Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς·
ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·
ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου·
γενηθήτω τὸ θέλημά σου,·
ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·
τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·
καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν,
ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·
καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,
ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
ἀμην
Το Πάτερ ημών ….
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·
Μέχρι εδώ γιατί σήμερα δεν δοξάζεται το όνομα του Θεού παρά βλαστημείται από τα έργα μας. Είναι το πρώτο αίτημα της Κυριακής προσευχής. Το “αγιασθήτω” σημαίνει “δοξασθήτω”, κατά τον άγιο Χρυσόστομο.
Δεν έχει ασφαλώς ο άκτιστος Θεός την ανάγκη να δοξάζεται από τα κτιστά του πλάσματα. Θέλει όμως να τον δοξάζουμε, γιατί αυτό ωφελεί εμάς τους ανθρώπους.
Μας προφυλάσσει από τον κίνδυνο να δοξάζουμε τον εαυτό μας με δόξα ψευδή, που δεν μας ανήκει. Η φιλοδοξία είναι γέννημα της φιλαυτίας. Όταν οι άνθρωποι δοξάζουν τον εαυτό τους δεν μπορούν να δοξάσουν τον Θεό. Αυτό έπαθαν οι πρωτόπλαστοι. Αυτό έπαθαν οι διδάσκαλοι του Ισραήλ, για τους οποίους ομιλεί ο Κύριος στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο: “Πώς δύνασθε υμείς πιστεύσαι, δόξαν παρ’ αλλήλων λαμβάνοντες και την δόξαν την παρά του μόνου Θεού ου ζητείτε;” (Ιω. 5, 44). Αυτό παθαίνει και η σύγχρονη ουμανιστική μας φιλοσοφία, που θέλει τον άνθρωπο κέντρο του κόσμου. Την στάσι του ουμανιστού ανθρώπου συνοψίζει ο Γάλλος άθεος συγγραφεύς Ζ. Π. Σάρτρ, όταν λέγη πρός τον Θεό: “Όταν υπάρχης Σύ, δεν μπορώ να υπάρχω εγώ. Ή Συ ή εγώ”.
Και όμως ο άνθρωπος τότε αληθινά δοξάζεται, όταν δοξάζη τον Θεό, όταν μέσα στο Θεό μπορεί να γίνη όχι ανεξάρτητος από τον Θεό, όχι ψευδοθεός, αλλά Θεός κατά Χάριν, άναρχος, και ατελεύτητος, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.
Οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στην ανατολική Ευρώπη έδειξαν για μια ακόμη φορά πως, όταν οι άνθρωποι αρνούνται να δοξάσουν τον Θεό, θεοποιούν κάποιον άνθρωπο που τον δοξάζουν ως θεό. Τα είδωλα όμως πέφτουν και οι αρνούμενοι να δοξάσουν τον αληθινό Θεό βρίσκονται στο χάος.
Και ακόμη, ο άνθρωπος που αρνείται να δοξάση τον Θεό, στο τέλος αντί δόξης περιβάλλεται την αθλιότητα ακατονόμαστων παθών και κακιών.
Οι χριστιανοί μπορούν να συντελέσουν στο να δοξάζεται ο Θεός, όταν ζουν ζωή αγία. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου: “Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς” (Ματθ. 5, 16).
Αντίθετα όταν δεν έχουμε πολιτεία αντάξια του Θεού, στον οποίον πιστεύουμε, “βλασφημείται το όνομα του Θεού δι’ υμάς εν τοις έθνεσι” (Ρωμ. 2, 24). Γι’ αυτό και η ευχή “αγιασθήτω το όνομά σου” σημαίνει τελικά, κατά τον άγιο Χρυσόστομο: “καταξίωσον... ούτως ημάς βιούν καθαρώς, ως δι’ ημών άπαντάς σε δοξάζειν” (ένθ’ ανωτ. σελ. 672).
