Alken - Sint-Truiden

16 maart 2022                                                                             

Voordat we naar Alken rijden gaan we eerst stemmen voor de gemeenteraad. We zijn vroeg. In het stemlokaal zit Daniëlle Leurs als medewerkster. Daniëlle loopt de laatste jaren samen met Tiny en Frits de Kennedymars. De laatste 2 jaar helaas niet, vanwege de corona-pandemie werd de mars afgelast.

Nadat we onze stem uitgebracht hebben rijden we naar België. Jammer genoeg hebben we enige vertraging, we komen in een file. In Alken parkeren we de auto op een grote parkeerplaats nabij de kerk.

Voordat we aan de wandeling beginnen bezoeken we nog even het kapelletje van St. Aldegondis. Twee weken geleden kreeg het gebouwtje een opknapbeurt, men was bezig met schilderwerkzaamheden.

Dan beginnen we aan de wandeling. We verlaten Alken via de Moggeweidestraat en wandelen tussen fruitboompjes. De boompjes zien eruit alsof het gesneeuwd heeft. Niks is minder waar, men is bezig met het besproeien van de fruitbomen. Waarschijnlijk preventief, om ze te beschermen tegen schadelijke ziektes, of tegen ongedierte. We zien dat de knoppen van de boompjes zich al een beetje openen, nog even, dan heeft de wereld weer meer kleur! Na de fruitboomgaarden komen we langs kale akkers, en vervolgens in een klein buurtschap. Hier herleven oude tijden, Tiny ziet een grote berg mest bij een boerderijtje. Of wat ooit een boerderij geweest is. Waarschijnlijk is nu het nu een kleine manege.

We staan er niet te lang bij stil. Nadat we de laatste huizen gepasseerd hebben komen we in een bos. 

Aan de rand van dit bos vinden we een fijne plek om even te pauzeren. Koffie gaat er nu wel in!

We pauzeren niet te lang. Verder lopend passeren we een grote boerderij, en een paar honderd meter verder een klein kapelletje. We komen weer in een omgeving waar meerdere woningen liggen, maar ook een grote boerderij die zo in het Zuid-Limburgse landschap zou passen. Het gebouw ziet er schitterend uit.

De tocht gaat vandaag van de ene buurt na de andere, merken we. We komen bij het Kluisbos. Op de plek waar we dit bos inlopen staat een kapelletje, opgedragen aan de OLV van de Rozenkrans. 

In het bos komen we op een drassig pad. Zigzaggend proberen we onze voeten droog te houden. Uiteindelijk valt het wel mee. Nadat we een verkeersweg hebben overgestoken lopen we het dorpje Kortenbos in. Hier hebben we een pauze gepland bij café Egmont. Als we het pand betreden zien we een ouder vrouwtje die bestek aan het poetsen is. Ze ontvangt ons vriendelijk en we maken een praatje. Ze heeft behoorlijk waterschade gehad tijdens de hevige regenval een paar weken geleden. Die vermoedelijk niet te wijten is aan haar pand. De oorzaak ligt waarschijnlijk buitenshuis.

Het café ligt aan een drukke weg tegenover een grote kerk ( basiliek) en een kasteel.

Als we verder lopen moeten we deze drukke weg een paar honderd meter volgen, wat niet zo prettig is. Er wordt hard gereden. Dan gaan we rechtsaf en wandelen we naar het Provinciaal Domein Nieuwenhoven. We komen in een groot bos met brede paden. Hier wordt veel gewandeld, en we zien ook sporters.

Nadat we een speeltuin gepasseerd hebben komen we bij een brasserie die op dit tijdstip nog gesloten is. We missen hier de markering, maar komen gauw tot de ontdekking dat we rechtsaf moeten in de richting van een vijver.

In de waterplas staat een kunstwerk met een gedicht over een reiger. Het "kunstwerk" is een stalen plaat, de tekst is waarschijnlijk met watersnijtechniek aangebracht. De route gaat verder door het bos, waar toch menige boom het loodje heeft moeten leggen door de hevige stormen in februari. We zien een boom die compleet uit de grond is gerukt en tijdens zijn “vlucht” opgevangen is door een andere. Maar toch, het is hier prettig wandelen. We maken een grote bocht naar links en komen bij een open grasveld waar een bankje staat. Terwijl we uitkijken op het dal voor ons drinken we de laatste koffie en eten een broodje. Daarna dalen we af naar het rustig gelegen kasteel Nieuwenhoven. 

