Ναυμαχία του Καφηρέα

Η Ναυμαχία του Κάβο Ντόρου- 20 Μαΐου 1825

Η ναυμαχία του Κάβο Ντόρου συνέβη στις 20 Μαΐου 1825 κατά τους χρόνους  του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, η έκβαση της συνέθεσε μια ακόμα λαμπρή σελίδα στην ναυτική και στρατιωτική ιστορία της Ελλάδας.

Χρονικό της ναυμαχίας

 Ήδη διανύεται ο πέμπτος χρόνος της Επανάστασης με τις εμφύλιες διενέξεις, την εξόρμηση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και την πολιορκία του Μεσολογγίου να διακυβεύουν το εγχείρημα και την προσπάθεια για την Απελευθέρωση και ανεξαρτησία της Ελλάδας. Πολλές περιοχές , όπως η Εύβοια, δεν είχαν ακόμα απελευθερωθεί , παρά τις κατά τόπους μάχες που είχαν δοθεί.

Στα μέσα Μαΐου του 1825 ο τούρκικος στόλος υπό τον Χοσρέφ αποτελούμενος από 52 πλοία διαφόρων τύπων, ξεκινά από τα Δαρδανέλια με προορισμό την Πελοπόννησο. Σκοπός τους ήταν να εφοδιάσουν τους Οθωμανούς της Εύβοιας με τροφές και πολεμοφόδια και στην συνέχεια να μεταβούν στο Μεσολόγγι ενισχύοντας τα έργα για στενότερη πολιορκία.

Μοίρα των Ελληνικών πλοίων είχε προσαράξει στην Σκύρο, επιτηρώντας τις κινήσεις των πλοίων και καιροφυλακτούσαν την κατάλληλη στιγμή να χτυπήσουν την εχθρική νηοπομπή.

Την 20η Μαΐου ο ελληνικός στόλος βρίσκονταν στην περιοχή μεταξύ της Ευβοίας, της Άνδρου, της Κέας και της Αττικής, περιπολώντας άσκοπα δίχως να βρίσκει την κατάλληλη θέση να χτυπήσει τα εχθρικά πλοία.

Ο Αντιναύαρχος των Σπετσών Ιωάννης Κυριακός, την στιγμή που τα ελληνικά πλοία είχαν περιοριστεί στην επιτήρηση, κατέδειξε το στενό Καφηρέα ως το καταλληλότερο σημείο συγκρούσεως λόγω της στενότητας του.

 Η πρόταση του έγινε δεχτεί με ενθουσιασμό από τον ναύαρχο Γεώργιο Σαχτούρη και με αυτήν συμφώνησαν και οι υπόλοιποι αρχηγοί Γεώργιος Ανδρούτσος και Αποστόλης Νικολής.

Στο πολεμικό συμβούλιο που έλαβε χώρα στο πλοίο του Σαχτούρη, αποφασίστηκε το στενό Καφηρέα το σημείο όπου θα χτυπούσαν τα τούρκικα πλοία κατά τα ξημερώματα τις 20 Μαΐου.

Περιγραφή της Ναυμαχία

 Στις 20 Μαΐου βρέθηκε  κατά τις πρωινές ώρες ο Ελληνικός στόλος με τον τουρκικό με τους άνεμους που έπνεαν ήταν υπέρ των ελλήνων και η στενότητα του χώρου αποτελούσε την καταλληλότερη θέση να χτυπήσουν τον αριθμητικά υπέρτερο στόλο των τούρκων.

Ο ελληνικός στόλος θα διαιρεθεί σε τρία τμήματα, με την μοίρα του Γ. Ανδρούτσου να παραπλέει δεξιά προς την πλευρά της Άνδρου, του Γ. Σαχτούρη στο κέντρο και του Αποστόλη Νικολή στην αριστερή πλευρά κατά μήκος της περιοχής της Καρύστου.

Σε ανάλογες θέσεις είχε μοιραστεί και ο τουρκικός στόλος.

τα ελληνικά πλοία ήταν ένας τρινησιος στόλος, αποτελούμενος από 35 πλοία και 3 πυρπολικά (10 υδραίικα, 10 σπετσιώτικα και μερικά ψαριανά) και τα οποία είχαν παραταχτεί σε απόσταση βολής.

