พระพุทธสิหิงค์เมืองละกอนลำปาง
พระพุทธสิหิงค์เมืองละกอนลำปาง
ประวัติ (ย่อ) พระพุทธสิหิงค์เมืองละกอนลำปาง วัดแสงเมืองมา
พระพุทธรูปสำริคปางมารวิชัย พุทธศิลปะล้านนา
ประกาศขึ้นทะเบียนในราชกิจจานุเษกษา เล่มที่ 102 ตอน 2 ลงวันที่ 4 มกราคม 2528
รายละเอียดำจารึก
คำจารึกบนขอบฐาน ชั้นหน้ากระดานกลมด้านล่าง ทั้ง 2 บรรทัด มีข้อความดังนี้
“มหาเถรนาคเสนเจ้า น้องมหาเทวีเจ้า ศิษย์มหาพุทธสาคร หื้อหล่อพระเจ้าตนนี้ ในปีมะเส็ง ไทว่า ดับไส้” เดิน (เดือน) 5 (4) เพ (ง) บุรวันอังคาร ศักราชได้ 87
หากพิจารณาจากข้อความสั้นๆ ในคำจารึกทั้ง 2 บรรทัดที่กล่าวถึงเรื่องการสร้างพระพุทธปฏิมาโดยละเอียดจะปรากฏหลักฐานสำคัญอันได้แก่ นามบุคคล ซึ่งมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกันอยู่ 3 ท่าน คือ “มหาเทวี” “มหาเถรนาคเสนเจ้า” และ ”มหาพุทธสาคร” ที่อาจมาพิเคราะห์ถึงที่มาความสำพันธ์กับเหตุการณ์ทางประวัติศาตร์ และอายุกาล ในช่วงเวลา ปี พ.ศ.1968
ข้อวินิจฉัยเรื่องศักราชที่สร้างพระพุทธรูป
การศึกษารายละเอียดของข้อมูลเกี่ยวกับองค์พระพุทธรูป พระมหาเถรนาคเสน ทั้งด้านพุทธศิลปะและคำจารึกดังกล่าวข้างต้น เมื่อวิเคราะห์ร่วมกับบรรดาหลักฐานแวดล้อมด้านประวัติศาสตร์ โบราณคดีอื่นๆ แล้วนำมาสอบเทียบ กำหนดปีที่สร้างพระพุทธรูป จากรอบนักษัตร และปีจุลศักราช 787 (พ.ศ.1968) , 847 (พ.ศ.2028) หรือ 1089 (พ.ศ.2268) ซึ่งศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ ณ นคร คำนวณไว้ จะได้ข้อยุติดังต่อไปนี้
1.สร้างเมื่อ ปีดับไส้ (ปีมะเส็ง สัปตศก) จ.ศ.787 (พ.ศ.1968) ศักราชดังกล่าวเป็นปีที่มีหลักฐานแวดล้อมรองรับความเป็นไปได้มากที่สุดดังนี้
1.1 รูปแบบศิลปะ พระพุทธรูปปางมารวิชัย สำริด “พระมหาเถรนาคเสนเจ้า” องค์นี้จัดอยู่ในกลุ่มพระพุทธรูปศิลปะล้านนาอายุราวครึ่งหลังพุทธศตวรรษที่ 20
1.2 ศักราชดังกล่าง ตรงกับรัชกาล พระญาสามฝั่งแกน พระองค์เสด็จขึ้นเสวยราชย์ในนครเชียงใหม่ ระหว่าง ปี พ.ศ.1949-1985 ณ ปี พ.ศ.1968 พระชนม์ได้ 36 พรรษา อนึ่งในรัชกาลของพระองค์ยังมีพระมหาเถระสำคัญอีกรูปหนึ่ง ซึ่งท้ายนามของท่านพ้องกับมหาเถรนาคเสน คือ พระมหาเถรพุทธเสน
1.3 พระมหาเทวี หรือพระเขษฐภคินี ของ พระมหาเถรนาคเสน ตามคำจารึกคงหมายถึงพระมหาเทวีติโลกจุฑสมเด็จพระราชชนนี พระญาสามฝั่งแกน “พระพุทธรูปองค์นึ้จึงเป็นหลักฐานที่สำคัญยิ่ง ทางด้านศิลปะประวัติศาสตร์และโบราณคดี ทั้งยังเป็นพระพุทธรูปสำริดลององค์ ศิลปะล้านนา ที่มีคำจารึกกำกับอยู่บนส่วนฐาน ซึ่งสร้างขึ้นก่อนรัชกาลพระเจ้าติโลกราชองค์แรกที่สำรวจพบในปัจจุบัน”
เอกสารอ้างอิง
พิพิธวิทยาคาร รวมบทความวิชาการด้านโบราณคดี ประวัติศาตร์ศิลปะและพิพิธภัณฑ์วิทยา 2553
สำนักพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม