Είναι ενδημικό είδος των βουνών της Βόρειας Πελοποννήσου (Ερύμανθος , Ζήρεια (Κυλλήνη), Μαίναλο , Ολίγυρτος , Σαϊτάς).

Αυτό αλλά και άλλα είδη τσαγιού, συλλογικά γνωστά ως τσάι του βουνού, χρησιμοποιούνται ευρέως ως αφεψήματα και για φαρμακευτικούς σκοπούς.

Έχει άνθη κίτρινα, μικρά, κατά σπονδύλους απομακρυσμένους ή κοντά ο ένας με τον άλλον.

Στην αρχαιότητα ο «σιδερίτης» ήταν μια γενική αναφορά για φυτά ικανά να θεραπεύουν πληγές που προκαλούνται από σιδερένια όπλα κατά τη διάρκεια μαχών. Ωστόσο, άλλοι υποστηρίζουν ότι το όνομα προέρχεται από το σχήμα του σέπαλου, το οποίο μοιάζει με την άκρη ενός δόρατος.

Το τσάι του βουνού συνήθως παρασκευάζεται, βράζοντας τους μίσχους, τα φύλλα και τα άνθη σε μια κατσαρόλα με νερό και στη συνέχεια σερβίρεται συχνά με μέλι και λεμόνι.

Φυτρώνει σε υψόμετρο 1600-2000μ.

Έχει ύψος 15-50 εκατοστά.

Το γένος Sideritis περιλαμβάνει περίπου 150 είδη παγκοσμίως.

Στην παραδοσιακή ιατρική, τα αφεψήματά του χρησιμοποιούνται ως φάρμακο για τον βήχα, το κοινό κρυολόγημα, τον πόνο, το άσθμα, τις γαστρεντερικές διαταραχές και το ήπιο άγχος.

Η εμπορική ζήτηση για μεγάλες ποσότητες τσαγιού του βουνού ως πρώτη ύλη για την παραγωγή ποτών, καλλυντικών, φυτικών φαρμάκων και συμπληρωμάτων διατροφής, και τα ευρήματα της έρευνας για τις ευεργετικές του ιδιότητες στην υγεία, εντείνουν τις προσπάθειες καλλιέργειας, εκτροφής φυτών και πιστοποίησης το φυτικό υλικό.