Embedded Files
വൈക്കം ഉണ്ണി ( Vaikom Unni )
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ - (യുധിഷ്ഠിര വാക്യം)
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ - (യുധിഷ്ഠിര വാക്യം)
01. അമ്മ - അച്ഛന്‍ - മനസ്സ് - ചിന്ത
ഭൂമിയേക്കാളും ഗുരുത്വമാണമ്മയ്ക്ക്;
ഉയര്‍ന്നുനില്‍ക്കുന്നച്ഛനാകാശ മോളിലും. കാറ്റിനേക്കാള്‍ വേഗമോടുന്നതീ മനം. തൃണത്തിനെക്കാളും ബഹുതരം ചിന്തയും.02. മിത്രംപ്രവാസിക്കുമിത്രം സുഹൃത്തായിടുന്നു.
ഗൃഹസ്ഥന്നു ഭാര്യ മിത്രം: രോഗി-വൈദ്യനും.
ചാകാന്‍ കിടക്കുന്നവന്‍ തന്‍റെ മിത്രമോ...?
ദാനമെന്നുള്ളതായീടുന്ന കര്‍മ്മവും.
03. ചലനം-നിശ്ചലം
ഉറക്കത്തിലും കണ്ണടക്കില്ല മത്സ്യം:
ചലിക്കില്ലയണ്ഡമുണ്ടായതിന്‍ ശേഷം.
ഹൃദയമില്ലാത്തതീ കല്ലെന്നു ചൊല്ലുന്നു:
വേഗത്തില്‍ വര്‍ദ്ധിച്ചിടുന്നു നീര്‍ച്ചാലതും.
04. അതിഥി-മോക്ഷം-പാല്‍ - വായു.
സര്‍വ്വഭൂതങ്ങള്‍ക്കുമതിഥിയാണഗ്നി:
മോക്ഷത്തിന്‍ ഹേതുവോ ധര്‍മ്മം-സനാതനം.
ആയിടുന്നമൃതമീ പശുവിന്‍റെ നല്ല പാല്‍ .
ഈ ജഗത്തൊട്ടുക്കതുള്ളതോ...? വായുവും.
05. സൂര്യന്‍ - ചന്ദ്രന്‍ - അഗ്നി - ഭൂമി.
ഏകനായ് ചുറ്റിക്കറങ്ങുന്നു സൂര്യന്‍ .
പിറന്നതിന്‍ശേഷം പിറക്കുന്നു ചന്ദ്രന്‍ .
തീയായിടുന്നു ഹിമമായതിന്നൌഷധം.
വിള-വിളഞ്ഞീടുമീ ഭൂമിയാകും മഹാന്‍ .
06. ആശ്രയം
ധര്‍മ്മത്തിനാശ്രയം 'ദാക്ഷ്യ'മായീടുന്നെ-
ശസ്സിന്നു ദാനമീ സത്യമോ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തി-
നാശ്രയം പിന്നെയീ ശീലത്തെയാശ്രയി-
ച്ചീടുന്നു മര്‍ത്ത്യന്‍റെ സൌഖ്യങ്ങളാകയും.
07.പുത്രന്‍ - ഭാര്യ - മേഘം - ദാനം.
പുത്രനായീടുന്നു മര്‍ത്ത്യന്‍റെയാത്മാവ-
വന്നു ദൈവം നല്‍കിടും സഖി ഭാര്യ താന്‍...
മഴ പെയ്തിടും മേഘമുപജീവനം മര്‍ത്യ-
നാകുന്നു ദാനം പരായണം മര്‍ത്യനും.
08. ശ്രേഷ്ഠം
ധന്യങ്ങളില്‍ ശ്രേഷ്ഠമാകുന്നു ദക്ഷത:
വേദപാരായണം ശ്രേഷ്ഠമാകും ധനം.
ലാഭങ്ങളില്‍ ശ്രഷ്ഠമാരോഗ്യമായിടും:
സന്തുഷ്ടി ശ്രേഷ്ഠം സുഖത്തില്‍വച്ചേറ്റവും.
09. ധര്‍മ്മം - ബന്ധനം - സന്ധി
പരമമാം ധര്‍മ്മം പരദ്രോഹ വര്‍ജ്ജനം.
പ്രണവത്തിലെ ത്രയീധര്‍മ്മം സദാ ഫലം.
ചിത്തത്തിന്‍ ബന്ധനം ദുഃഖവിനാശനം.
സജ്ജനത്തോടുള്ള സന്ധി വിനാശനം.
10. താജ്യം.
ദേഹാഭിമാനം ത്യജിക്കുകിലിഷ്ടനാം;
ക്രോധം ത്യജിക്കുന്നവന്‍ ദുഃഖമുക്തനും.
അര്‍ത്ഥമുണ്ടായിടും കാമം ത്യജിക്കുകില്‍ ;
ലോഭത്തെപ്പോക്കിലോ സിദ്ധിച്ചിടും സുഖം.
11. ബ്രഹ്മം-സൂര്യന്‍ - സത്യം.
ബ്രഹ്മമാണേന്തുന്നതാദിത്യനെ; ബ്രഹ്മ-
മായതിന്നനുചരന്മാരതും ദേവകള്‍ .
ധര്‍മ്മത്തിനാലസ്തമിക്കുന്നിതാദിത്യന്‍ :
ആണവന്‍തന്‍റെ നിലനില്‍പ്പുസത്യത്തിലും.
12. ശ്രോത്രിയന്‍
ആചാര്യമൊഴിയാലെ വേദാര്‍ത്ഥമവധാര-
ണം ചെയ് വതില്‍നിന്നു ശ്രോത്രിയനുണ്ടാ-
യിടുന്നൂ; ശ്രുതാര്‍ത്ഥം തപസ്സുകൊണ്ടവലോക-
നം ചെയ്തറിവൂ ... മഹത്തു ബ്രഹ്മം.
13. ഭാവങ്ങള്‍ (ബ്രാഹ്മണന്‍ )
ബ്രാഹ്മണര്‍ തന്‍റെ ദേവത്വമായീടുന്നു; വേദപാരായണം:
ആണവന്‍ തന്‍ സദാചാരം തപസ്സതും.
മാനുഷത്വം; ജനനമരണങ്ങളെന്നതും:
ദുഷ്ടമാം ധര്‍മ്മ-മപവാദങ്ങള്‍ ചൊല്ലലും.
14. ഭാവങ്ങള്‍ ( ക്ഷത്രിയന്‍ )
അസ് ത്രശാസ് ത്രം ക്ഷത്രിയന്‍റെ ദേവത്വവും:
യജ്ഞങ്ങളോ സദാചാരങ്ങളായതും.
ഭയമായിടുന്നവന്‍ തന്‍ മര്‍ത്യഭാവവും:
ദുഷ്ടന്‍റെമട്ട്-ശരണാര്‍ത്ഥരെ കൈവിടല്‍ .
15. യജ്ഞം.
യജ്ഞത്തില്‍ സാമമോ പ്രാണനായീടുന്നു:
യെജുസ്സായിടുന്നെജ്ഞമായതിന്‍ ചിത്തവും.
