บทเรียนออนไลน์
เรื่อง ฟิสิกส์อนุภาค และ เซิร์นกับงานวิจัย 

               สมมติฐานของพลังค์สามารถใช้อธิบายการแผ่รังสีของวัตถุดำได้ แต่พลังค์และนักฟิสิกส์สมัยนั้น ยังไม่แน่ใจในความถูกต้องของความคิดเกี่ยวกับความไม่ต่อเนื่องของพลังงาน จนกระทั่ง ในปี ค.ศ. 1905  ไอน์สไตน์ (Albert Einstein) ประสบความสำเร็จในการใช้หลักการเดียวกันกับสมมติฐานของพลังค์ในการอธิบาย ปรากฏการณ์โฟโตอิเล็กทริก (photoelectric effect) ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อแสงตกกระทบผิวโลหะแล้วทำให้อิเล็กตรอนหลุดออกมา โดยไอน์สไตน์ได้เสนอว่า แสงประพถติตัวเป็นก้อนพลังงานคล้ายอนุภาคที่เมื่อตกกระทบพื้นผิวโลหะ จะถ่ายโอนพลังงานที่เป็นจำนวนเท่าของ  hf  ทั้งหมดให้กับอิเล็กตรอนของโลหะ โดยที่ h คือ ค่าคงตัวของพลังค์ และ   f  คือความถี่ของคลื่นแสง  ซึ่งปริมาณ  hf เรียกว่า ควอนตัมของพลังงาน (quantum of energy) ดังนั้น เมื่อแสงที่มีควอนตัมของพลังงานมากพอมาตกกระทบ จะทำให้อิเล็กตรอนของอะตอมที่ผิวโลหะหลุดออกมาด้วยพลังงานจลน์ค่าหนึ่ง

           ก้อนพลังงานแสง หรือ อนุภาคของแสง นี้ต่อมาได้รับการเรียกชื่อว่า โฟตอน (photon) และใช้ตัวอักษรกรีก γ  (แกมมา) เป็นสัญลักษณ์แทนโฟตอน 

           ในที่สุด แนวคิดของทั้งพลังค์และไอน์สไตน์ได้นำไปสู่การจัดร่างฟิสิกส์แผนใหม่ (modern physics) ซึ่งเป็นพื้นฐานในการศึกษาอนุภาคชนิดอื่น ๆ รวมทั้ง เป็นพื้นฐานของเทคโนโลยีทางวัสดุ การสื่อสาร คอมพิวเตอร์ ฯลฯ ในปัจจุบัน