บทเรียนออนไลน์
เรื่อง ฟิสิกส์อนุภาค และ เซิร์นกับงานวิจัย 

1.3 ปฏิยานุภาค

                 จากแนวคิดของเดอ เบรย ได้นำไปสู่การพัฒนาทฤษฎีกลศาสตร์ควอนตัมซึ่งเป็นทฤษฎีที่ใช้อธิบายธรรมชาติของอิเล็กตรอนในอะตอม จนกระทั่งเสร็จสมบูรณ์ในเวลาเพียงไม่กี่ปี (ค.ศ. 1924 – 1927)  แต่ทั้งนี้ เมื่อนักฟิสิกส์พยายามใช้ทฤษฎีกลศาสตร์ควอนตัมมาอธิบายปรากฏการณ์ที่วัตถุหรืออนุภาคขนาดเล็กเคลื่อนที่ด้วยความเร็วใกล้ความเร็วของแสง ได้พบว่า ยังมีข้อขัดแย้งที่ไม่อาจจะอธิบายได้ด้วยทฤษฎีที่มีอยู่ และการแก้ไขข้อขัดแย้งดังกล่าว ได้นำไปสู่การค้นพบอนุภาคชนิดใหม่อีกครั้ง

               ในปี ค.ศ. 1928 ดิแรก (Paul Dirac) นักฟิสิกส์ชาวอังกฤษ พยายามนำแนวคิดทางทฤษฎีกลศาลตร์ควอนตัมมาใช้ร่วมกับทฤษฎีสัมพัทธภาพของไอน์สไตน์เพื่ออธิบายการเคลื่อนที่ของอนุภาคที่มีความเร็วเข้าใกล้ความเร็วแสง เขาพบว่า อิเล็กตรอนอิสระสามารถมีพลังงานได้ทั้งค่าบวกและค่าลบ และดิแรกได้เสนอว่า พลังงานค่าลบอาจเป็นพลังงานของอนุภาคที่มีสมบัติเหมือนกับอิเล็กตรอน แต่มีประจุตรงข้าม และต่อมา อนุภาคที่ดิแรกเสนอไว้ได้รับการค้นพบโดยแอนเดอร์สัน (Carl Anderson) นักฟิสิกส์ชาวอเมริกัน ในปี ค.ศ. 1932 ด้วยอุปกรณ์ที่เรียกว่า เครื่องตรวจวัดอนุภาคแบบห้องหมอก หรือ เรียกสั้น ๆ ว่า ห้องหมอก (cloud chamber)