แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อมีการตรวจสอบที่ละเอียดมากขึ้น กลับพบว่า อนุภาคดังกล่าว ไม่ได้มีแรงยึดเหนี่ยวตามที่ยุกะวะเสนอไว้ 

          แล้วในที่สุด ในปี ค.ศ. 1947 คณะนักฟิสิกส์นำโดย พาวเวลล์ (Cecil Powell) ชาวอังกฤษ ได้ค้นพบอนุภาคที่มีสมบัติตรงตามที่ยุกะวะเคยนำเสนอไว้ จากการใช้แผ่นฟิล์มบันทึกรอยทางของอนุภาคที่มาจากรังสีคอสมิก อนุภาคดังกล่าวได้รับการตั้งชื่อว่า ไพมีซอน (pi-meson) เขียนแทนด้วยตัวอักษรกรีก π   ซึ่งต่อมาเรียกว่า ไพออน (pion) ส่วนอนุภาคที่ได้รับการค้นพบก่อนหน้านี้โดยแอนเดอร์สัน และ เนดเดอร์เมเยอร์ ได้รับการตั้งชื่อว่า มิวมีซอน (mu-meson) เขียนแทนด้วยตัวอักษรกรีก μ (มิว) ต่อมา ถูกเรียกว่า มิวออน (muon)