ഋക്കിനെ സ്വീകരിച്ചീടുന്നിതെജ്ഞങ്ങള്‍ :
അതിലംഘനം മൂനിവകളെജ്ഞങ്ങളില്‍ .
16. ദാനം
ബ്രഹ്മണന്നുള്ള ദാനം ധര്‍മ്മമായിടും:
ആയിടും ദാനം നടന്നു കീര്‍ത്തിക്കുമായ്.
ഭൃത്യന്നു ദാനം ഭരിപ്പതിന്നായിട്ട്:
രാജാവിനുള്ള ദാനം ഭയം കൊണ്ടതും!
17. അജ്ഞാനം-ബുദ്ധി-ലോഭം-സംഗം
ലോകത്തെ മൂടുന്നതജ്ഞാനമായിടും:
ലോകം തെളിഞ്ഞുവന്നീടുന്നു ബുദ്ധിയാല്‍.
ലോഭത്തിനാല്‍ വെടിഞ്ഞീടുന്നിതിഷ്ടരെ:
സംഗത്തിനാലെയപ്രാപ്യമീ സ്വര്‍ഗ്ഗവും.
18. മരിച്ചത്.
ദരിദ്രനാകും പുമാന്‍ മൃതനായ് ഭവിക്കു-
ന്നരാജകമായിടും രാഷ് ട്രം മരിച്ചതും.
ശ്രോത്രിയനില്ലാത്ത ശ്രാദ്ധം മരിച്ചതും;
ദക്ഷിണ കൂടാത്ത യജ്ഞമോ ചത്തതും.
19. ദിക്ക്‌-ഉദകം-അന്നം-വിഷം-ശ്രാദ്ധകാലം.
മാര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ കാട്ടിടും സജ്ജനം ദിക്കുകള്‍:
ഉദകമാണാകാശ-മന്നം തരും പശു.
യാചനം തന്നെ വിഷമായി ഭവിപ്പതും:
ശ്രാദ്ധമുഹൂര്‍ത്തമോ...ജ്ഞാനിതന്‍ ലഭ്യത.
20. ലക്ഷണം.
സ്വധര്‍മ്മ വര്‍ത്തനം തപസ്സിന്‍റെ ലക്ഷണം:
മനസിന്റടക്കം തമസ്സിന്‍റെ ലക്ഷണം:
ദ്വന്ദ്വഭേദങ്ങളില്ലായ്മ ക്ഷമ ലക്ഷണം:
കൃത്യമല്ലാത്തതിന്‍ വര്‍ജ്ജനം ഹ്രീയതും.
ജ്ഞാനമായീടുന്നു തത്ത്വാര്‍ത്ഥബോധവും:
ചിത്തപ്രശാന്തിയോ ശമമായിടുന്നതും.
സര്‍വ്വത്തിനും സുഖഃമിച്ഛിപ്പതോ ദയ:
സമചിത്തമാകുന്നിതാര്‍ജ്ജവം മര്ത്ത്യന്.
21. ശ്രേഷ്ഠം.
ആവപത്തിന്നു ശ്രേഷ്ഠം വര്‍ഷമായിട്ടും:
നിവപത്തിന്‍ ശ്രേഷ്ഠമായീടുന്നു വിത്തുകള്‍.
സുഖജീവിതത്തിന്നു ശ്രേഷ്ഠം പശുക്കളും:
പ്രസവത്തില്‍ ശ്രേഷ്ഠമോ പുത്രനെത്തന്നെയും.
( ആവപം = വിത ; നിവപം = വിള )
22. ബലി.
ദേവകള്‍ക്കും പിന്നതിധികള്‍ക്കും; ഭൃത്യ-
വൃന്ദത്തിനും; പിതൃക്കള്‍ക്കും തനിക്കുമായ്
ബലിനല്‍കിടാത്തവന്‍ ജീവിച്ചിടുന്നില്ല-
യുച്ഛ്വസിച്ചീടുന്നതുണ്ടവനെങ്കിലും.
23. ക്രോധം-ലോഭം-സാധു-അസാധു.
ദുര്‍ജ്ജയനാകുന്ന ശത്രുതാന്‍ ക്രോധവും:
അക്ഷയമായിടും വ്യാധിയോ ലോഭവും:
സാധുവോ ഹിതനായിടുന്നിതേവര്‍ക്കുമേ:
ദയവിട്ടവന്‍തതന്നെയാകുന്നസാധുവും.
24. മോഹം-മാനം- ആലസ്യം-ശോകം.
മോഹം പിഴപ്പിച്ചിടുന്നു ധര്‍മ്മത്തിനെ:
ആത്മാഭിമാനമായീടുന്നു മാനവും.
കര്‍ത്തവ്യമാചരിക്കാത്തതാലസ്യവും:
അജ്ഞാനമാകുന്നു ശോകമെന്നുള്ളതും.
25. സ്ഥൈര്യം- ധൈര്യം-സ്നാനം-ദാനം.
സ്വധര്‍മ്മ നിഷ്ടയെ സ്ഥൈര്യമെന്നോതുന്നു.
ഇന്ദ്രിയനിഗ്രഹം ധൈര്യമെന്നുള്ളതും.
മലിനചിത്തം വൃത്തിയാക്കലോ സ്നാനവും:
ജീവജാലത്തെരക്ഷിപ്പതോ ദാനവും.
26. പണ്ഡിതന്‍-മൂര്‍ഖന്‍-കാമം-മത്സരം.
ധര്‍മ്മജ്ഞനെചൊല്ലിടുന്നു നാം പണ്ഡിതന്‍:
നാസ്തികന്‍തതന്നെയോ മൂര്‍ഖനെന്നുള്ളതും.
കാമമോ കാരണം സംസാരമായതിന്‍:
ഉള്ളിലെത്താപമായീടുന്നു മത്സരം.
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുര വാക്യം) ഉറക്കം വരാത്തവര്‍
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുര വാക്യം) ഉറക്കം വരാത്തവര്‍
ബലമുള്ളവന്നോടിടഞ്ഞവന്നും;
ഉപജീവനത്തിന്നു വകയില്ലാത്തവന്‍:.
ധനം കൈവിട്ടവന്നും; ബലഹീനനും;
ചോരനും, കാമിയായുള്ളവന്നും
ഉണ്ടാകയില്ല-ഉറക്കമൊട്ടും.
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുര വാക്യം) പണ്ഡിതന്മാര്‍
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുര വാക്യം) പണ്ഡിതന്മാര്‍
ചെയ്ത കര്‍മ്മങ്ങളെ ചൊല്ലിടാവൂ:
ചെയ്യുവാന്‍പോകുന്നതോതിടൊല്ല:
ചെയ്തതിന്‍ ശേഷമൊട്ടറിയും വിധം-
കര്‍മ്മമാചരിച്ചീടുവോന്‍ പണ്ഡിതന്നും.
തല്‍ക്ഷണം കാര്യം ധരിച്ചിടേണം:
ക്ഷമയോടെ കേട്ടര്‍ത്ഥമുള്‍ക്കൊള്ളണം:
നിഷ്കാമാനായി നല്‍കീടണം ദാങ്ങള്‍ :
ആയിട്ടും പൂരുഷന്‍ പണ്ഡിതന്നും.
