Een dolle boel op het postkantoor

Post date: Dec 18, 2010 2:36:53 PM

We hebben een pakket poste restante laten versturen vanuit Nederland, waar boeken inzitten én slippers in maat 46. Heel belangrijk, want Bart is een slipper kwijtgeraakt en in Spanje hebben ze die niet in zijn maat. Wat een dwergen die Spanjolen!

Na vrijdag voor niets om 14:45 bij het postkantoor verschenen te zijn (ze gaan om 14:30 dicht) waagde ik vandaag een poging vóór 13:00 (dan gaan ze op de za. dicht). Gewapend met een taalgids vroeg ik naar de 'liste de correos' voor Vlaming. Een stortvloed aan Spaans volgde aan de andere kant van het loket. Ik begreep er niets van, behalve dan dat ik niet mijn pakket zou ontvangen. Gelukkig stond er een barmhartige Samaritaan achter mij, de Nederlandse Diana, die wel goed Spaans sprak. Wat bleek? Ik was niet op het hoofdpostkantoor -wat volgens googlemaps wel zo was- die was aan de andere kant van de stad en bijzonder moeilijk bereikbaar vanwege een opgebroken brug. Heel malo allemaal.

Diana was zo aardig om voor ons uit te rijden naar dat hoofdpostkantoor, al moest ze zelf niet die kant op. Eén minuut voor sluitingstijd arriveerden we. De deur was dicht maar Diana was niet voor een kleintje vervaardigd en met haar vrouwelijke charmes kreeg ze de postbeambte moeiteloos zover om ons binnen te laten. Hij ging mijn pakket te zoeken.

Helaas, geen pakket voor Vlaming...

Normaal duurt het enkele dagen en het pakket was 12 dagen geleden verstuurd, dus er moest iets helemaal mis gegaan zijn volgens de Spaanse beambte, die opvallend pessimistisch was. Een collega vond het pakket ook niet. Nu ga ik op het internet met de verzend-barcode die mijn moeder me mailde kijken of het pakket te traceren valt op 'correos.com'. Bart wil dolgraag die slippers, dus duimen maar dat de Spanjaarden het niet weggemaakt hebben of ligt het aan de stakingen in Holland? To be continued...

Bart en Diana (in het midden) op de vlooienmarkt

In elk geval hebben we er een leuke dag aan overgehouden: Diana nam ons mee naar een grote vlooienmarkt aan de rand van de stad, waar de gemiddelde toerist niets van afweet en we zijn gezellig een café ingedoken.

Globetrotter Diana vertrekt binnenkort naar Cuba en daarna na Colombia, want de Spaanse winter is teleurstellend koud dit jaar. Zul je net zien: gaan wij een jaar weg, is het een barre winter in het overwinterland bij uitstek. Gelukkig hebben we gisteren toch nog in de zon kunnen klimmen, Bart zelfs in blote bast! Nu regent het helaas maar koud is het niet. Gelukkig is de Volkswagen bus helemaal waterdicht. Dat waren lang niet al onze auto's en kampeervehikels! Het bewijs dat het gisteren fantastisch mooi weer was: