Το φασκόμηλο, πολυετές, θαμνώδες, με πολυάριθμα κλαδιά, ύψους 0.7 εκ έως 1.5 μ, βρίσκεται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας κυρίως σε ξηρούς και πετρώδεις τόπους.

Είναι φυτό της Ανατολικής Μεσογείου και πιο συγκεκριμένα βρίσκεται στις Αλβανία, Κύπρος, Ελλάδα, Ιταλία, Λίβανος-Συρία, Λιβύη, Παλαιστίνη, Σικελία, Τουρκία

Τα φύλλα του είναι επιμήκη και παχιά, χρώματος λευκοπράσινου. Τα άνθη του φύονται κατά σπονδύλους, είναι χρώματος μοβ και ανθίζουν από το Μάιο ως τον Ιούνιο.

Το φυτό έχει έντονη αρωματική οσμή και καλλιεργείται για τις φαρμακευτικές ιδιότητες του, ως αφέψημα και ως καρύκευμα.

Πάντως η χρήση του πρέπει να γίνεται με σύνεση γιατί υπάρχουν περιπτώσεις δηλητηρίασης από υπερβολική χρήση που οφείλεται κυρίως στην ουσία θουγιόνη που υπάρχει στο φυτό. Αυτή η χημική ουσία μπορεί να προκαλέσει επιληπτικές κρίσεις, βλάβες στο συκώτι και το νευρικό σύστημα.

Στην Κύπρο το φασκόμηλο ονομάζεται «σπατζιά», στην Όλυμπο της Καρπάθου «κυνομαλέα», στην Μέση και Κάτω Κάρπαθο «κυνομαλά», στη Ρόδο «αλεσφακιά» και στην Ήπειρο «μουσφακίδι».

Το βοτανικό όνομα Σάλβια προέρχεται από το λατινικό «salvere», που σημαίνει «θεραπεύω», γεγονός που υποδεικνύει θεραπευτικές ιδιότητες.

Οι Άραβες πίστευαν ότι το φασκόμηλο μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα. Ο Καρλοµάγνος είχε δώσει εντολή, να φυτεύεται στους λαχανόκηπους και τους κήπους των μοναστηριών. Οι Λατίνοι το θεωρούσαν το ιερό φυτό της αθανασίας και το χρησιμοποιούσαν σε τελετές. Οι Κινέζοι από την άλλη, το αποκαλούν «ελληνικό βραστάρι» και το θεωρούν καλύτερο από το τσάι.

Το φασκόμηλο φαίνεται ότι έχει ευεργετικές ιδιότητες για τον εγκέφαλο. Η φήμη αυτή φαίνεται ότι τοποθετείται στα τέλη του 16ου αιώνα, όταν ένας Άγγλος βοτανοθεραπευτής υποστήριξε ότι το φασκόμηλο επιδρά θετικά στη μνήμη. Αργότερα μελέτες έδειξαν ότι το φασκόμηλο έχει επίδραση σε μία χημική ουσία, την ακετυλοχολίνης, που σχετίζεται με τη μνήμη.