Osadzenie się w ciele

Znajdź spokojne miejsce, gdzie nikt nie będzie ci przeszkadzać. Usiądź wygodnie, ustabilizuj plecy tak, aby się nie garbić, ale i nie usztywniać, by przez kolejne 15 minut można było w tej pozycji w miarę dobrze się czuć. Stopy postaw płasko na ziemi. Jeśli wolisz, możesz też stać. Zamknij oczy lub spuść wzrok.

Ugruntowanie w górze

Weź kilka wdechów i wydechów, obserwuj oddech, nie wydłużaj ani nie pogłębiaj. Poczuj, jak twoje ciało osadza się w miejscu, w którym jesteś. Poczuj ciężar ciała, stykanie się z ziemią – miejsce, w którym ciało łączy się z powierzchnią.

Wyobraź sobie górę – swoją ulubioną, taką na której byłeś/byłaś albo taką, na którą lubisz patrzeć, która ci się z jakiegoś powodu podoba, która cię przyciąga. Może to być wysoki szczyt pokryty śniegiem, łagodne wzgórze porośnięte zielenią, albo skalista formacja o ostrych krawędziach. Poczuj jej ogrom, jej masę i jej niewzruszoną obecność.

Poczuj zapachy – może kwiaty, świeże powietrze. Dokładnie się rozejrzyj, może kozice, może kwiaty. Jakie odgłosy słyszysz? Może ptaki, może odgłosy twoich kroków, może świerszcze.

Teraz poczuj, jak stajesz się wielki/wielka jak góra i zlewasz z nią, jak jej obraz łączy się z twoim kształtem, jak stajecie się jednym. Jeśli to dla ciebie łatwe, możesz sobie po prostu wyobrazić, że jesteś górą; jeśli nie, trzymaj w sobie obraz góry.

Zauważ, jak szeroka jest jej podstawa, mocno zakorzeniona w ziemi. Poczuj tę samą stabilność w swoim ciele – twoje stopy jako fundament, twoje nogi jako zbocza, twoje biodra i brzuch jako serce góry. Twój kręgosłup jest jak jej grzbiet, a twoja głowa to szczyt.

Góra stoi niezmiennie, bez względu na to, co się dzieje wokół niej. Burze mogą nadchodzić i odchodzić, wiatr może smagać jej zbocza, słońce może prażyć, a deszcz padać. Ale góra pozostaje. Jest obecna.

Wiosna: Początek i rozkwit

Wyobraź sobie, że na twojej górze zaczyna się wiosna. Powoli, ale z ogromną siłą, lód i śnieg ustępują miejsca, a ziemia budzi się do życia po zimowym śnie. Poczuj, jak powietrze staje się rześkie i czyste, niosąc ze sobą zapach wilgotnej ziemi i pierwszych, nieśmiałych pąków.

Na zboczach góry pojawiają się delikatne, zielone przebiśniegi, krokusy i zawilce, jak drobne klejnoty rozsypane na szarej jeszcze ziemi. Ich kolory są intensywne, pełne obietnicy nowego początku. Słychać szum strumyków, które, zasilane topniejącym śniegiem, śpieszą w dół, niosąc życie. Las, który zimą wydawał się cichy i martwy, zaczyna powoli szumieć, a drzewa pokrywają się drobnymi, jasnozielonymi listkami, które niczym welon otulają ich gałęzie.

Poczuj tę świeżość, energię i nadzieję, która przepływa przez całą górę. Wiosna to czas odnowy, czas, gdy wszystko na nowo zyskuje blask i witalność. To symboliczny moment, w którym natura pokazuje swoją niezwykłą zdolność do regeneracji i odnowienia.

Pomyśl o swoich dzieciach. Jakie są ich początki teraz? Może uczą się nowych słów, robią pierwsze kroki, zaczynają stawiać czoło nowym wyzwaniom w szkole albo odkrywają nowe pasje. Zauważ ich wzrost i rozkwit, ich ciekawość świata i nieposkromioną energię. Pozwól sobie poczuć głęboką radość z bycia świadkiem ich rozwoju, z obserwowania, jak każdego dnia rozkwitają i stają się coraz bardziej sobą. Jak góra poddaje się klimatowi wiosny, tak ty stajesz się świadkiem i wsparciem dla ich nieskończonego potencjału, odradzania się, powstawania ciągle na nowo, z młodością, świeżością, radością.

Lato: Pełnia życia 

Teraz na twojej górze króluje lato, przynosząc ze sobą szczyt życiowej energii i pełni. Słońce świeci wysoko na niebie, jego promienie otulają każdy zakątek, a powietrze wibruje od ciepła i tętniącego życia. Zauważ, jak bujna jest zieleń – trawy są wysokie i soczyste, a liście na drzewach gęste i ciemne, tworząc głębokie cienie, które zapraszają do odpoczynku.

Na zboczach góry kwitną niezliczone polne kwiaty, ich kolory są intensywne i radosne: czerwone maki, niebieskie chabry, żółte dziurawce. W powietrzu unosi się słodki zapach kwiatów i nagrzanej ziemi. Słychać brzęczenie pszczół i śpiew ptaków, które w pełni cieszą się obfitością owoców i nasion. Wodospady i strumienie płyną z większą siłą, a jeziora u podnóża góry lśnią w słońcu, odbijając błękit nieba.

Poczuj tę obfitość, ciepło i nieskrępowaną energię, która wypełnia każdy element krajobrazu. Lato to czas aktywności, beztroskiej zabawy i długich dni.