കിട്ടാത്തവസ്തുവിലാശയുണ്ടായിടാ:
നഷ്ടമായ്പ്പോയത്തില്‍ ദുഃഖമുണ്ടായിടാ:
ആപത്തിലൊട്ടും പരിഭ്രമിച്ചീടൊലാ:
ഇപ്രകാരത്തില്‍വര്‍ത്തിപ്പവന്‍ പണ്ഡിതന്‍ .
ചിന്തിച്ചുറച്ചതിന്‍ ശേഷം തുടങ്ങുക:
മദ്ധ്യത്തിലായിട്ടു നിര്‍ത്താതിരിക്കുക:
പാഴാക്കിടൊല്ല വിലയുള്ളകാലത്തിനെ:
ഇപ്രകാരത്തില്‍വര്‍ത്തിപ്പവന്‍ പണ്ഡിതന്‍ .
ശ്രേയസ്സിലുന്മത്തനാവുകില്ല:
അവമാനമായതില്‍ ദുഃഖമില്ല:
നദിതന്റെ കയമൊത്ത ചിത്തത്തിനൊത്തു-
വര്‍ത്തിക്കുന്നവന്‍തന്നെ പണ്ഡിതന്നും.
ഭംഗിയായ്‌ ഭാഷണം ചെയ്യുന്നവന്‍ : തന്‍റെ-
കര്‍ത്തവ്യമൊന്നുമേ വിസ്മരിക്കാത്തവന്‍ :
താന്‍ഗ്രഹിച്ചുള്ളഗ്രന്ഥാര്‍ത്ഥങ്ങ-ളറിയാത്ത-
വന്നെ ഗ്രഹിപ്പിപ്പവന്‍ തന്നെ പണ്ഡിതന്‍ .
പ്രജ്ഞക്കതൊത്ത ശാസ് ത്രത്തിന്‍റെ ജ്ഞാനവും:
ശാസ് ത്രാനുസാരിയായീടുന്ന പ്രജ്ഞയും:
ചേര്‍ത്തുതന്‍ മര്യാദയൊത്തു വര്‍ത്തിക്കുന്ന
മര്‍ത്ത്യനോ-പണ്ഡിതന്‍ ; മൂഢനല്ലാത്തവന്‍ .
ക്രോധ-ഹര്‍ഷം; ദര്‍പ്പം; ലജ്ജ; സ്തംഭം;
മാന്യരെ മാനിക്കലെന്ന വൃത്തി:
അര്‍ത്ഥനാശം വരുത്താതെ വര്‍ത്തിച്ചിടും
മാനുഷന്‍ പണ്ഡിതനായിടുന്നു.
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുര വാക്യം) മൂഢന്മാര്‍
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുര വാക്യം) മൂഢന്മാര്‍
അറിവില്ലയെങ്കിലും ഉണ്ടെന്ന ഗര്‍വ്വതും;
ബോധമില്ലെങ്കിലും ഉണ്ടെന്ന ഭാവവും;
ഒന്നുമേ കയ്യിലില്ലെങ്കിലും ആകയും-
തന്റെയെന്നുള്ളതാം തൃഷ്ണയാലാശയും:
വേലചെയ്യാതൊട്ടു വേതനം കിട്ടുവാന്‍ -
ആഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍തന്നെയോ മൂഢരും.
സ്വന്തമായുള്ളതാമര്‍ത്ഥം വെടിഞ്ഞിട്ടും
അന്ന്യന്‍റെയര്‍ത്ഥത്തിലാശയുണ്ടാകയും;
മിത്രമുണ്ടാകുവാന്‍ പാഴ്വേലചെയ്കയും-
ചെയ്യുന്നവര്‍ തന്നെ മൂഢരെന്നുള്ളതും.
തന്നിലൊട്ടും പ്രേമമില്ലാത്തവര്‍കളെ-
പ്രേമിച്ചു പിന്നാലെ കൂടിനടക്കയും;
തന്നെയും പ്രേമിച്ചിടുന്നതാം മര്‍ത്ത്യരെ
ദാക്ഷിണ്യമില്ലാതുപേക്ഷിച്ചിടുന്നവര്‍ ;
ബലമുള്ളവര്‍കളില്‍ വിദ്വേഷമുണ്ടാ-
ക്കിടുന്നവര്‍ തന്നെയും മൂഢരെന്നുള്ളതും.
ശത്രുവെ മിത്രമായ്ക്കണ്ടിട്ടു കൂട്ടുക;
മിത്രത്തെ ശതൃവായ്ക്കണ്ടു ദ്വേഷിക്കുക;
ദുഷ്ക്കര്‍മ്മമായ കര്‍മ്മങ്ങളെ ചെയ്യുക;
ഇപ്രകാരത്തില്‍ വര്‍ത്തിപ്പവര്‍ മൂഢരും..
ചെയ്യേണ്ട കര്‍മ്മത്തില്‍ സംശയിച്ചീടുക;
സര്‍വ്വഭൂതങ്ങളേം സംശയിച്ചീടുക;
ഇന്നുചെയ്യേണ്ടവ നാളേക്കതാക്കുക;
മൂഢരായീടുന്നിതായതാം മാനുഷര്‍ .
ശ്രാദ്ധം പിതൃക്കള്‍ക്കു നല്‍കാതിരിക്കുക;
ദേവകള്‍ക്കര്‍ച്ചനം ചെയ്യാതിരിക്കുക;
സുഹൃത്തായിടും മിത്രമില്ലാതിരിക്കുക;
ആയവര്‍ മൂഢരായീടുന്നറിയുക.
അന്യന്‍റെ വീട്ടില്‍ വിളിക്കാതെ ചെല്ലുക;
ചോദിച്ചിടാതെ മദ്ധ്യത്തിലായ് ചൊല്ലുക;
വിശ്വാസയോഗ്യമല്ലാത്തതായുള്ളോരെ-
വിശ്വസിച്ചീടുന്നവര്‍തന്നെ മൂഢരും.
ദാതാവതല്ലാത്തവന്നെ സേവിക്കുക;
ശിഷ്യനൊട്ടല്ലാത്തവന്നെ ശാസിക്കുക;
ലുബ്ധനെത്തന്നേഭജിച്ചോണ്ടിരിക്കുക;
ആയതാം മൂഢരെ ദൂരെയാക്കീടുക.
ഇഷ്ടഭോജ്യം കൊതിച്ചീടുന്നൊരാശ്രിതര്‍ -
ക്കൊട്ടും കൊടുക്കാതെ ഭോജിച്ചിടുന്നവര്‍ ;
നല്ലവസ്ത്രം തന്‍റെയാശ്രിതര്‍ക്കൊന്നുമേ-
നല്‍കാതെ മോടികൂട്ടിച്ചമഞ്ഞീടുവോര്‍ ;
ആയുള്ള മൂഢരെ ചൊല്ലുന്നപേരതാ-
യീടുന്നതുണ്ടു 'ദുഷ്ടാത്മാക്ക'ളെന്നുപേര്‍ .
രാജന്‍ (വിദുരവാക്യം)
രാജന്‍ (വിദുരവാക്യം)
കാമക്രോധങ്ങള്‍ ത്യജിക്കണം രാജന്‍; ധനം-
നല്‍കിടേണ്ടതോ നല്ല പാത്രങ്ങളില്‍. 01
വിശ്വസ്തര്‍ തന്‍റെ നേരറിയണം രാജാവ്;
ദോഷങ്ങളെ ദണ്ഡനത്താലൊതുക്കണം.
തെറ്റിന്‍റെ തൂക്കത്തിനൊത്തു ദണ്ഡം-ക്ഷമ-
യാചരിക്കുന്ന രാജന്‍ പ്രശോഭിപ്പതും. 02
ദുര്‍ബ്ബലന്മാരിലവജ്ഞയുണ്ടായിടാ;
ഛിദ്രത്തെ നോക്കി സേവിക്കണം ശത്രുവെ;
ബലമുള്ളവന്നോടു പൊരുതുവാന്‍ പോയിടാ;
കാലത്തെ നോക്കിയായീടണം വിക്രമം. 03
ആപത്തിലൊട്ടുമേ ചഞ്ചലപ്പെട്ടിടാ-
തുദ്യമം തുടരേണ്ടതുണ്ടപ്രമാത്തനായ്.
ദുഃഖത്തെക്കെട്ടിയീ രാജ്യഭാരം സഹി-
ച്ചീടുന്ന രാജന്‍ ജയിക്കുന്നു ശത്രുവെ. 04
പാര്‍ത്തിടാ വീടുവിട്ടന്ന്യദേശങ്ങളില്‍
കാര്യങ്ങള്‍ കൂടാതെ രാജനായീടുകില്‍.
പ്രപിച്ചിടാ പരദാരത്തെ രാജനും;
പാപികളോടൊത്തുചേരാതിരിക്കണം. 05
വാശിക്കധര്‍മ്മത്തെയാചരിച്ചീടൊലാ;
തത്വമോതീടൊല്ല വേണ്ടാത്തവന്നൊടും.
മിത്രങ്ങളോടു വാദത്തിനായ് പോയിടാ;
കോപിച്ചിടൊല്ല പൂജിക്കാത്തവന്നൊടും. 06
അനസൂയനായനുകമ്പയോടൊത്തുവര്‍-
ത്തിക്കെതിര്‍ത്തീടൊല്ല ദുര്‍ബലാവസ്ഥയില്‍.
വായാടിയാകാതിരിക്കണം ക്ഷമയോടെ-
വാദ-പ്രതിവാദവേള വര്‍ത്തിക്കണം. 07
ഉദ്ധതനായിട്ടു മോടികൂട്ടിച്ചമ-
ഞ്ഞൊട്ടും നടന്നിടാ; ചൊല്ലിടാ ദുര്‍മ്മൊഴി.
അടക്കിയ വൈരമുയര്‍ത്തിടാ; ചാടാ-
തിരിക്കഹങ്കാരത്തിനാലെയൊന്നിങ്കലും. 08
ദുര്‍ഗ്ഗതിയായീടുമെങ്കിലും പോകാ-
തിരിക്കണം കാര്യമല്ലാത്ത കാര്യങ്ങളില്‍.
തോഷിച്ചിടൊല്ലൊട്ടു തന്‍റെ സൗഖ്യത്തി-
ലന്ന്യന്‍റെ ദുഖത്തിലും വേണ്ട സന്തോഷവും. 09
പശ്ചാത്തപിക്കൊല്ല നല്‍കിക്കഴിഞ്ഞതാ-
യീടുന്ന നിന്‍റെതായീടും ധനത്തിലും.
ഉത്തമ ധര്‍മ്മ വിചാരത്തൊടൊത്തുയര്‍-
ത്തീടുക വേണ്ടതുണ്ടാചാരമാകയും. 10
സഖ്യം; വിവാഹം; വ്യവഹാര വ്യാപാരങ്ങ-
ളൊക്കെ സമന്മാരൊടൊത്തു ചെയ്തീടണം. 11
പങ്കിട്ടു നല്‍കേണമാശ്രിതന്മാര്‍ക്കുമേ:
മിതമായി ഭക്ഷിക്കണം; ജോലി ചെയ്യണം.
മിതമായുറങ്ങണം; ശത്രുപോലും വന്നു-
യാചിക്കുകില്‍ നല്‍കിടേണമവന്നുമായ്. 12
വിരുദ്ധമായ് വല്ലകര്‍മ്മങ്ങളും ചെയ്യേണ്ടി-
വന്നാല്‍ രഹസ്യമായ് സൂക്ഷിക്കവേണ്ടതും.
പറഞ്ഞിടൊല്ലൊന്നുമാരോടുമെന്നിട്ടൊത്ത-
വണ്ണം പ്രവര്‍ത്തിക്കുകിലില്ലൊട്ടു നാശവും. 13
തന്‍റെ തെറ്റില്‍ സ്വയം ലജ്ജിച്ചിടുന്നവന്‍;
തന്‍റെ തേജസ്സിനാല്‍ത്തന്നെ ശോഭിച്ചിടും. 14
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുരവാക്യം) 'ഒന്നുകള്‍ '
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുരവാക്യം) 'ഒന്നുകള്‍ '
01.
ഏകമാം ധര്‍മ്മമോ പരമമാം ശ്രേയസ്സ്:
ഏകമാകും ക്ഷമ-യുത്തമം ശാന്തിയും:
ഏകമാകും വിദ്യ-പരമമാം തൃപ്തിയും:
ഏകമഹിംസനല്‍കും പരമ സൌഖ്യവും.
02.
'ബുദ്ധി'മാനെയ്യുന്ന ബുദ്ധിയാകും ശരം
ഭേദിച്ചിടും ബുദ്ധിമുട്ടാതെ ലക്ഷ്യവും.
03.
'ക്ഷമ'യെന്ന ധനമതോ ഗുണമതും ശക്തനും:
ശക്തന്നു ഭൂഷണംതന്നെ ക്ഷമയെന്നതും.
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുരവാക്യം) 'രണ്ടുകള്‍ '
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുരവാക്യം) 'രണ്ടുകള്‍ '
01.
ശത്രുവേ നിഗ്രഹിക്കാത്ത രാജാവിനേം;
ദേശാടനം ചെയ്തിടാത്തതാം ബ്രാഹ്മണര്‍ :
ഈരണ്ടുകൂട്ടരേം മൂഷികന്നെ സര്‍പ്പ-
മെന്നപോലെ വിഴുങ്ങീടുന്നു ഭൂമിയും.
02.
പരുഷമാം വാക്കുച്ചരിക്കാതിരിക്കുക:
ദുര്‍ജ്ജനത്തെപ്പൂജ ചെയ്യാതിരിക്കുക:
ഈരണ്ടു കര്‍മ്മങ്ങളാചരിച്ചീടുന്ന
മര്ത്ത്യന് പ്രശോഭിച്ചിടുന്നു ലോകത്തിലും.
03.
