Verhalen van leden

Vrijhaven ADM

De schemering is al ingevallen als een groepje bootbewoners zich verzamelt rond een fel oplaaiend kampvuur op een afgelegen industrieterrein ergens langs de oever van het Noordzeekanaal. Achter het struikgewas slaan de boeggolven van een passerende coaster stuk op de basaltblokken. Het stampen van de scheepsmotoren is zelfs op grote afstand hoorbaar. In de verte nadert een helverlicht torenhoog cruiseschip, met een dek vol passagiers op weg naar het centrum van Amsterdam. Links en rechts dragen mensen stoelen, kistjes, thermoskannen en bekers aan en zoeken zich een plekje rond het vuur...Het wel en wee van deze vrijhaven komt uitgebreid aan de orde in de eerste drie nummers van de Scheepsnar (nummer 1,2 en 3).

Ruud en Stans a/b Caecilia Maria Het is overweldigend zonnig op vrijdag 13 april 2007. We geven havenmeester Muis in Loosdrecht een hand en beloven pas in oktober terug te komen. De motor wordt gestart en als vanzelf glijden we van de kant af richting de eerste sluis. Het is het begin van onze wereldreis in eigen land. Maar voordat ik daarover ga verhalen, lijkt het me wel gepast te vertellen hoe het allemaal zo gekomen is... Lees verder in Scheepsnar nummer 4 oktober 2007. Ruud en Stans schrijven in vrijwel elk nummer van de Scheepsnar wel iets over hun omzwervingen en avonturen.

Jakob en Ria

Jakob en Ria zijn geboren in het Zeeuwse Bruinisse en het Zuid-Hollandse Oudetonge. Jakob's voorliefde voor schepen en wat er verder bij komt kijken heeft hij van kinds of aan meegekregen van zijn vader en andere vissers in zijn geboorteplaats. School vond hij maar niks, hij was liever aan boord van de vissersschepen en rondom de havens. Spijbelen was dan ook aan de orde van de dag. Zijn droom was varen varen en nog eens varen en dat deed hij dan ook. Lees Jakob's verhalen over de grote vaart in de Scheepsnar. Vanaf nummer 5 is in elke editie een vervolgverhaal te lezen.

Vrijhaven Noorderhaven (Grun)

Groningen was vroeger Nederlands grootste binnenhaven. Via het Reitdiep voer men van en naar de Lauwerszee en vandaar het zeegat uit. Later, toen de schepen steeds groter werden is het Eemskanaal gegraven, die verbond de stad met Delfzijl. In de stad waren toen naast allerlei kades vier havens, vanwege hun ligging genoemd naar de vier windstreken. De Noorderhaven was heel vroeger zelfs een getijde-haven; de vloed kon tot in de stad doordringen.Tot begin tachtiger jaren van de vorige eeuw was het (althans in de stad Groningen) overal mogelijk om met je schip aan te komen varen, af te meren en ter plekke te gaan wonen. Er waren wel wat beperkingen, maar die hadden vooral te maken met scheepvaartzaken, zoals vaarbreedte, lig- en wachtplaatsen voor beroepsvaart en dergelijke. Ook mocht i.v.m. onderhoud niet te dicht bij bruggen en remmingwerken en zo gelegen worden. Een aantal van de huidige bewoners zijn zo aan hun (nu vaste) ligplaats gekomen. Een deel van die plaatsen waren oorspronkelijk van oud-schippers, die op het schip bleven wonen. Die beginnen uit te sterven en het grote geld smaakt goed...Lees verder in Scheepsnar nummer 1 november 2006.