De volgende uitspraken uit de Gita Vahini van Sai Baba ondersteunen dit bijvoorbeeld naar mijn overtuiging:

“Je profiteert van de wereld en van de gemeenschap, dus enige activiteit van jouw kant is hun recht. Deze gelukzaligheid van Brahman zelf, dit hele universum, is eigenlijk een enorme workshop; ieder mens is een ledemaat in deze organisatie. Het ledemaat krijgt een taak toegewezen in overeenstemming met zijn structuur, en het moet zijn vervulling vinden in het doen van dat specifieke werk. Welk werk iemand ook is opgedragen, het moet worden gedaan als een offer aan God. Er is niets in het universum dat zich niet met deze grote taak bezighoudt. Plant en insect, steen en stronk, wind en regen, hitte en kou: als elk van deze niet volgens plan werkt, kan de wereld niet bestaan. De zon en de maan voeren hun routinetaken uit; wind en vuur vervullen hun taken zonder morren. Als de aarde en de zon weigeren hun toegewezen taken uit te voeren, wat zou er dan met de wereld gebeuren? Niemand is dus actieloos, maar toch met body! Alleen als iedereen zijn taak feilloos en met zorg uitvoert, zal het wiel snel en soepel bewegen. 

Niet alleen dit land, maar elk ding in de wereld heeft zijn eigen speciale dharma, of het unieke karakter van plicht, en natuur. Elk heeft zijn onderscheidende kleding! Dharma regeert de groep en het individu. Denk eens aan de vijf elementen, de componenten van de wereld. Beweging en kou zijn de dharma van water; verbranding en licht zijn de dharma van vuur. Elk van de vijf heeft zijn unieke dharma. Menselijkheid voor mensen, dierlijkheid voor dieren, deze dharma's beschermen hen tegen verval. Hoe kan vuur vuur zijn als het geen verbrandings- en lichtkracht heeft? Het moet de dharma manifesteren om zichzelf te zijn. Als het dat kwijtraakt, wordt het een levenloos stukje houtskool.

***

The following statements from the Gita Vahini by Sai Baba support this, in my opinion:

“You derive benefit from the world and from the community, so some activity on your part is their due. This bliss of Brahman itself, this whole universe, is really speaking a huge workshop; every human being is a limb in this organization. The limb is allotted a task in accordance with its structure, and it must find its fulfilment in doing that particular work. Whatever work one has been allotted has to be done as an offering to God. There is no single thing in the universe that does not engage itself in this great task. Plant and insect, stone and stump, wind and rain, heat and cold, if each of these does not work as per the plan, the world cannot subsist. The sun and moon carry on their routine tasks; wind and fire perform their duties without demur. If the earth and sun refuse to do their allotted duties, what would happen to the world? So no one is action-less, but yet with body! It is only when each performs their task without fail, and with care, that the wheel will move quick and smooth.

Not only this country but every single thing in the world has its own special dharma, or uniqueness of duty, and nature. Each has its distinctive clothes! Dharma rules the group and the individual. Consider the five elements, the components of the world. Movement and cold are the dharma of water; combustion and light are the dharma of fire. Each of the five has its unique dharma. Humanity for humans, animality for animals, these dharmas guard them from decline. How can fire be fire if it has no power of combustion and light? It must manifest the dharma to be itself. When it loses that, it becomes a lifeless bit of charcoal.