Την πρωινή ώρα ξεκίνησε η ναυμαχία, και ενώ η σύγκρουση ήταν πεισματώδης, οι βολές του μεγαλυτέρου σε αριθμό και όγκο πλοίων των Οθωμανών ήταν αισθητές στα πλοία των Ελλήνων, οι οποίοι όμως παρέμεναν θαρραλέοι και με εύστοχες βολές σφυροκοπούσαν αδιάκοπα τα εχθρικά πλοία.

Οι σφαίρες είχαν προκαλέσει τον τρόμο και τον πανικό στα πληρώματα του οθωμανικού στόλου, ενώ οι διαταγές δίνονταν και ανακαλούνταν αμέσως πρόδηλο της ναυτικής απειρίας τους όπως αναφέρεται από ιστορικά έγγραφα της εποχής του Ανάργυρου Χατζηαναργύρου.

Το πλήρωμα των πλοίων των ελλήνων, μέσα σε μια ομοβροντία κανονιών, καπνού και σκόνης μπαρουτιού, παρέμενε σιωπηλό και προσηλωμένο στο καθήκον του και στέκεται όρθιο μόνο στις διαταγές των ανωτέρων του.

Σε κάποια στιγμή από το ένα ως το άλλο άκρο της παραταγμένης νηοπομπής ακούστηκε η φράση « η Νίκη δι ημάς, ζητώ η Πατρίς».

Τότε ξεκίνησε μια μεγαλύτερη σε ένταση επίθεση με τα κατάρτια των εχθρών να καταστρέφονται, μάλιστα ήταν τόσο συντονισμένη που η γραμμή των τούρκων άρχισε να διασπάτε προς τα ανατολικά και ύστερα από ένα τρίωρο αδιάκοπο σφυροκόπημα και από τις δυο πλευρές άρχισε ο τουρκικός στόλος, που είχε αναπτυχτεί από την Γεραιστό (Καστρί) μέχρι τον Καφηρέα να δημιουργεί καμπύλη στο κέντρο του.

Παράλληλα η χρήση των πυρπολικών τόσο του Λάζαρου Μούσιου και Ιωάννη Ματρώζου που κατέστρεψαν την τούρκικη φρεγάτα γεμάτη με πυρομαχικά, καθώς και η επιχείρηση του πυρπολικού του Μ. Μπούτη που κατέστρεψε μια κορβέτα 26 κανονιών είχε ως αποτέλεσμα ο τούρκικος στόλος σε πλήρη αταξία, να τραπεί σε φυγή.

20η Μαΐου 1825 την ημέρα που έγινε η μάχη στο Μανιάκι και ο Παπαφλέσσας περνούσε στην ιστορία με την ηρωική θυσία του, σε μια άλλη γωνιά της Ελλάδας έλαβε χώρα η ναυμαχία του Καφηρέα, όπου εκτός του ότι αποτέλεσε μια ακόμη σύνθεση στην Νεότερη Ελληνική ιστορία ήταν και αιτία σημαντικοί αγωνιστές να συνδέσουν το όνομα τους με αυτό του Κάβο Ντόρου.

Περήληψη

20 Μαΐου 1825 Ναυμαχία του Καφηρέα

Μεταξύ του τούρκικου στόλου του χοσρέφ και των στόλων των νησιών Ύδρας, Σπετσών και ψαρών υπό τον ναύαρχο της Ύδρας Γεώργιο Σαχτούρη και των δύο άλλων νησιών Γ. Ανδρούτσου και Αποστόλου Νικολή.

Η ναυμαχία έλαβε χώρα μεταξύ του ακρωτηρίου του Καφηρέα και της περιοχή Γεραιστού και διήρκεσε από το πρωί της 20ης Μαΐου έως το απόγευμα της ίδιας μέρας.

Κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας η αριστοτεχνική τακτική του Σαχτούρη, χρησιμοποίησης των πυρπολικών είχε ως αποτέλεσμα την πυρπόληση της τούρκικης ναυαρχίδας «χαζέν-Γκεμισί» δίκροτου φρεγάτα 62 πυροβόλων, στην οποία όμως δεν επέβαινε ο χοσρέφ για προληπτικούς λόγους, καθώς και δύο κορβέτων των 32 και των 28 πυροβόλων αντίστοιχα.

Ο τούρκικος στόλος σκορπίστηκε, μια μοίρα από 20 πλοία έφυγε προς τον νότιο Ευβοϊκό, το κύριο τμήμα από 52 πλοία κινήθηκε νότια, ενώ 5 από αυτά καθώς και τα μεταγωγικά έπεσαν στα χέρια των νικητών.

Η Εύβοια εις την ναυτική ιστορία

τόμος Ι σελ. 32