Heers - Tongeren

28 april 2022                                                                                

We hebben een drukke periode achter ons. Pasen met de (klein-) kinderen, verjaardag Jack gevierd met de hele familie ( het mag weer!), Kennedymars Tiny…..

In Heers parkeren we de auto op dezelfde plek als 2 weken geleden, een fijne parkeerplaats in het dorp bij enkele winkels en horecagelegenheden. Van hier uit lopen we naar de drukke verbindingsweg met Sint-Truiden die we oversteken. Dan zijn we bij het vertrekpunt van vandaag. Op de kruising staat een piepklein kapelletje. 

We verlaten het dorp in oostelijke richting. Na een paar honderd meter verlaten we de laatste huizen en komen we op een hol weggetje. Hier ontmoeten we 2 wandelende dames. We herkennen de landkaart die ze hebben, ze wandelen ook de GR-Haspengouw. De dames zijn ook in Kortessem gestart, maar wandelen in tegengestelde richting ten opzichte van ons. Wij lopen de tocht volgens de internet-site. De Belgische dames zijn wandelvriendinnen. Ze worden ’s morgens naar hun vertrekpunt gebracht en ’s avonds weer opgehaald op het eindpunt van de dag. Ze beloven ons dat we een prachtige tocht voor de boeg hebben. Dat belooft wat!

We gaan verder en komen in een golvend landschap met veel akkers.

Het ontlokt Tiny de uitspraak:  “Het is net alsof we hier in het buitenland lopen”. Als Jack een beetje zijn voorhoofd fronst reageert ze meteen: “Oh ja, we zijn in België”. Op het einde van het weggetje zou volgens de internet-site het hoogste punt van de GR zijn, maar als we links af slaan zien we dat het weggetje nog iets stijgt. Hier moet het punt zijn. 

Goed, dat hebben we weer gefikst: 125 mtr boven de  zeespiegel. Niet echt sensationeel natuurlijk, maar wel leuk. We steken de eerder genoemde weg naar Sint-Truiden weer over en vervolgen de tocht over smalle verharde weggetjes tussen de akkers. We zien vooral veel akkers met graan en aardappelen, die laatste herkennen we aan de “voren”. Her en der zien we kleine bosjes. Verder lopend onder een blauwe hemel door het liefelijke landschap komen we bij een pad naar links. We twijfelen of we hier linksaf moeten, of iets verder. Volgens Jack is hier het punt, al is er geen markering. Omdat we een uitnodigend bankje met tafel zien gaan we naar links. We houden een korte pauze, genietend van de koffie.

Het vervolg gaat over een trapje omlaag en vervolgens door een hol weggetje ( waar we weer een markering zien) dat eindigt bij een boerderij. Hier gaat de route naar rechts. We passeren een wei met enkele paarden, en Tiny kan het niet laten. Ze lokt een paard en geeft het dier wat gras. Dat is een vaste gewoonte geworden. Na dit ritueel nemen we het eerste weggetje naar links.

Iets verder op een splitsing staan enkele bomen. We zien een klein Mariakapelletje, bevestigd tegen een boomstam. Toepasselijk genoemd “Maria aan de Boom”.

Onder het kapelletje hangt een bordje met een gedicht, eenvoudig en toch mooi.

De omgeving blijft ons boeien, het lijkt op “ons Zuid-Limburg”, maar het landschap is hier weidser. Tiny merkt terecht op dat de boeren hier nog veel grote akkers hebben.

In de verte signaleren we een eenzame heuvel tussen enkele bomen.

Het is de Tumulus Vechmaal, een Romeinse grafheuvel die vermoedelijk stamt uit de 2e eeuw. Volgens een informatiebord is het graf geplunderd door schatgravers. Tijdens wetenschappelijk onderzoek heeft men alleen maar enkele scherven gevonden.

We gaan weer verder en komen in de nabijheid van Vechmaal. Dit dorp laten we links van ons liggen, de route leidt ons naar een volgende interessante bezienswaardigheid: de Groeve Henisdaal ( of Hinnisdael).

Deze groeve ontstond door de winning van mergel. Hierdoor ontstonden kuilen en later een groot ondergronds gangenstelsel. In de 19e eeuw stopte de mergelwinning, later werden verschillende grotten of gangen gebruikt voor champignonteelt. De grotten, ook wel “Kuilen van Vechmaal” genoemd, zijn nu afgesloten.

Het complex is nu een verblijfplaats voor vleermuizen, hetgeen herkenbaar uitgebeeld is in de hekken. Vleermuizen, we kennen ze van Dracula, Batman en de laatste jaren als mogelijke veroorzakers van de corona-pandemie. Het zijn kleine zoogdieren die enigszins spookachtig ’s nachts rondvliegen op zoek naar insecten.

De tocht gaat verder over een bospad. Uiteindelijk komen we weer op een verhard weggetje. Op een kruispunt bij een boerderij twijfelen we even, we zien in eerste instantie geen markering. Maar Tiny is bij de pinken, ze ziet het bordje dat verborgen is in een grote heg. Onder een lekker zonnetje wandelen we in de richting van een fruitweide die achter een kleurrijke heg ligt. Daarna passeren we een oud kruis dat nauwelijks nog te zien is. 

Nu komen we op een leuk traject, een paadje dat langs een wei loopt. De omheining is gemaakt van kundig gevlochten stokken, vakwerk!  Nadat we in een grote boog om een bos gelopen hebben passeren we kasteel Widooie. Het gebouw bestaat uit een groot woonhuis, een poortgebouw en een boerderijgedeelte. We aanschouwen het domein van afstand, en zien een tuinman aan het werk. Het oogt groots, die tuinman krijgt zijn dag wel gevuld.

In Widooie  lopen we kort door het centrum van het dorp, en houden dan pauze bij fietscafé ’t Velohofke. Waar wandelaars ook welkom zijn! We bestellen cappuccino en een ijskoffie. We moeten  even wachten, maar….. dan krijg je ook wat. Jack geniet van een overheerlijke ijskoffie!

Na dit aangename oponthoud wandelen we voldaan nog 3 km verder naar een bushalte langs de Sint-Truidersteenweg in het buitengebied van Tongeren. 

Onderweg passeren we nog een leuk zitbankje: hier heeft men stoelen - waar de poten van zijn afgezaagd - bevestigd op het bankje. Komisch, leuk en origineel!

De bus komt netjes op tijd. Via Borgloon gaan we terug naar Heers.

Het was een fijne wandeltocht over mooie betonnen weggetjes en bospaadjes, behoudens een klein modderig stuk.

Voordat we naar huis rijden gaan we eerst nog even naar de “zwevende kapel”.

Een bijzonder bouwwerk, dat aan een helling “hangt”. Het is geen echt kapelletje, maar ziet er wel zo uit. Grappig!

Meer foto's:

Lees verder   Tongeren - Genoelselderen