Een groot kasteel, waarvan de geschiedenis terug gaat tot in de 10e eeuw. Toen schonk een gravin een gedeelte van haar domein aan Benedictijnse monniken die hier een buitenverblijf bouwden. Oorspronkelijk was het een boerderij, die in de loop van de eeuwen werd verbouwd tot kasteel. In 2007 werd het door de adellijke familie de Moffarts verkocht. De nieuwe Nederlands-Limburgse eigenaresse verbouwde een gedeelte tot wooneenheden die verkocht werden, het historische gedeelte is nog eigendom van deze kasteelvrouw. Het staat echter in de verkoop, de kasteelvrouw en haar echtgenoot willen na jaren van renoveren het rustiger aan gaan doen.

We gaan verder en lopen langs de kasteelmuur, die overigens nog wel een opknapbeurt nodig heeft. Daarna passeren we de vijver en steken we de Kelsbeek over. Een kilometertje verder verlaten we deze weg bij Bornedries. We lopen deze straat uit en gaan aan het eind linksaf. We komen weer in een gebied met fruitbomen. Hier ontbreekt opeens ergens een markering. We lopen door, maar worden dan door een “oudere” fruitteler opgemerkt. Hij vertelt ons dat we verkeerd zitten. We lopen aan de verkeerde kant van een rij perenboompjes! Het heeft te maken met een afstand van 60 cm van de boompjes. Waarschijnlijk de groeibreedte van de boompjes. Het perceel waar we lopen heeft hij gekocht van een graaf. De baron en barones de Moffarts van kasteel Nieuwenhoven heeft hij ook nog gekend, ze hadden 8 kinderen. Hij wijst ons waar we onder de draad van de afscheiding kunnen en zegt gedag. Verder lopend tussen de fruitbomen komen we op het terrein van een psychiatrisch ziekenhuis, een soort campus. We doorkruisen dit complex, steken een weg over en volgen dan een pad langs een gracht naar rechts. Dit pad wordt op het eind een erg smal paadje tussen een heg en de afscheiding van een weiland. Men heeft hier onlangs gesnoeid, er liggen veel takken op het paadje. We komen op een verharde weg. Na een spoorwegviaduct gaan we linksaf over een stijgend weggetje langs een fruitwei. Hier is men ook de bomen aan het besproeien. Jack vertrouwt het niet helemaal en besluit zijn mondkapje op te doen, je weet maar nooit wat in dat spul zit!

Als we het weggetje verlaten bevinden we ons in een recreatief gebied waar de Trudobronbeek stroomt.

Over een vlonder lopend kruisen we dit beekje, waarbij we enkele watervogels spotten. Na een klein bosje komen we in domein ’t Speelhof, en vervolgens in het stadspark dat mooi is aangelegd. Het bestaat weliswaar uit smalle stroken “park”, maar heeft toch een aparte speelse uitstraling. Vanuit het park lopen we naar het station. Hier eindigt de wandeling. De route was vandaag goed voorzien van bankjes, dat is wel eens anders. Voor het stationsgebouw staat een beeld van een manneke, genaamd “de Bink”. 

Grappig, hij lijkt een beetje op Bartje ( in Assen).

Bij een ticketautomaat nemen we 2 kaartjes voor de bus, we rijden eerst naar Borgloon waar we moeten overstappen. Helaas rijdt de bus van Borgloon niet elk uur, dus moeten we wachten en nieuwe kaartjes kopen ( de tickets die we hebben zijn maar 1 uur geldig).

We besluiten iets te eten in Taverne Konak en gaan dan met de bus terug naar Alken. In de bus is het dragen van mondkapjes nog steeds verplicht. Een meneer ( een sikh, met tulband) die geen mondkapje draagt wordt door de buschauffeur gesommeerd om de bus te verlaten, hetgeen hij onder enig gemopper doet. In de omgeving van Sint-Truiden leeft een grote sikh-gemeenschap.

Meer foto's:

Lees verder   Sint-Truiden - Gelinden