• Концепт 1: Улогата на позитивните повратни информации.

Градење на самоувереност: Кога возрасните даваат специфични, конструктивни позитивни повратни информации, ги потврдуваат напорите и трудот  на децата а  не само нивните исходи. Ова ги охрабрува да веруваат во нивните способности и да го ценат сопствениот напредок. На пример, наместо да велите: „ Ти си паметен“, наставникот може да рече: „Горд сум на тоа како остана фокусиран на тој тежок проблем. Твојата напорна работа навистина се исплати! “

Подобрување на емоционалната свест и регулатива: Возрасните давајќи позитивни повратни информации поврзано со тоа  како децата управуваат со своите емоции или како ги третираат другите, на еден начин ги зајакнуваат емоционално интелигентните однесувања. На пример, велејќи: „Покажа дека си љубезен  кога  сподели со твојот пријател“, им помагаат на децата да го разберат позитивното влијание на нивните постапки врз другите и ги охрабруваат да продолжат така да се однесуваат.

• Концепт 2 : Социјално и емоционално учење (СЕУ)

Самосвесност : Самосвеста е основна кај социјалното и емоционално учење и директно ја зајакнува самодовербата. Со препознавање и разбирање на нивните емоции,на своите јаки страни и ограничувањата, децата развиваат позитивна слика за себе. Кога децата се учат да ги идентификуваат емоциите и да ги препознаат како влијаат врз нивните постапки, тие добиваат увид во сопственото однесување, што поттикнува само-прифаќање и доверба.

Социјална свест и емпатија : Социјалната свест, која вклучува разбирање на перспективите на другите и покажување емпатија, е од суштинско значење за формирање на здрави односи. Со развивање на емпатија, децата градат посилни врски со другите, што го засилува нивното чувство за припадност и самопочит. Позитивните социјални интеракции им помагаат на децата да се чувствуваат ценети, дополнително да ја зголемат нивната самодоверба и да ги зајакнат емоционално интелигентните однесувања.

• Концепт 3 : Охрабрување на автономија и донесување одлуки.

Градење доверба : Кога на децата им е дозволено да донесуваат одлуки, без разлика дали се мали (избираат што да облечат) или позначајни (избор на тема на проект), тие се чувствуваат  дека се способни да им се верува . Успешното правење избори и согледување на резултатите помага во зајакнувањето на нивната самодоверба, зајакнување на вербата дека тие се способни да се справат со одговорноста.

Подобрување на вештини за решавање проблеми : Автономијата ги поттикнува вештините за критичко размислување и решавање на проблеми. Кога децата самостојно донесуваат одлуки, тие учат да ги евалуираат опциите, да предвидуваат исходи и да дадат мислење за нивните избори. Овој процес ја охрабрува емоционалната интелигенција со тоа што ќе ги научи да управуваат со емоции како што се фрустрација или разочарување кога работите не одат според планираното.

Промовирање на одговорност и одговорност : Со тоа што им дозволуваат на децата да донесат сопствени   одлуки, тие учат да бидат одговорни за своите постапки. Ова негува чувство на одговорност и саморегулација, бидејќи децата го разбираат влијанието на нивните избори врз себе и другите. Ова ја поттикнува емоционална зрелост и им помага на децата да развијат доверба да донесуваат промислени одлуки во иднина.

• Стратегија 1 : Дневни вежби за градење доверба (на пр., Техники за само-афирмација).

Наставниците и родителите можат да вклучат дневни вежби за само-афирмација каде децата практикуваат позитивни изјави за себе, како што се „Јас сум способен“ или „можам да решам проблеми“.

• Стратегија 2 : Креирање на поддршка во училница или домашната околина.

Наставниците и родителите треба да практикуваат постојани пофалби, да слават достигнувања и да создадат простор ,за  децата да прифатат ризик и истовремено да учат од грешките, знаејќи дека се поддржани и ценети.

• Стратегија 3 : Охрабрување на решавање на проблеми преку структурирани активности.

Наставниците и родителите можат да спроведат активности кои  што бараат од децата да размислуваат преку проблеми, да направат избор и да размислуваат за нивните решенија, сето ова ја гради нивната доверба во нивните способности за донесување на сопствени одлуки.

Активност 1 : Журнал за доверба - Децата запишуваат една добра работа  што ја прават добро секој ден.

Децата можат да задржат „Журнал за доверба“, каде што запишуваат едно нешто што добро го правеле секој ден, без разлика колку е мало. Ова би можело да биде нешто од типот, помагање на пријател,  завршување домашна задача или пробување  нешто ново. Оваа активност им помага на децата да размислуваат за нивните предности, да ја зголемат нивната самодоверба и да промовираат позитивна слика за себе.

Активност 2 : Сценарио за играњена улоги со цел да им се помогне  на децата да практикуваат донесување на одлуки.

Поставете сценарија за играње на улоги каде децата практикуваат донесување одлуки во различни ситуации, како што е избор како да решат проблем со пријател или да одлучите како да управуваат со времето за училишна работа и во игра. Ова им овозможува да практикуваат донесување одлуки во забавно и поддржувачко опкружување, помагајќи да се зголеми нивната доверба и спремност во справување со ситуации од реалниот живот.

Поттикнувачка рефлексија за наставници и родители :

• „Како ја поддржувавте самодовербата кај детето во минатото?“

• „Кои специфични постапки или зборови му помогнаа на тоа дете да се чувствува поспособно?“

• "Како ги препознавате моментите кога детето се стекнува со самодоверба?"

• „На кои начини му помогнавте на детето да надмине неуспех или грешка?“

Поттикнувачи на дискусии за наставниците и родителите :

• „Со какви предизвици се соочувате во поттикнување на довербата кај децата?“

• "Како реагирате кога детето се бори со сомнежот во себе?"

• „Кои стратегии ги најдовте најефикасни во зајакнувањето на самодовербата на детето?“

• „Како можеме да создадеме околина што ги охрабрува децата да ризикуваат и да учат од неуспеси?“

Написи за понатамошно изучување :

1. „Силата на емоционалната интелигенција кај децата“ - истражува како емоционалната интелигенција влијае на академскиот и социјалниот успех на децата.

2. „Градење на самодоверба кај деца: Силата на позитивни повратни информации“ -ја испитува важноста на повратните информации во развојот на верувањето на детето во нивните способности.

Веб -страници за понатамошно истражување :

1. „Техники за градење доверба за родители и наставници“ -нуди практични совети и стратегии за зајакнување на самодовербата на децата дома и училиште.

2. „Колаборација за академско, социјално и емоционално учење (CASEL)“ - водечки ресурс за SEL програми, нудење алатки и стратегии за градење емоционална интелигенција.

3. „MindTools: Градење доверба кај децата“ -обезбедува стратегии засновани на истражување за поттикнување на самодоверба и доверба кај младите ученици.

• Наставниците и родителите играат клучна улога во помагањето на децата да развијат емоционална интелигенција и самодоверба.

• Со поттикнување на самосвесност, саморегулација и социјални вештини, возрасните можат да ги поддржуваат децата во градењето позитивна слика за себе и отпорност.

• Позитивните повратни информации, автономијата и можностите за донесување одлуки се од суштинско значење во насока на допринесување во развојот на самодовербата кај децата и поттикнување растечки менталитет.

• Поддржувачката околина, заедно со постојаното охрабрување, им помага на децата да се справат со предизвиците и да развијат силни емоционални основи за успех.