കാമിയെ കാമിച്ചിടുന്നതാം നാരിമാര്‍ ;
പൂജ്യരെ പൂജിച്ചിടുന്നതാം മാനുഷര്‍ :
ഈരണ്ടുകൂട്ടരെ ചൊല്ലുന്ന പേരതാ-
യീടുന്നതുണ്ടു-'പരവിശ്വാസകാരികള്‍ ' .
04.
വൃത്തി ചെയ്യാത്ത ഗൃഹസ്ഥനും; വൃത്തികള്‍ -
ചെയ്യുന്ന ഭിക്ഷുവും നിഷ് പ്രഭരായിടും.
05.
'ക്ഷമയുള്ള പ്രഭു' : 'ദാനശീലന്‍ ദരിദ്രനും' :
എത്തിടുന്നൂ സ്വര്‍ഗ്ഗലോകത്തിനപ്പുറം.
06.
വേണ്ടാത്ത പാത്രത്തിലുള്ളതാം ദാനവും;
വേണ്ടുന്ന പാത്രത്തിലില്ലാതിരിക്കലും;
രണ്ടുമതിക്രമം തന്നെയാകുന്നു നീ-
ന്യായമായ് നേടിയ ദ്രവ്യമാമെങ്കിലും.
07.
അധമന്റെ കാമ-മപ്രഭുവിന്റെ കോപമിവ-
രണ്ടതും തീഷ്ണം; ക്ഷയിപ്പിപ്പു ദേഹവും.
08.
അദ്ധ്വാനിക്കാത്ത ദരിദ്രനും; ദാനങ്ങള്‍ -
ചെയ്യാത്ത ധനികനും മരണം വിധിക്കണം.
09.
യോഗാരൂഢരാകുന്ന സന്ന്യാസിമാര്‍ ;
യുദ്ധക്കളത്തില്‍ മരിച്ച യോദ്ധാക്കളും;
ഈ രണ്ടുകൂട്ടരുയര്‍ന്നുയര്‍ന്നാദിത്യ-
ബിംബിം പിളര്‍ന്നുയര്‍ക്കും മഹത്തുക്കളും.
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുര വാക്യം) 'മൂന്നുകള്‍ '
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുര വാക്യം) 'മൂന്നുകള്‍ '
01.
ഉത്തമന്‍, മദ്ധ്യമന്‍, അധമനെന്നുള്ളതാം
മൂവര്‍ക്കു കര്‍മ്മങ്ങള്‍ വെവ്വേറെ തന്നെയും.
02.
ഭാര്യ, പുത്രന്‍, ദാസനെന്നിവര്‍ നിര്‍ദ്ധനര്‍ :
എത്തുന്നവന്റെ സമ്പാദ്യങ്ങള്‍ നാഥനില്‍ .
03.
കാമ-ക്രോധം-ലോഭ മാകെ ത്യജിക്കണം;
ആത്മനാശം-നരക മാര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ മൂന്നതും.
04.
ഭക്തന്‍ ; ഭജിക്കുന്നവന്‍ ; ഭഗവാന്റെയാ-
യീടുന്നു ഞാനെന്നു ചൊല്ലുന്ന മൂവരും;
ആശ്രയിച്ചാലുപേക്ഷിക്കൊല്ലെയാപത്തില്‍ -
രക്ഷിക്കവേണ്ടതായീടുന്നു ധര്‍മ്മവും.
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുര വാക്യം) 'നാലുകള്‍ ' മുതല്‍ 'പത്തുകള്‍ ' വരെ.
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (വിദുര വാക്യം) 'നാലുകള്‍ ' മുതല്‍ 'പത്തുകള്‍ ' വരെ.
അഗ്നിഹോത്രം; മൌന-മദ്ധ്യായനം; യജ്ഞ-
മായതാം നാലിനാല്‍ നീങ്ങിനില്‍ക്കും ഭയം:
ആയകര്‍മ്മങ്ങള്‍ മാനത്തിനായ് ചെയ്കില-
ത്ത്യന്തം ഭയാനകമായ് ഭവിക്കും ഫലം.
മുഖസ്തുതി ചൊല്ലുന്നവന്‍; സൂത്രശാലികള്‍;
അല്‍പജ്ഞരും, തരളഹൃദയരീ നാല്‍വരേം
കൂട്ടിടാ രാജാവ് കാര്യമാലോചന-
ക്കല്ലയ്കിലോ മുടിഞ്ഞീടുന്നു രാജ്യവും.
ഇഷ്ടത്തെ ചെയ്യും ദരിദ്രന്‍; ദരിദ്രനായീടും കുലീനനെ;
ജ്ഞാനിയാം വൃദ്ധനെ; പുത്രരില്ലാത്തുടപ്രേന്നോളെ നാല്‍വരേം
തന്‍ഗൃഹത്തില്‍ വസിപ്പിക്കുന്ന മര്‍ത്ത്യരോ-
വര്‍ത്തിച്ചിടുന്നു ‘ശ്രീമാന’തായെപ്പോഴും.
ദേവസങ്കല്‍പ്പവും; ധീമന്‍റെ വൈഭവം:
ജ്ഞാനിതന്‍ വിനയവും; പാപിതന്‍ നാശമിവ
നാലതുണ്ടെങ്കിലോ ഫലസിദ്ധി ശീഘ്രമാ-
മെന്നു ചൊല്ലുന്നിന്ദ്രനോടായ് ബ്രഹസ്പതി.
അഞ്ചുകള്‍.
മാതാ-പിതാവ് പിന്നഗ്നി-യാത്മാ-ഗുരു;
ആയ പഞ്ചാഗ്നികള്‍ പൂജിച്ചിടേണ്ടവ.
പിതൃക്കള്‍, ദേവന്മാ-ഋഷി-ഭിക്ഷുക്കള്‍ പാന്ഥരെ-
ന്നുള്ളതാമഞ്ചുമേ പൂജിച്ചിടേണ്ടവര്‍.
മിത്രമമിത്രമദ്ധ്യസ്ഥര്‍ ഗുരുക്കളീ-
ഭൃത്യരെന്നുള്ളഞ്ചനുഗമിച്ചീടുവോര്‍.
എപ്രകാരത്തിലീയോട്ടക്കുടത്തിന്‍റെ-
യുള്ളിലെ നീരുവാര്‍ന്നില്ലാതെയായിടും:
അപ്രകാരത്തിലീ പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങളി-
ലൊന്നു ഛിദ്രിക്കുകില്‍ വാര്‍ന്നുപോം ബുദ്ധിയും.
ആറുകള്‍.
കാര്യങ്ങളെ ചൊല്ലിടാത്തയാചാര്യനേം;
തെല്ലുമേ വേദം പഠിക്കാത്ത വൈദികന്‍;
പ്രജകളെ രക്ഷിച്ചിടാത്ത രാജാവിനേം;
ഇഷ്ടത്തെയൊന്നുമേ ചെയ്യാത്ത ഭാര്യയേം;
നാട്ടിലായ് പാര്‍ക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്നിടയനേം;
കാട്ടിലെ പാര്‍പ്പിനായ് പോകും ക്ഷുരകനേം;
തള്ളിക്കളയേണ്ടതുണ്ടാറുകൂട്ടരെ-
തുളവീണ തോണിയെക്കടലിലേക്കെന്നപോല്‍.
