การทอผ้ากะเหรี่ยงเป็นการเรียนรู้จากการสืบทอดจากบรรพบุรุษตั้งแต่สมัยอดีตจนถึงปัจจุบันซึ่งสตรีชนเผ่าปาเกอะญอจะได้รับการสืบทอดบทบาทในการจัดหาและถักทอเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มสำหรับคนในครัวเรือน ได้สอดใส่ลวดลายตามคติความเชื่อและให้สีสันตามวัสดุท้องถิ่นที่มาใช้ทำสีย้อมฝ้ายที่ปลูกเอง ทุกครัวเรือนเด็กสาวหากมีอายุ 5 ขวบ จะต้องเรียนรู้วิธีการทอผ้าจากแม่ ดังนั้นผู้หญิงชนเผ่าจะต้องทอผ้าเป็นทุกคน ซึ่งการทอผ้าการทอผ้าของชนเผ่าแตกต่างจากการทอทั่วๆไป คือการทอผ้าด้วยกี่เอวอุปกรณ์ในการทอมีไม่มากชิ้น เช่น กี่ทอเอว ฝ้าย ฟืม   เป็นต้น ทำให้การทอสามารถเคลื่อนย้ายได้สะดวก แม้พกพาไปทำงานในไร่ ชนเผ่าปาเกอะญอมีวิถีชีวิตที่ผูกพันกับธรรมชาติ จึงเรียนรู้ในสิ่งรอบๆตัวมาใช้ให้เกิดประโยชน์ หลังจากหมดฤดูทำการเกษตร ช่วงเดือน มกราคม-มีนาคม ทุกครัวเรือน มารดาจะทอผ้าให้ลูกสวมใส่ ซึ่ง 1 ปีจะได้เปลี่ยนชุดใหม่ 1 ครั้ง คือในวันปีใหม่เมือง (วันสงกรานต์)         จะทอในวันที่เป็นสิริมงคลเท่านั้น มีความปราณีต มีลวดลายที่สวยงามเป็นเอกลักษณ์ ใช้เวลาในการทอค่อนข้างนาน รวมทั้งคิดและพัฒนาลวดลายผ้า ใส่สีสันบนผืนผ้าที่มีเอกลักษณ์ของชนเผ่า เช่น ลายกะเหรี่ยงโบราณ ลายงูเหลือม  ลายรากไทร ลายพระอาทิตย์ทรงกรด ลายจกและปักเดือย ลายเมล็ดฟักทอง เป็นต้น มีการย้อมสีเส้นด้ายด้วยสีธรรมชาติ เช่น สีของเปลือกไม้ สีของใบไม้ ดอกไม้ ดินโคลน สีที่ได้ส่วนใหญ่มักเป็นสีดำ น้ำตาล เหลือง เขียว หากได้สวมใส่ผ้าทอของชุมชนพระบาทห้วยต้มจึงถือได้ว่าจะเป็นสิริมงคลต่อตนเอง