اسب بالدار

در درون من اسبی ست
وحشی
زیبا
با سُم‌های تیز
دونده مثل باد
آزاد مثل ابر

در درون من اسبی ست
با دوبالِ بزرگ
سفید
بلندپرواز
نیرومند چون طوفان
وحشی چون گردباد

درون من اسبی‌ست
آلوده به اصطبل تن

هر روز افسارش میبندم
و به کارش می گیرم
زین بر پشتش می‌گذارم
 

تا دیگران بر آن سوار شوند

چشم هایش را میبندم 

گردِ آسیاب میگردانمش

اسب من 

سرش گیج میرود

و از ینجه خوردن بیزار است

خسته
غمگین
پژمرده 

  دلتنگ دویدن در دشت های سبز

اسب بالدارمن
سپید بالِ زیبای وحشیِ تنها

اشک میریزد