ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Αποτελεσματική Διδασκαλία :

Ένας από τους κυριότερους στόχους του εκπαιδευτικού συστήματος είναι η αποτελεσματική διδασκαλία. Υπάρχουν όμως διαφορές όσον αφορά στην φιλοσοφία, τις μεθόδους και στις διαδικασίες αξιολόγησης αυτού του στόχου, στόχος που συνεχώς αποβλέπει στη συνεχή μάθηση(Gage, 1978).

Οι παράγοντες που συνηγορούν στην αποτελεσματική μάθηση χωρίζονται σε εσωτερικούς, που σχετίζονται με την προσωπικότητα του μαθητή και σε εξωτερικούς, που αφορούν τα στοιχεία και τη δυναμική του περιβάλλοντος, όπου η μάθηση παίρνει σάρκα και οστά (Ames, 1992a).

Έρευνες (Brophy & Good, 1986; Slavin, 1987;), καταλήγουν ότι ο κύριος διαμορφωτής των εξωτερικών παραγόντων μάθησης, είναι ο εκπαιδευτικός, που με τη διδακτική του συμπεριφορά επηρεάζει τη μαθησιακή συμπεριφορά των μαθητών του.

Κατά τους Mosston και Ashworth (1994), αποτελεσματική διδασκαλία είναι η ικανότητα να είσαι καλά ενημερωμένος στη δουλειά σου, για να αξιοποιείς τις πιθανές σχέσεις σου με τον μαθητή επηρεάζοντάς του το γνωστικό, συναισθηματικό, κοινωνικό, σωματικό και ηθικό τομέα του.

Μέθοδοι Διδασκαλίας :

Οι μέθοδοι διδασκαλίας δίνουν μια ποικιλία στο μάθημα, το κάνουν πιο ενδιαφέρων τόσο για τους μαθητές όσο και για τους καθηγητές (Mosston 1966).

Είναι ένας μπούσουλας στα χέρια των Κ.Φ.Α διότι μας βοηθά, πώς να οργανώσουμε τον χρόνο, το χώρο και τα όργανα, τις αλληλεπιδράσεις με τους μαθητές, τη λεκτική μας συμπεριφορά, πως θα διαμορφώσουμε ένα κοινωνικό και συναισθηματικό κλίμα στην τάξη, δηλαδή ένα ευχάριστο περιβάλλον μάθησης.

Στο χώρο της φυσικής αγωγής, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται τις τελευταίες δεκαετίες σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι το φάσμα των μεθόδων διδασκαλίας, που εισήγαγε ο Mosston το 1966 και πήρε τη σημερινή του μορφή από τον ίδιο και την Ashworth το 1986.Αρχή του φάσματος είναι ότι η διδασκαλία της Φυσικής Αγωγής είναι μια διαδικασία λήψης αποφάσεων, γιαυτό δεν υπάρχει μόνο μια μέθοδος διδασκαλίας αλλά πολλές και ανάλογα με το ποιος παίρνει τις αποφάσεις, ο καθηγητής ή ο μαθητής, διαφοροποιεί τη μια διδακτική μέθοδο από την άλλη και έχει ως αποτέλεσμα την καλλιέργεια και την επίτευξη διαφορετικών στόχων.

Διακρίνουμε 2 ομάδες μεθόδων ανάλογα με τους στόχους που θέλουμε να επιτύχουμε και ποια διαδικασία : Στη διαδικασία της αντιγραφής-αναπαραγωγής, διαδικασία που επιτρέπει το μαθητή να αναπαράγει πράγματα γνωστά, πράγματα που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος μέχρι σήμερα, π.χ την κολύμβηση, το άλμα σε μήκος, έναν παραδοσιακό χορό κλπ, και β) στη διαδικασία δημιουργίας-παραγωγής, δηλαδή ο μαθητής δημιουργεί πράγματα που δεν έχουν ακόμα εφευρεθεί π.χ μια νέα άσκηση, μια καινούρια φιγούρα κλπ.

Κάθε δραστηριότητα, κάθε άθλημα,μπορεί να διδαχθεί με μέθοδο που απαιτεί αναπαραγωγή και με μέθοδο που απαιτεί παραγωγή, δημιουργία. Έτσι ανάλογα με το στόχο που θέτει κάθε μάθημα, επιλέγεται και η ανάλογη μέθοδος από την την αναπαραγωγική ομάδα ή παραγωγική.

Στην αναπαραγωγική ομάδα ανήκουν, η μέθοδος του παραγγέλματος, η μέθοδος της πρακτικής εξάσκησης, η μέθοδος της αμοιβαίας διδασκαλίας, η μέθοδος του αυτοελέγχου και η μέθοδος της διαφοροποίησης του βαθμού δυσκολίας, ή διαφορετικά η μέθοδος του μη αποκλεισμού.

Στην παραγωγική ομάδα ανήκουν, οι μέθοδοι της καθοδηγούμενης ανακάλυψης, της συγκλίνουσας εφευρετικότητας, της αποκλίνουσας παραγωγικότητας, του προγράμματος που σχεδιάζει ο μαθητής, της πρωτοβουλίας του μαθητή και της αυτοδιδασκαλίας.