styl gry

Nie bądź dupkiem!

Zasada, która obowiązuje wszystkie osoby uczestniczące, przez cały czas trwania wydarzenia: nie rób niczego, co mogłoby popsuć zabawę lub zagrozić bezpieczeństwu innych. Wszyscy mamy obowiązek dbania o dobrą atmosferę i dobrostan współgrających. 

Mimo tego, że nasze postaci będą sobie robić różne świństwa i zachowywać się często w sposób karygodny – jako gracze i organizatorzy szanujmy się i dbajmy o siebie nawzajem.

Przykład:
Postać A jest otwarcie przeciwko nieludziom, A chciałaby zagrać to widowiskowo. A przed grą umawia się z B grającego kupcem-niziołkiem i przywozi przedmioty, które B położy na kramie, by A mogła je publicznie zniszczyć, może nawet podpalić (to ustalą z organizatorami na miejscu), a także koszulę, którą na nim w tej scenie podrze. Ustalają też, na jakim poziomie intensywności chcą odegrać tę scenę.

Wspieraj innych

Zgodnie z tą zasadą to doświadczenia, które wspólnie przeżywamy, są najważniejsze. Wspieranie gry innych osób (z angielskiego play to lift) jest ważniejsze niż granie zgodnie z charakterem postaci, ważniejsze niż wygrywanie, a nawet niż historia, którą opowiadamy.

Niektóre sceny kierują uwagę na konkretne postaci lub ich grupy – postaraj się pomóc tym osobom w przeżyciu niezapomnianego doświadczenia poprzez wspieranie ich gry, bez przejmowania miejsca na świeczniku. Jeśli nie masz ochoty uczestniczyć – popatrz z boku. To też jest w porządku. Nie wkraczaj jednak w doświadczenie innej osoby tylko po to, by zamiast tej osoby stanąć w centrum uwagi. 

Jak to może wyglądać?

• Powstrzymaj się od reakcji, jeśli wiązałoby się to z przejęciem na siebie uwagi skupionej na kimś innym.

Przykład:
Odważna najemniczka wyzwała na pojedynek herszta bandytów. Możliwe, że przegra ten pojedynek, ale scena będzie spektakularna. Jeśli widzisz, że graczka świadomie pcha swoją postać w kłopoty – nie przychodź jej całą grupą na ratunek, zabierając możliwość przeżycia heroicznego momentu.

• Reaguj, kiedy działania innej postaci robią wrażenie, nawet jeśli reakcje twojej postaci nie będą pozytywne.

Przykład:
Postać elfiego śpiewaka właśnie prowadzi występ w Zajeździe pod Gryfem, który poderwał do tańca wiele osób. Wesprzesz tę scenę dołączając do roztańczonego tłumu, albo mamrocząc do swoich elfosceptycznych towarzyszy, że elfy tylko grać potrafią, a do prawdziwej pracy się nie wezmą. 

Z zasady “play to lift” wynika jeszcze jedno – warto wspierać funkcje pełnione przez inne postaci. Korzystaj z usług tych postaci, które posiadają kompetencje dotyczące pewnych dziedzin. Odwiedź zielarkę, jeśli potrzebujesz eliksiru, strażnika – kiedy chcesz zgłosić kradzież, a typa spod ciemnej gwiazdy, jeśli twojemu rywalowi należy spuścić łomot. Jednocześnie, jeśli z karty postaci wynika, że ty masz zdolności w jakiejś dziedzinie, spodziewaj się od innych osób zleceń związanych z twoją profesją. 

Licz się z konsekwencjami

Stawiamy na realizm, co oznacza konieczność zmierzenia się z konsekwencjami czynów postaci. Warto więc dobrze przemyśleć czy pięćdziesięciokilowa dziewuszka powinna rzucać się z pięściami na stukilowego draba albo czy drewniane widły to najlepszy oręż przeciw upiorom. Liczymy na dobre odgrywanie postaci i zrozumienie ich ograniczeń.