സത്യ-ദാനം പിന്നനാലസ്യ-മനസൂയ;
ക്ഷമ-ധൈര്യമാറിനേം കൈവെടിഞ്ഞീടൊല.
കാമ-ക്രോധം; ശോക-മോഹം; മദം; മാന-
മാറുമടക്കുന്നവന്നില്ലനര്‍ത്ഥവും.
പ്രമത്തനെക്കൊണ്ടുതന്നാകുന്നു ചോരനും;
രോഗിയെക്കൊണ്ടതായീടുന്നു വൈദ്യനും;
കാമികളാലെയാകുന്നതീക്കാമിനി;
യജമാനനാലെയോ യാഗപുരോഹിതന്‍;
വാദികളാലാണുവാദിച്ചിടുന്നവന്‍ ;
മൂര്‍ഖരെക്കൊണ്ടിന്നു പണ്ഡിതന്മാരുമാ-
യീടുമാറും സുഖം ജീവിച്ചിടുന്നതും.
പഠിച്ച ശിഷ്യന്‍ തന്‍റെ ഗുരുവിനെ;
വേളി കഴിച്ച ശിഷ്യന്‍ തന്‍റെയമ്മയെ;
കാമം കഴിഞ്ഞതാം കാമുകന്‍ കാമുകിയെ;
ധനം കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞവന്‍ നല്‍കിയോനെ;
കരക്കെത്തിക്കഴിഞ്ഞവന്‍ തോണിയേയും;
പിന്നെ രോഗം ശമിച്ചവന്‍ വൈദ്യനേയും
വിസ്മരിച്ചീടുന്നതുണ്ടാറുകൂട്ടരും
തന്നെ സഹായച്ചതായുള്ളവര്‍കളെ.
നിദ്ര-തളര്‍ച്ച; ഭയം; ക്രോധ-മാലസ്യം;
ദീര്‍ഘസൂത്രം ദോഷമാറും ത്യജിക്കണം.
ഗോധനം; ഭാര്യ; കൃഷി; ശൂദ്രസംഗം; സേവ;
വിദ്യയാറും കണ്ണുതെറ്റിയാല്‍ കെട്ടുപോം.
രോഗങ്ങളില്ലായ്മയും കടംകൊള്ളായ്മ;
കടല്‍കടന്നുള്ളതാം യാത്രയില്ലയ്മയും;
നിര്‍ഭയവാസവും; സജ്ജനസംസര്‍ഗ്ഗം;
തന്‍റെ വിശ്വാസത്തിനൊത്തുള്ള വൃത്തിയും;
ആറിതും സുഖ-ലോകജീവിതത്തിന്നതും.
ഈര്‍ഷ്യയൊട്ടുള്ളവര്‍; നാണംകുണുങ്ങികള്‍;
ശങ്കിതര്‍; ക്രോധത്താല്‍ സന്തുഷ്ടരാകുവോര്‍;
അന്യന്‍റെ ഭാഗ്യത്തിനാലെ ഭുജിപ്പവര്‍;
ആയിടുന്നാറിതും നിത്യവും ദുഃഖിതര്‍.
ഏഴുകള്‍
സ്ത്രീസേവ; നായാട്ടു-ചൂതാട്ടവും മദ്യ-
സേവ; വാക്ക്പാരുഷ്യവും കൊടും ശിക്ഷയും;
പരദൂഷണങ്ങളിവയേഴതും മര്‍ത്യന്‍-
മരിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നതിന്‍റെ ഛിഹ്നങ്ങളും.
എട്ടുകള്‍
ഹര്‍ഷത്തില്‍ സത്തായതെട്ടെണ്ണ-
മിഷ്ടജനസംസര്‍ഗ്ഗവും; ധനം കിട്ടലും;
പുത്രന്‍റെ കെട്ടിപ്പിടിക്കലും; ഇഷ്ടമാം സിദ്ധിയും;
പ്രിയമുള്ള ചൊല്ലുകള്‍; മൈധുനയോഗവും;
സ്വന്തം ജനത്തിന്‍റെുയര്‍ച്ചയും; സഭകളില്‍
മാനിക്കലിവയെട്ടുമാത്മസുഖമായതും.
ബുദ്ധിയും; വംശത്തിന്‍ ശുദ്ധിയും; വിദ്യയും:
ദമവും; പരാക്രമം; വേണ്ടുന്ന ചൊല്ലലും:
ശക്തിക്കതൊത്തദാനങ്ങള്‍; കൃതജ്ഞത:
ഗുണമെട്ടുമേ ശോഭയേറ്റുന്നു മര്‍ത്ത്യനും.
ഒന്‍പതുകള്‍
ഒന്‍പതുവാതിലങ്ങുള്ളതാം വീടിന്നു
തൂണുകള്‍ മൂന്നാണ്; സാക്ഷകളഞ്ചതും:
ഈ ഗൃഹത്തേയും ഗൃഹസ്ഥനേത്തന്നെയും
വേണ്ടപോലറിയുന്നവന്‍ താന്‍ മഹാകവി.
പത്തുകള്‍
മദ്യത്തില്‍മത്ത-നാസക്തന്‍ പ്രമത്തനും;
കോപിപ്പവന്‍; വിശക്കുന്നവന്‍; ഭ്രാന്തനും;
വെമ്പലൊട്ടുള്ളവന്‍; ലോഭി; ഭ്രാന്തന്‍; ഭയ-
പ്പെട്ടങ്ങിരിക്കുന്നവന്‍: പത്തധാര്‍മ്മികള്‍.
വിദുര വാക്യങ്ങള്‍ (ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാത്തവ)
വിദുര വാക്യങ്ങള്‍ (ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാത്തവ)
കൂട്ടുകച്ചവടത്തിന് കൂട്ടാന്‍ കൊള്ളാത്തവര്‍.
ദയയുള്ള രാജനേം, രാജന്‍റെ ഭൃത്യനേം,
കുടലനേം; സോദരന്‍; പുത്രനേം, പിന്നെയീ
മക്കളോടൊത്തുള്ള വിധവയേം, സ്വത്തുക്ക-
ളൊക്കെത്തുലഞ്ഞവന്‍; പടയാളി പിന്നെയധി-
കാരമൊഴിഞ്ഞവരെന്നെട്ടുകൂട്ടരെ
കൂട്ടിടാ കൂട്ടുവ്യാപാരത്തിനായിട്ട്‌.
പുരുഷനെ പ്രശോഭിപ്പിക്കുന്ന എട്ടുകൂട്ടങ്ങള്‍.
പ്രജ്ഞ; കുലം; നല്ല ജ്ഞാനം; ദമം പിന്നെ
ദാനം; പരാക്രമം; മിതമായ ഭാഷണം;
പരന്‍റെ ദാനത്തിന്നു കൂറുകാട്ടീടുകെ-
ന്നെട്ടു ഗുണങ്ങളാല്‍ ശോഭിച്ചിടും പുമാന്‍.
കുളി
നിത്യം കുളിക്കുകിലെത്തും ഗുണം പത്ത-
താകും ബലം; സ്വരവര്‍ണ്ണാദി ശുദ്ധി; രൂപം;
ലക്ഷ്മി; ശുദ്ധി, ഗന്ധം; സ്പര്‍ശനം; നല്ല-
ലാവണ്യവുംനല്ല നാരിമാരെന്നതും.
