Chillen in Italië

Post date: Aug 2, 2010 11:53:44 AM

Wir haben es geschaft! Opgejaagd door jagers en politie zijn we over steile bergpassen gevlucht uit Oostenrijk en teruggekeerd naar Italië. Daar konden we op de eerste de beste parkeerplaats overnachten zonder bij ieder geluid op te schrikken. We willen nog wel even melden dat we de Oostenrijkers die we ontmoet hebben allemaal heel vriendelijk en behulpzaam vonden. Alleen hun strikte regels zijn niet geschikt voor vrijbuiters (of zwervers) als wij.

We vinden het wel mooi in de Voralberg, Oostenrijk

Links: de eerste de beste parkeerplaats in de Italiaanse AlpenIn Italië kun je doen en laten wat je wilt, zolang je geen overlast veroorzaakt natuurlijk. Dat past beter bij ons. Enig nadeel is dat het aardig dicht bevolkt is hier in de valleien, waardoor een rustig gelegen kampeerplaats vinden niet lukt (je moet ver van de weg staan om niet van die Italiaanse motormuizen langs te horen razen). De steilere gedeelten zijn veel leger, maar die bieden geen (enigszins) vlak plekje voor onze kar en als 'ie schuin staat slaapt dat niet best. Opvallend genoeg lukt dat in Frankrijk veel beter, daar heb je meer picknick-plaatsen en dergelijke in de bergen.Stiekem kamperen hoeft niet in Italië, dus konden we even

alles luchten van die muffe regeltjeslucht

Goed, we hebben in 'Valle dei Mulini' geklommen, dat is nabij Clusone (zie de link 'kaart' linksboven deze pagina voor de precieze locatie). Het klimmen was in een bijzonder idyllische omgeving, aan een ruisende rivierbeek met grasveldjes om samen met je geliefde te vertoeven, heel romantisch allemaal. De kalkrots was puik, vaak een paar blocpassen met makkelijke uitklim. Zelfs de 5c's waren behoorlijk atletisch, lekker bakken hakken! De moeilijkere routes (zevens) waren nogal hard op de vingers met cruxpassen op scherpe randjes. Onze ringbandjes + gewrichten roken nu nog na :-). We zijn het ook niet meer gewend na de technische granietplaten en fijne gaten in het Oostenrijkse conglomeraat.

Lekker atletisch aan de slag in Valle dei Mulini (een wilde gok: dat betekent vallei van de muilezels? hebben we niet gezien trouwens)

Hieronder: de topo hangt ingelijst en wel bij de klimrotsen, wat een service.

Wat we de komende tijd gaan doen, weten we nog niet. Zoals J. J. Cale zegt: you can call us the breeze, we'll keep blowing down the wind. Het is aan de warme, drukkende kant hier, maar het koele hoogtegebergte wordt weer geteisterd door onweer. We zien wel, in elk geval vinden we de 'laissez-faire' houding van de Italianen heerlijk.

Huishoudelijk berichten:

-dit bericht heb ik 29 juli geschreven.

-We bloggen de komende weken niet. Even een vakantie van het blog in onze oneindige vakantie (en we hebben het gehad met de MacDonalds!)