Περί τῆς καταστάσεως καί συγχύσεως τῶν Ἐκκλησιῶν Κεφάλαιον Λ΄ από περί Αγίου Πνεύματος του Μεγάλου Βασιλείου .
ΠΕΡΙ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Αι προσπάθειαι του Μεγάλου Βασιλείου περί της κοινωνίας των Εκκλησιών
Εις τον επίλογον του δοκιμίου Περί Αγίου Πνεύματος ο Μέγας Βασίλειος περιγράφει με ζωηρά χρώματα την κατάστασιν η οποία επεκράτει εις την Εκκλησίαν κατά τους χρόνους του. Την παρομοιάζει με φοβεράν ναυμαχίαν, την οποίαν παρεσκεύασαν φιλοπόλεμοι άνδρες. Η σφοδρά τρικυμία συγκλονίζει τα πλοία, ενώ το βαθύ σκότος συντελεί ώστε ταύτα να εφορμούν αδιακρίτως εναντίον φιλικών και εχθρικών. Αι κραυγαί και οι θόρυβοι δεν επιτρέπουν να ακουσθή η φωνή του ναυάρχου.
Μεταφερόμενος έπειτα από την παραβολήν εις τα πράγματα, σημειώνει ότι εις αυτήν την σύγχυσιν, αν δεν προλάβη ο εχθρός να σε κτυπήση, σε πληγώνει ο σύντροφος. Συνδεόμεθα μεταξύ μας οι ομόφρονες επί τόσον μόνον χρόνον, επί όσον μισούμεν από κοινού τους εχθρούς. Όταν όμως οι εχθροί απομακρυνθούν, βλέπομεν ο εις τον άλλον ως εχθρόν. Αι τραχείαι κραυγαί από τας αντιλογίας των αλληλομαχομένων έχουν γεμίσει την Εκκλησίαν και η ευσεβής δογματική διδασκαλία διαστρέφεται από τας ακρότητας. Η αγάπη έχει γενικώς ψυχρανθή, η μεταξύ των αδελφών σύμπνοια έχει εξαφανισθή, το όνομα της ομονοίας έπαυσε να είναι γνωστόν (1).
Πράγματι ο κλονισμός τον οποίον είχε προκαλέσει η αρειανική έρις ήτο τόσον δυνατός, ώστε αι μόλις εξελθοϋσαι από τον σάλον των διωγμών Εκκλησίαι να ευρεθούν εις πλήρη σύγχυσιν, εκκινούσαν από την Ανατολήν και καλύπτουσαν βαθμιαίως επίσης και την Δύσιν. Μόνον εις την Αντιόχειαν υπήρχον κατά τους χρόνους του Βασιλείου τέσσαρες μερίδες -δύο αποσπάσματα και δύο σχίσματα- με ίδιον εκάστη επίσκοπον. Η Εκκλησία εσχίζετο ωσάν εφθαρμένον ιμάτιον(2).
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της κάθε αίρεσης μόνο αγάπη δεν υπάρχει παρά έριδες και διχασμοί.
<<φεύγε τους βλασφημουντας το Πνεύμα το άγιον και αφεσιν ουκ έχοντας >> Κατηχ. 16,6 . Η τελική κατάληξη και εδώ είναι τριαδολογικη όπως η μια <<χάρις>> <<διανέμεται>> αναλόγως και <<διαιρείται>> , <<ουτω και το Πνεύμα το άγιον , εν ον και μονοειδες και αδιαίρετον , εκαστω διαιρεί την χάριν , καθώς βούλεται >> Κατηχ. 16,12.
Μια από τις κύριες λειτουργίες του Αγίου Πνεύματος είναι η διαφύλαξη της ενότητας της Εκκλησίας και της πίστεως μέσα σε αυτήν. Η κοινή πίστη όλων προς το αυτό Πνεύμα ενώνει τους πιστούς μεταξύ τους . Το Άγιο Πνεύμα γίνεται κέντρο αναφοράς όλων και η ουσία της εκκλησιαστικής ενότητας. Κάθε διαφοροποίηση επομένως εκκλησιολογικη , σημαίνει πρώτιστα διαφοροποίηση δογματική , ως προς την ερμηνεία και κατανόηση του Αγίου Πνεύματος . Από αυτό και μόνο μπορεί να αντιληφθεί κανείς και να κατανοήσει τους σκληρούς και μεγάλους αγώνες της Εκκλησίας για την διαφύλαξη της ορθής πίστεως περί του Αγίου Πνεύματος , γιατί κάθε διαφοροποίηση προς την πίστη αυτή σημαίνει οπωσδήποτε και διαφοροποίηση εκλησιολογικη , απομάκρυνση δηλαδή από την μια Εκκλησία και την κοινή πίστη. Καθώς, λοιπόν , το Πνεύμα είναι <<αδιαίρετον>> τριαδολογικα , όμοια και η Εκκλησία πρέπει να μένει αδιαίρετη στους αιώνες > Κατηχ. 17,2
1. Περί Ἁγίου Πνεύματος 30, 76-78.
2. Ἐπιστολή 113 πρός τούς ἐν Ταρσῷ πρεσβυτέρους.
Τι έκανε ο Άγιος εκείνη την εποχή ;;; Ούτε με την αίρεση πήγαινε ούτε με τα σχίσματα , απλά τους περίμενε όλους , να γυρίσουν στην Εκκλησία που την άφησαν .
Αφού δεν άκουγε κανείς τους άφησε μέχρι να καταλάβουν την κακία τους.
Υπήρχε μια ακατανόητη βοή , χάος , αταξία , επιδημία , θαλασσινή τρικυμία , καταιγίδα ..
έτσι ονομάζει αυτή την κατάσταση.
Μήπως σήμερα δεν υπάρχει η ίδια κατάσταση ;;
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ , ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΓΟΧ , ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ.
περισσότερα εδώ
https://online.fliphtml5.com/kzymi/yenj/