Σακχαρώδης Διαβήτης
Στο ιατρείο εκτός από την διάγνωση των προδιαβητικών καταστάσεων γίνεται η έγκαιρη διάγνωση του Σακχαρώδους Διαβήτη και η σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση, βάσει των τελευταίων κατευθυντήριων οδηγιών.
Η αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη γίνεται ολιστικά και ο στόχος δεν είναι απλά να μειωθούν οι τιμές της γλυκόζης. Ο Διαβήτης αρκετές φορές δεν είναι η νόσος αλλά ένα σύμπτωμα μιας νόσου που λέγεται παχυσαρκία. Σε αυτή την περίπτωση γίνεται προσπάθεια αιτιολογικής αντιμετώπισης. Δηλαδή χρησιμοποιούνται θεραπείες που έχουν άμεση δράση στον γλυκαιμικό έλεγχο αλλά και μεσοπρόθεσμη δράση στην ρύθμιση βάρους μαζί με κατάλληλη καθοδήγηση. Ως συνέπεια μιας αιτιολογικής προσέγγισης είναι, αρκετές φορές με την την υποστροφή της αιτίας-νόσου να υποστρέφουν και τα συμπτώματα Στη σημερινή εποχή και με τις επιστημονικές εξελίξεις που υπάρχουν η πρόκληση δεν είναι να ρυθμίσει κάποιος τον Σακχαρώδη διαβήτη. Η πρόκληση είναι να τον ρυθμίσει με το μέγιστο δυνατό όφελος σε σχέση μετά τα προβλήματα υγείας που συνυπάρχουν. Δηλαδή να χορηγηθούν τα κατάλληλα σκευάσματα που θα ρυθμίσουν την γλυκόζη αίματος και ταυτόχρονα θα προσφέρουν όφελος καρδιαγγειακό, νεφρικό κ.λ.π ανάλογα με την περίπτωση και τις ανάγκες. Επομένως μιλάμε για μια εξατομικευμένη προσέγγιση. Επιπλέον, ρύθμιση Διαβήτη σημαίνει πρόληψη των επιπλοκών. Χρειάζεται λοιπόν, σωστή αντιμετώπιση όλων των παραγόντων κινδύνου (π.χ χοληστερόλη, υπέρταση, και όπως ήδη αναφέρθηκε και της παχυσαρκίας), και εξατομίκευση της θεραπείας, ανά ηλικία και τρόπο ζωής. Ως εκ΄ τούτου σημαντικές είναι οι περιοδικές εξετάσεις και οι κατάλληλες ιατρικές εκτιμήσεις (πχ οφθαλμίατρος) σε προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα όπως αυτό ορίζεται από τις τελευταίες κατευθυντήριες οδηγίες. Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια πάθηση με ιδιαιτερότητες και η επιτυχία της αντιμετώπισης του, σχετίζεται και με την εκπαίδευση του ατόμου. Σημαντική λοιπόν προσπάθεια καταβάλλεται στην εκπαίδευση του ασθενούς έτσι ώστε, στο μέτρο που είναι δυνατό, μαζί με τις ιατρικές παρεμβάσεις, καθένας να γίνει ως ένα σημείο γιατρός του εαυτού του. Η εκπαίδευση στον τρόπο χορήγησης των θεραπευτικών σκευασμάτων στην μέτρηση της γλυκόζης και και στα συμπεράσματα που εξάγονται από αυτήν, αποτελούν σημαντικά στοιχεία μιας ολοκληρωμένης φροντίδας. Προκειμένου να διασφαλιστεί υψηλή ποιότητα παροχής υπηρεσιών στη συγκεκριμένη νόσο εκτός από την χρήση των τελευταίων κατευθυντήριων οδηγιών υπάρχει συνεχής ενημέρωση με την παρακολούθηση συνεδρίων όπως αυτό της Διαβητολογικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος αλλά και ημερίδων που πραγματοποιούνται διαδικτυακά.
Μεταβολικό σύνδρομο
Η Διεθνή Ομοσπονδία Διαβήτη, το 2005 εξέδωσε ένα σύμφωνο για τον παγκόσμιο ορισμό του μεταβολικού συνδρόμου. Σύμφωνα με αυτό λοιπόν, το μεταβολικό σύνδρομο ορίζεται ως ο συνδυασμός:
Κεντρικής παχυσαρκίας, η παρουσία της οποίας είναι απαραίτητη για να διαγνωστεί κάποιος με μεταβολικό σύνδρομο. Για τους Καυκάσιους λαούς χρησιμοποιείται ως όριο στην περιφέρεια μέσης τα 94 εκατοστά για τους άνδρες και τα 80 εκατοστά για τις γυναίκες. Σε περιπτώσεις με BMI>30 δεν είναι απαραίτητες οι μετρήσεις της περιφέρειας μέσης.
Επιπλέον απαιτείται η παρουσία τουλάχιστον δύο από τα παρακάτω κριτήρια:
Υψηλά τριγλυκερίδια, πάνω από 150 mg/dl ή ιστορικό θεραπείας υψηλών τριγλυκεριδίων.
Χαμηλή HDL χοληστερόλης, κάτω από 40mg/dl για τους άνδρες ή κάτω από 50mg/dl για τις γυναίκες.
Υψηλή αρτηριακή πίεση, πάνω από 130/85 mm Hg ή ιστορικό θεραπείας υπέρτασης.
Υψηλό σάκχαρο νηστείας, πάνω από 100 mg/dl ή ύπαρξη διάγνωσης διαβήτη τύπου 2.
Μείζονος σημασίας είναι η αλλαγή του τρόπου ζωής – ιδιαίτερα η δίαιτα, ο έλεγχος του σωματικού βάρους και η υιοθέτηση της άσκησης. Ακόμη και μικρή απώλεια βάρους μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη μείωση της αρτηριακής πίεσης, των επιπέδων των λιπιδίων στο αίμα και των επιπέδων γλυκόζης.
Πλέον των προαναφερθέντων, όταν κριθεί απαραίτητο μπορεί να χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή για ρύθμιση των παραπάνω παραμέτρων.