วันที่ 6 ใน สปป.ลาว

ตี 5กว่าๆออกจากที่พัก ปั่นเข้าตัวเมืองหลวงพระบางอีกครั้ง วกไปวนมาอยู่นาน เหลือบเห็นสถานีตำรวจ จึงแว๊บเข้าไปถามเส้นทาง ไปด่านห้วยโกร๋นของไทย มีเจ้าหน้าที่นายหนึ่งกำลังออกเวรพอดี ได้กรุณาบอกทางให้

1.ทางลาดยางอย่างดี แต่อ้อม ไปทางเมืองอุดมไช....หงสา..เมืองเงิน หลายร้อยโล

2.ทางลัด แต่ลำบาก ต้องข้ามน้ำโขง ไปขึ้นฝั่งเมืองจอมเพด แค่ 100 โล โดยประมาณ ออกก่อนถึงเมืองหงสานิดเดียว ย่นระยะทางไปเกือบเท่าตัว ของเส้นทางที่ 1

ยังตัดสินใจไม่ได้ จึงถามต่อ ว่ามีสถานที่เที่ยวสำคัญ ไหนบ้าง เขาก็อธิบาย แต่ที่เราสนใจคือ น้ำตกตาดกวางสี(อยู่ใกล้สุด ไป-กลับ 50 โล พอไหว) เจ้าหน้าที่นายนั้นจึงนำทางไปยังจุดที่จะไปลงเรือข้ามฝากก่อน แล้วนำทางไปเส้นทางที่จะไปน้ำตก ต้องขอขอบคูณมากๆกับการช่วยเหลือครั้งนี้ เป็นคนอื่นคงออกเวร แล้วกลับบ้านเลย ไม่ใช่ธุระ เสียเวลา ทำไมไม่หาข้อมูลเอง ฯลฯ

**ต้องบอกก่อนว่าการเดินทางครั้งนี้ ใช้เวลาเตรียมการน้อยมาก หาเส้นทางจากเวป http://www.thaimtb.com/ อย่างอื่นไปว่ากันข้างหน้า เพราะภาษาพูดคล้ายๆกัน ***

สินค้าหัตถกรรม มากมาย หน้าทางเข้าน้ำตก

หลังจากข้ามน้ำโขง โดยบัค มายังฝั่งเมืองจอมเพด ทีนี้แหละทางลูกรังล้วนๆตลอดการเดินทาง 100 โล ไต่ดอยสูง ทางเป็นร่องน้ำเซาะ นานทีจะเจอรถคัน ผ่านหมู่บ้านเล็กๆเป็นช่วงๆไป สวรรค์ของนักเดินทางที่ชอบป่าเขาจริงๆ เงียบ สงบ (อนาคตถ้าทางลาดยางมาถึง มนต์เสน่ห์แบบนี้จะหายไปทันที)

จุดสังเกตุ ถ้าเห็นซุ้มประตูแบบนี้ แสดงว่ามีหมู่บ้านอยู่ข้างหน้า จะจอดหรือจะไปต่ออยู่ที่สถานการณ์

และแล้ว ... ก็มืดตึดตื๋อ ไปต่อไม่ได้ด้วย เวลาบังคับไว้

บังเอิญเจอป้ายโรงเรียนก่อน ตัดสินใจทันทีว่าต้องพักที่นี่แหละคืนนี้ มองหาลู่ทางที่จะบอกเจ้าที่ก่อน(นายบ้าน) ก็มีบ้านอยู่ 1 หลังติดกับโรงเรียน ตอนแรกเจ้าของบ้านแกไม่ค่อยยอม บอกว่าเราต้องไปขออนุญาตจากนายบ้านก่อน ต้องอ้อนวอนว่ามันยุ่งยาก ไหนจะต้องมาดูแล ต้อนรับ จากลา(ไป-มา-ลา-ไหว้) สุดท้ายแกก็ยอมให้กางเต๊นท์นอนได้ เพราะเหตูผลที่เราอ้างไป เพราะเราบอกแล้วว่าไม่ออกสาย จนคนอื่นเห็น ว่ามาจากที่ไหน.......