ദ്രവ്യം.
ദ്രവ്യമുണ്ടങ്കില്‍ സഹായിച്ചിടാം; ലഭ്യ-
മാകുന്നു ദ്രവ്യം സഹായത്തിനാലിവ-
രണ്ടുമേ കൂടിപ്പിണഞ്ഞിരിക്കുന്നവ-
രണ്ടുമേ ചേരാതെ ലഭ്യമല്ലൊന്നുമേ.
ഗൃഹസ്ഥന്‍.
ഗൃഹസ്ഥന്‍റെ സര്‍വ്വാര്‍ത്ഥ സിദ്ധിക്കതായിട്ടു
പുത്രന്നു ജന്മം കൊടുത്തു തന്നാത്മീയ-
മാകും കടങ്ങളെ വീട്ടണം; പുത്രന്നു-
വൃത്തികള്‍ നല്‍കണം; പുത്രിതന്‍ കൈപിടി-
പ്പിക്കണം ശേഷം വനത്തിലും പാര്‍ത്തുമുനി-
വൃത്തിയാലാകയര്‍പ്പിക്കേണമീശനില്‍.
വ്യാഘ്രവും വനവും.
കൌരവര്‍ നൂറതായീടും വനം-
വ്യാഘ്രമാകുന്നു പാണ്ഡവര്‍:
വെട്ടിടൊല്ലേ വ്യാഘ്രമൊത്തുള്ള കാടുകള്‍;
ഒടിച്ചിടൊല്ലവ വെട്ടി വ്യാഘ്രങ്ങളെ:
വ്യാഘ്രങ്ങളില്ലെങ്കിലില്ലയീ കാടുകള്‍;
കാടതൊട്ടില്ലങ്കിലില്ല വ്യാഘ്രങ്ങളും:
കാടുരക്ഷിപ്പതീ വ്യാഘ്രത്തെ, വ്യാഘ്രമോ-
രക്ഷിച്ചിടുന്നതീ കാനനം തന്നെയും.
പുരുഷന്‍റെ അഞ്ച് ബലം.
പുരുഷന്‍റെ ബലമഞ്ചിലേറ്റവും ശ്രേഷ്ഠ-
മല്ലാത്തതായീടുന്നു ബാഹുബലം:
നാലാമാനാകു-‘മമാത്യലാഭം’ ബലം;
മൂന്നാമതാകുന്നു ‘വിത്തലാഭം’:
പിതൃ-പൈതാമഹമായൊ-‘രാഭിജാത്യം’ ബലം-
രണ്ടാമനും പിന്നെ നാലിനെയും
താങ്ങിനിര്‍ത്തീടുന്നിതൊന്നാമനായുള്ള
ശ്രേഷ്ഠമാകും ബലം ‘പ്രജ്ഞ’തന്നെ.
വിശ്വാസം.
ബുദ്ധിമാന്‍ വിശ്വസിക്കില്ല രാജാവിനേം;
പാമ്പിനേം, പെണ്ണിനേം, ശത്രുക്കളേം:
വിശ്വാസമില്ലവനായുസ്സിലും; സുഖം-
തന്നിലും വിശ്വസിച്ചീടുകില്ല.
ഗൃഹാസ്ഥാശ്രമിയുടെ കര്‍മ്മം.
ഗൃഹസ്ഥനോ ഭാര്യയെ രക്ഷിച്ചു പൂജിക്ക-
വേണമന്തപ്പുരം നല്‍കണം താതനും.
അമ്മക്കഅടുക്കള നല്‍കിടേണം; തന്നെ-
യെന്നപോല്‍ രക്ഷിക്കവേണം പശുക്കളെ.
കാര്‍ഷിക വൃത്തികള്‍ ചെയ്തിടേണം സ്വയം;
ഭൃത്യരെക്കൊണ്ടു ചെയ്യിക്കണം വാണിഭം.
ബ്രാഹ്മണ പൂജകള്‍ ചെയ്യിച്ചിടേണ്ടതോ
പുത്രരെക്കൊണ്ടതായീടുന്നു ധര്‍മ്മവും.
അറിവ്.
ബ്രാഹ്മണനാരെന്നതറിയുന്നു ബ്രാഹ്മണന്‍:
ഭാര്യ ഭര്‍ത്താവിനെ; പ്രജകളെ രാജനും:
രാജാവിനേയറിയേണ്ടവന്‍ രാജാവു-
മാത്രമാണന്നറിയുന്നവന്‍ രാജനും.
ദുഷ്ടന്‍.
ദുഷ്ടനെന്നാകിലും തോഷിപ്പിച്ചീടണം
യോഗക്ഷേമത്തിന്നു ഹാനിയായീടുകില്‍.
ഗ്രഹിക്കല്‍.
ഗ്രാഹ്യം ഗ്രഹിക്കാതിരിക്കലും; വിദ്വാന്‍-
ഗ്രഹിച്ചവ ചെയ്യാതിരിക്കലും പാപമാം.
നഷ്ടം.
വേദത്തിന്‍ ജ്ഞാനമോ; വൃദ്ധനെത്തന്നെയോ-
കൂടാതെ ധര്‍മ്മാര്‍ത്ഥമൊന്നും ഗ്രഹിക്കുകി-
ല്ലാരും ബൃഹസ്പതിക്കൊത്തവനെങ്കിലും:
നഷ്ടമായ്പ്പോകുന്നിതാഴിയില്‍ വീണതും;
നഷ്ടം ഗുരുമുഖത്തീന്നു കേള്‍ക്കാത്തതും:
നഷ്ടമീ മൂഢന്‍റെ കാതിലായ് ചൊല്ലലും;
കെട്ടതാം ഹോമാകുണ്ഡത്തിലെ ഹവ്യവും;
ആത്മാവുകെട്ടവന്നുള്ളുപദേശവും.
നാശകന്‍.
വിനയമകീര്‍ത്തിതന്‍ നാശകന്‍ തന്നെയും;
വീര്യത്തിനാലെ നശിപ്പനര്‍ത്ഥങ്ങളും:
ക്ഷമതന്നെ നാശകന്‍ ക്രോധത്തി-നശുഭമി-
ല്ലാതെയാകുന്നതാചാരമായീടുന്നു.
കുലമഹിമ.
കുലമഹിമയറിയുവാനറിയണം പരിജന-
മേതെന്നു-ജന്മദേശം; വേഷഭൂഷണം:
ചെയ്യുന്ന വേലകളെന്തെന്നുമറിയേണ-
മാഹരിച്ചീടുന്നതെന്തതെന്നുള്ളതും.
മൈത്രി.
ചിത്തവും, കര്‍മ്മവും ബുദ്ധി-യാനന്ദവും-
തമ്മിലായുള്ള മൈത്രിക്കില്ല നാശവും.
വിഷമം.
വിഷയം ത്യജിക്കുവാന്‍ വിഷമമുണ്ടേറെയൊ-
ട്ടത്രയില്ലാ വിട്ടു പിരിയുവാന്‍ മൃത്യുവെ.
