სიღნაღის მუნიციპალიტეტი და სოფლები

სიღნაღის მუნიციპალიტეტი (ყოფ. სიღნაღის რაიონი) — ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული ერთეული აღმოსავლეთ საქართველოში, კახეთის მხარეში. მუნიციპალიტეტს ჩრდილო-დასავლეთით და დასავლეთით საზღვრავს გურჯაანისა და საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი, სამხრეთ-აღმოსავლეთით ესაზღვრება დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტი, ჩრდილოეთით და ჩრდილო-აღმოსავლეთით კი ესაზღვრება ლაგოდეხის მუნიციპალიტეტი და აზერბაიჯანის რესპუბლიკა.
ფართობი 1251,7 კმ². სასოფლო-სამეურნეო სავარგულებს 93 375 ჰა უკავია, ხოლო ტყის რესურსი შეადგენს 5500 ჰა-ს.[5]
სიღნაღის მუნიციპალიტეტი 1917 წლამდე სიღნაღის მაზრის სახელწოდებას ატარებდა, 1928 წლიდან მუნიციპალიტეტი კახეთის მაზრაში შედიოდა, 1929 წლიდან კი კახეთის ოლქში. 1930 წლიდან ჩამოყალიბდა ცალკე რაიონად. 1938 წლის 9 ივლისს საქართველოს სსრ-ს უმაღლესი საბჭოს დადგენილებით სიღნაღის რაიონს გამოეყო წითელწყაროს რაიონი, ხოლო დარჩენილი რაიონი დაიყო შემდეგ სასოფლო-საბჭოებად: სიღნაღის (რაიონული ცენტრი), ანაგის, ვაქირის, საქობოს, ბოდბის-ხევის, ქვემო-მაჩხაანის, ჯუგაანის, ტიბაანის, ნუკრიანის, მაღაროს, ბოდბისა და ულიანოვკის[6]. 1963-1964 წლებში წითელწყაროს რაიონი ისევ სიღნაღის რაიონს შეუერთეს, 1965 წლიდან კვლავ გამოიყო ცალკე ერთეულად, როგორც დედოფლისწყაროს რაიონი.[7] წყარო: https://ka.wikipedia.org/wiki/სიღნაღის_მუნიციპალიტეტი

სიღნაღის მუნიციპალიტეტის სოფლები:

• ანაგა

• ბოდბისხევი

• ერისიმედი

• ვაქირი

• ზემო ბოდბე

• ზემო მაღარო

• ილიაწმინდა

• მაღარო (სიღნაღის მუნიციპალიტეტი)

• მაშნაარი

• ნუკრიანი

• საქობო (სიღნაღის მუნიციპალიტეტი)

• ტიბაანი

• ქვემო ბოდბე

• ქვემო მაჩხაანი

• ყარაღაჯი (სიღნაღის მუნიციპალიტეტი)

• ძველი ანაგა

• ხირსა

• ხორნაბუჯი (სიღნაღის მუნიციპალიტეტი)

• ჯუგაანი