Гісторыя ў сродках масавай інфармацыі

“Шэсць гадоў таму тут разгарнулася будаўніцтва. Вырастала, шырылася цэнтральная сядзіба гаспадаркі. Сёння ўжо тут налічваецца восем жылых дамоў (з іх адзін чатырохкватэрны). Зіхаціць шырокімі вокнамі двухпавярховы тыпавы будынак калгаснай канторы. Па дяго ж дахам размясціліся сельскі савет, аддзяленне сувязі, фельчарска-акушэрскі пункт. На іншым канцы маладога пасёлка высіцца корпус рамонтнай майстэрні. Вядзецца будаўніцтва яшчэ аднаго чатырохкватэрнага жылога дома, лазні, піларамы. У бягучай пяцігодцы плануецца будаўніцтва сельскага дома культуры са спартыўным залам і прасторнай бібліятэкай. Для дзетак пабудавалі сад-яслі. Узвядзеннем аб’ектаў занятыя як МСО, так і наша калгасная будаўнічая брыгада, якуюў значальвае Баляслаў Сцяпанавіч Ляшчук. А зрэшты, комплексныя брыгады міжкалгасбуда таксама складаюць тутэйшыя спецыялісты. Так што пасёлак, які мы назавем Юбілейны, узводзім самі”.

А. Замышляеў, сакратар партарганізацыі калгаса “Зорка”

“Знамя Октября”, 06 лютага 1973 года

“Вёска Няверавічы – цэнтральная сядзіба калгаса “Зорка” Ваўкавыскага раёна– некалькі гадоў таму лічылася неперспектыўнай. Была яна самай што ні ёсць глухой ваколіцай, дзе сіратліва стаяла толькі пяць дамоў. І хто ведае, як бы склаўся яе лёс, калі б не аб’ядналі гаспадаркі. У выніку яна апынулася ў цэнтры калгаса, у асяроддзі іншых населеных пунктаў. Былі разбітыя вуліцы, кварталы, сталі вырастаць дамы, вытворчыя памяшканні, аб’екты сацкультбыту. Усё будавалася прыгожа, трывала, планава.

Прайшло сем гадоў. І на месцы вёсачкі з’явіўся добраўпарадкаваны пасёлак, якому жыхары прыдумалі новую назву – Юбілейны. За гэты час больш чым паўсотні сем’яў справілі наваселле. Спецыялісты гаспадарак, моладзь атрымалі добрыя кватэры. З камунальнымі ўмовамі. І падсобныя пабудовы побач. Можна жыўнасцю абзаводзіцца. Жыві і радуйся, што табе не перашкаджаюць шумы, загазаванасць гарадскіх вуліц. Няма праблем для маладых бацькоў, каб аформіць дзіцё ў дзіцячы сад. Ён у пасёлку на 90 месцаў.

Ні для каго не сакрэт, што ў жанчын шмат часу адымае хатняя кухня. Розныя клопаты па гаспадарцы. І гэтую праблему ўлічылі сельскія будаўнікі. У гандлёвым цэнтры, на другім паверсе, адкрыта сталовая на 86 пасадачных месцаў. Добрае,ўтульнае памяшканне. Ды і мяню разнастайнае. У абедзенны час тут харчуюцца практычна ўсе жыхары пасёлка – механізатары, работнікі службы быту, культуры, аховы здароўя. А ўнізе, у краме, можна набыць прадукты харчавання, прамысловыя тавары.

Жыццё пераконвае: калі вырашаны пытанні жылля, побыту, створаны нармальныя ўмовы працы людзям, паляпшаецца і агульны стан спраў у калгасе, расце прадукцыйнасць працы.

Калі людзі добра папрацавалі, ім трэба адпачыць, культурна правесці час. Да іх паслуг Дом культуры. Тут размешчана бібліятэка на 12 тысяч экзэмпляраў, добрая актавая зала, пакой для работы гурткоў мастацкай самадзейнасці. Карыстаецца вялікай папулярнасцю калгасны хор, вакальна-інструментальны ансамбль, танцавальны калектыў. Яны неаднакратна займалі прызавыя месцы на раённых аглядах-конкурсах, выступалі перад працаўнікамі суседніх гаспадарак. Ніводнае мерапрыемства ў калгасе не праходзіць без удзелу мясцовых артыстаў.

Вось так жывуць і працуюць працаўнікі калгасу “Зорка”. Жывуць добра, працуюць яшчэ лепш. Шмат будуюць. Штогод на гэтыя мэты адпускаецца каля 300 тысяч рублёў капітальных укладанняў. У выніку змяняецца аблічча вёскі, паляпшаецца жыццё сялян”.

В. А. Грынкевіч “Вёска мяняе аблічча”

“Сельская гаспадарка Беларусі”, 1985 год