Κατά τον ίδιο Άγιο, είναι δείγμα τελείας φιλοσοφίας το να δίδουμε σε όλους το παράδειγμα ακηλίδωτου βίου, ώστε κάθε ένας που μας βλέπει να αναπέμπη στον Κύριο την δοξολογία γι' αυτό (ένθ’ ανωτ.). (Αρχ.Γ.Καψάνη Ι.Μ.Οσ Γρηγορίου Αγ.Ορους)
Ψαλμ.ρβ΄22, Α΄Κορ. ι΄31,
Οι άπιστοι έρχονται σε επίγνωση αληθείας όταν βλέποντας τα έργα μας είναι σύμφωνα με την πίστη μας. Η πίστη μας είναι αγία έτσι πρέπει να είναι και τα εργα μας . Αντίθετα όταν δεν έχουμε έργα βλαστημείται το όνομα του Κυρίου στα έθνη. (Ματθ. 5, 16). (Ρωμ. 2, 24) (Ησαια νβ’5) (Ιωαν 14,15)
Πολλοί απολαυσαν την πίστη τους και ήταν χριστιανοί , αλλά επειδή δεν είχαν αγαθά έργα που δεν συμφωνούσαν με την πίστη τους έχασαν την σωτηρία τους. Εμείς ας φροντίζουμε και τα δυο και την πίστη και τα καλά έργα για να μπορούμε να λέμε άφοβα και την υπόλοιπη Κυριακή Προσευχή.(Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου περί συνεχούς μεταλήψεως Κεφ.Β΄)
Ο απόστολος λέει ότι δεν υπάρχει καμία σχέση του φωτός με το σκοτάδι (2 Κορ. 6,15) γιατί το φως συνδέεται με το φως , το δίκαιο με το δίκαιο και το καλό με το το καλό , και το αθάνατο με το αθάνατο. Γιατί ένα καλό δέντρο δεν είναι δυνατό να κάνει καρπούς κακούς (Ματθ.7,17)εάν λοιπόν κάποιος που είναι ανάλγητος (Ψαλμ.4,3) όπως λέει η Γραφή και επιδιώκει το ψέμα , τολμά να απαγγέλει τα λόγια της προσευχής (Ματθ. 6,9), ας γνωρίζει ότι αυτός δεν ονομάζει Πατέρα τον Ουράνιο , αλλά τον καταχθόνιο , που αυτός είναι πάντα ψεύτης , και γίνεται πατέρας του κάθε ψεύδους που πλάθει.(Ιω.8,44)
Τα γνωρίσματα του πονηρού χαρακτήρα είναι ο φθόνος , το μίσος η συκοφαντία η αλαζονεία η πλεονεξία η μοχθηρή επιθυμία η αρρώστια της δοξομανιας . Επομένως η προσευχή του πονηρού άντρα , όσο βρίσκεται στα πλαίσια της κακίας , θα γίνεται επίκληση διαβόλου. Ενώ εκείνος ο οποίος απομακρύνεται από την κακία και ζει με καλοσύνη , η προσευχή του θα επικαλεστεί τον αγαθό Πατέρα.
Του Αγ. Γρηγορίου Νυσσης από το έργο του στο πάτερ ημών . Ομιλία 2η για την Κυριακή Προσευχή
Μάξιμος ο Ομολογητής Μυσταγωγία
Κ'. Τίνος σύμβολο εἶναι ἡ ἁγία Προσευχὴ τοῦ «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»
Ἡ πανάγια καὶ σεβαστὴ ἐπίκληση τοῦ μεγάλου καὶ μακάριου Θεοῦ καὶ Πατέρα ἀποτελεῖ σύμβολο τῆς υἱοθεσίας, ποὺ εἶναι ἐνυπόστατη καὶ ζῆ καὶ ποὺ θὰ μᾶς παραχωρηθῆ, δωρεὰ καί χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σύμφωνα μ'αὐτὴ θὰ ὑπερνικηθῆ καὶ θὰ κρυφτῆ κάθε ἀνθρώπινη ἰδιότητα μὲ τὸν ἐρχομὸ τῆς χάρης καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι θὰ μεταβληθοῦν καὶ θὰ γίνουν γιοὶ τοῦ Θεοῦ, ὅσοι ἀπὸ δῶ κιόλας ἐστόλισαν μὲ τὶς ἀρετὲς τὸν ἑαυτὸ τους λαμπρὰ καὶ τιμημένα μὲ τὴ θεϊκὴ ὀμορφιὰ τῆς καλωσύνης.
Συμπέρασμα όταν συμπροσεύχοντε και λένε το Πάτερ ημών ένας Ορθόδοξος με έναν ετερόδοξο τι καλό καρπό βγαίνει από αυτήν την πράξη ?
Μας το απάντησαν πιστεύω οι Πατέρες πιο πάνω.
Καταρχήν δεν έκαναν το καθήκον τους πρώτα οι Ορθόδοξοι να δείξουν το σωστό δρόμο στους ετερόδοξους για να επιστρέψουν στην σωστή Πιστή. Οπότε αυτό συνεπάγεται με κατάργηση το σωτηριωδες έργο της Εκκλησίας που είναι η αγάπη , κατά τον Ι. Χρυσόστομο λόγοι κατά Ιουδαίων = κακία ,φθόνος, μνησικακία προς τον πλησίον. Οπότε δεν ωφελεί η συμπροσευχή του Πατριάρχη με τον Πάπα , απ' την στιγμή που δέν τον δείχνει τον σωστό δρόμο και την αλήθεια , ο Πατριάρχης προς στον Πάπα.
Κυριαρχεί το ψεύδος και όχι η αλήθεια , έτσι ο Πατριάρχης ψεύδεται άρα προσεύχεται στον καταχθόνιο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΓ.ΓΡ.ΝΥΣΣΗΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΓ.ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ τα pdf. ΕΔΩ