Pomyśl o radościach i wyzwaniach letnich dni z dziećmi. Może to być beztroska zabawa na świeżym powietrzu, głośne śmiechy wypełniające dom, spontaniczne przygody i odkrywanie świata. To też czas, który często wymaga od rodziców zwiększonej cierpliwości, elastyczności w planowaniu i umiejętności radzenia sobie z natłokiem emocji czy zmęczeniem. Przyjmij to wszystko – zarówno jasne, radosne chwile, jak i te bardziej wymagające. Jak góra, która przyjmuje zarówno palące słońce, jak i orzeźwiające, letnie burze, tak i ty potrafisz objąć całe spektrum rodzicielskich doświadczeń, pozostając stabilnym i obecnym.

Jesień: Zwalnianie i odpuszczanie

Na twojej górze przychodzi jesień, niosąc ze sobą cudowną transformację i poczucie spokojnego zwalniania tempa. Powietrze staje się chłodniejsze i cięższe, niosąc zapach opadłych liści i wilgotnej ziemi. Zauważ, jak krajobraz góry zmienia się w paletę ciepłych barw: złociste żółcie, płomienne czerwienie, głębokie pomarańcze i brązy. Każde drzewo staje się arcydziełem, zanim z elegancją zrzuci swoje liście.

Słońce, choć wciąż obecne, świeci niżej na niebie, a dni stają się krótsze. Wiatr zaczyna szumieć inaczej, niosąc ze sobą poczucie zbliżającego się chłodu. Zwierzęta na górze przygotowują się do zimy, gromadząc zapasy i szukając schronienia. Cisza staje się głębsza, a natura zaczyna się wycofywać, przygotowując się do odpoczynku. To czas zbiorów i wdzięczności za to, co było, ale także moment uwalniania i odpuszczania.

Poczuj ten spokojny proces zwalniania tempa i wdzięczności. W rodzicielstwie jesień to czas, by spojrzeć wstecz na minione miesiące, docenić wspólne chwile i jednocześnie zastanowić się, co można odpuścić. Czy są jakieś oczekiwania, które ciążą na tobie lub na twoich dzieciach, a które możesz teraz odpuścić? Czy są rzeczy, które już ci nie służą, a których możesz się uwolnić, by zrobić miejsce na nowe? Podobnie jak drzewa, które zrzucają liście, doceń proces uwalniania. To moment, by zaakceptować zmiany, które są częścią życia i rodzicielstwa, i znaleźć spokój w cykliczności natury, w nieubłaganym przemijaniu i powrotach pór roku.

Zima na górze: spokój i odpoczynek

Teraz na twojej górze panuje zima, otulając krajobraz warstwą śniegu i lodu. Wszystko staje się ciche i spokojne. Powietrze jest krystalicznie czyste i mroźne, a słońce, jeśli się pojawia, rzuca długie, bladoniebieskie cienie. Zauważ, jak zbocza góry pokryte są nieskazitelną bielą, a szczyty lśnią pod zimowym niebem.

Drzewa stoją nagie, ich gałęzie pokryte szronem, a świat wydaje się być w stanie głębokiego uśpienia. Słychać jedynie szum wiatru i czasem skrzypienie śniegu pod stopami. To czas, kiedy natura wycofuje się całkowicie, regenerując siły i gromadząc energię na kolejny cykl życia. Mimo pozornej bezruchu, pod powierzchnią toczy się proces odnowy.

Poczuj tę głęboką ciszę, spokój i potrzebę odpoczynku i regeneracji. W rodzicielstwie zima symbolizuje czas, kiedy szczególnie potrzebujemy znaleźć chwile na oddech i naładowanie baterii – po prostu bycie w obecności, bez konieczności działania. Pomyśl o momentach, kiedy możesz znaleźć dla siebie przestrzeń na regenerację, nawet w natłoku codziennych obowiązków. Góra w zimie nie przestaje istnieć; po prostu spoczywa, głęboko w sobie, przygotowując się na powrót wiosny. To przypomina, że nawet w okresach, gdy wydaje się, że nic się nie dzieje, trwa ważny proces wewnętrznego gromadzenia sił.

Powrót do NIEWZRUSZONEJ STABILNOŚCI

Pory roku przychodzą i odchodzą na twojej górze, ale ona sama pozostaje niezmienna. Jest stabilna, silna i obecna. Podobnie jak ty jako rodzic. Bez względu na zmieniające się okoliczności, wyzwania czy radości, twoja wewnętrzna siła i miłość do dzieci pozostają.

Wróć do odczuwania swojego ciała jako góry. Poczuj swoje ugruntowanie, swoją siłę, swoją cierpliwość. Poczuj swoją zdolność do wytrwania, do obserwowania i do bycia obecnym.

Gdy będziesz gotowy, weź kilka głębokich wdechów i wydechów. Jak się czujesz po tej medytacji? Czy dostrzegasz jakieś zmiany w swoim ciele, oddechu czy myślach w porównaniu ze stanem sprzed medytacji?

Poświęć chwilę na refleksję nad tym czasem, który dałaś/dałeś sobie. Powoli poruszaj palcami u rąk i nóg. Delikatnie otwórz oczy. Nazwij 5 rzeczy, które widzisz.

Pamiętaj, że zawsze możesz wrócić do tej metafory góry, by znaleźć spokój i stabilność w wyzwaniach rodzicielstwa, bez względu na to, przez jaką "porę roku" aktualnie przechodzisz.

Copyright: Beata Wysocka 2025