നയം.
ന്യായമായ് നേടുന്നതന്യായമായിട്ടു-
നഷ്ടമാകില്‍ വീണ്ടെടുക്കാം നയത്തിനാല്‍.
ഫലം
വേദത്തിനാലെയാണഗ്നിഹോത്രം ഫലം;
വിദ്യതന്നാലെയും ശീലവൃത്തം ഫലം:
നാരിയില്‍നിന്നുരതി-പുത്രലാഭം ഫലം;
‘ദത്തഭുക്തം’ ധനത്താലെ നേടും ഫലം.
ബലം.
താപസര്‍തന്‍ ബലം തപസ്സായിടുന്നതും;
വേദമാകും ബലം ബ്രാഹ്മണര്‍ക്കാകയും.
ദുര്‍ജ്ജനത്തില്‍ ബലമാകുന്നഹിംസയും;
ക്ഷമയായിടും ബലം ഗുണവാന്‍റെയും.
ജയം.
ക്രോധവാനെ ക്രോധമില്ലയ്മയാലുമ-
സാധുവിനെ സാധുവായും ജയിക്കണം.
ലുബ്ധനെ ദാനത്തിനാലെ-യസത്യവാ-
നെജയിച്ചീടണം സത്യത്തിനാലെയും.
ശോച്യം.
വിദ്യയില്ലാത്തതാകും പുമാല്‍ ശോച്യനും;
പ്രസവിചിടാത്തവളൊത്തുള്ള മൈഥുനം;
ഭക്ഷണം കിട്ടാത്ത നാട്ടിലെ പ്രജകളും;
രാജനില്ലാത്തതാം രാജ്യവും ശോച്യമാം.
ജര.
ദേഹികള്‍ക്കൊക്കെയും വഴിയതാകും ‘ജര’:
ജലമതായീടുന്നു മലതന്‍റെ ‘ജര’യതും.
നാരിക്കു സംഭോഗമില്ലായ്മയും ‘ജര’:
വാക്ക്ശൈല്യമാകും മനസ്സിന്‍റെ ‘ജര’യതും.
മലം.
അഭ്യാസമില്ലായ്മതാന്‍ ‘മലം’വേദത്തി-
നാക്കും മലം വൃതമില്ലായ്മ ബ്രാഹ്മണര്‍-
ക്കൂഴിക്കു ബാല്‍ഹീകരാകും മലം; മലം-
പുരുഷന്നനിഷ്ടവും-സാധ്വിക്കു കൌതുകം:
പ്രവാസമാകും മലം നാരിക്കു; സ്വര്‍ണ്ണ-
ത്തിനാകും മലം വെള്ളി; വെള്ളിക്കു പിച്ചള;
പിച്ചളക്കീയമാകും മല-മീയത്തി-
നാക്കും മലം കറയെന്നതോ സത്യവും.
ജയം.
ഉറങ്ങി ജയിക്കുവാനാകില്ല നിദ്രയെ-
ക്കാമസംഭോഗത്തിനാകില്ല നാരിയെ:
വിറകിനാലഗ്നിയും കീഴടങ്ങീടില്ല-
പാനത്തിനാലെയാകില്ല മദ്യത്തെയും.
വര്‍ജ്ജ്യം.
വിദ്യയര്‍ത്ഥിപ്പവന്‍ വര്‍ജ്ജിക്കണം സുഖം;
സൌഖ്യമര്‍ത്ഥിപ്പവന്‍ വര്‍ജ്ജിപ്പു വിദ്യയെ.
അതൃപ്തി.
വിറകിനാലഗ്നിക്കു തൃപ്തിയുണ്ടായിടാ;
നദികളാല്‍ നിറയുന്നതില്ലാ സമുദ്രവും:
കൊലചെയ്തു മതിയില്ല യമനുമീ നാരിമാര്‍-
തൃപ്തരായീടുകില്ലാ നരനാലുമേ.
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (സനത്സുജാതവാക്യം)
ചൊവ്വുള്ള ചൊല്ലുകള്‍ (സനത്സുജാതവാക്യം)
മഹാഭാരതം-ഉദ്യോഗപര്‍വ്വം-സനത്സുജാതപര്‍വ്വം
അദ്ധ്യായം 42
(സനത്സുജാതവാക്യം)
വൈശമ്പായന ഉവാച:
“തതോ രാജാ ധൃതരാഷ്ട്രോ മനീഷി
സംപൂജ്യ വാക്യം വിദുരേരിതം തല്‍
സനല്‍സുജാതം രഹിതേ മഹാത്മാ
പപ്രച്ഛ ബുദ്ധിം പരമാം ബഭൂഷന്‍ ” (01)
വൈശമ്പായനന്‍ പറഞ്ഞു:
“ധാര്‍ത്തരാഷ്ട്രന്‍ തന്‍റെ സോദരന്‍ വിദുരന്‍റെ
വാക്യങ്ങള്‍ കേട്ടു മാനിച്ചു തന്‍ പ്രജ്ഞയെ
വീണ്ടും പ്രകാശിപ്പതിന്നായ് ‘സനത്സു-
ജാത’മുനിതന്നൊടേകാന്തെ ചോദിച്ചു.” (01)
ധൃതരാഷ്ട്ര ഉവാച:
സനല്‍സുജാത യദിദം ശ്രുണോമി
ന മൃത്യുരസ്തീതി തവപ്രവാദം
ദേവാസുര ഹ്യാചരന്‍ ബ്രഹ്മചര്യം
അമൃത്യവേ തല്‍ കരതന്നു സത്യം? (02)
ധൃതരാഷ്ട്രര്‍ പറഞ്ഞു:
മരണമെന്നൊന്നതില്ലെന്നങ്ങുചൊല്ലിയെ-
ന്നോതുന്നു വിദുരാദിയായുള്ള യോഗികള്‍
പിന്നെയെന്തിന്നതായമൃതരായായീടുവാന്‍
ദേവാദി-ദീക്ഷിച്ചു ബ്രഹ്മചര്യത്തെയും? (02)
സനത്സുജാത ഉവാച:
ആപൃച്ഛഃ കര്‍മ്മണാ യച്ച
മൃത്യുര്‍ന്നാസ്തീതി ചാപരം
ശ്രുണു മേ ബ്രുവതോ രാജന്‍,
യഥൈതത്മാ വിശങ്കിഥാഃ (03)
സനത്സുജാതമഹര്‍ഷി പറഞ്ഞു:
വേദോക്തകര്‍മ്മങ്ങളാല്‍ മൃത്യു നീങ്ങുമെ-
ന്നോതുന്നിതൊട്ടുപേ-രപരനോ ചൊല്ലുന്നി-
തില്ലതും മരണമെന്നൊന്നതില്ലൊന്നതു-
തന്നെയായീടുന്നു രണ്ടുമെന്നെന്‍ മതം. (03)
ഉഭേ സത്യേ ക്ഷേത്രിയൈതസ്യ വിദ്ധി
മോഹാന്മൃത്യുഃ സമ്മതോയം കവീനാം
പ്രമാദം വൈ മൃത്യുമഹം ബ്രവീമി
തഥാ ഽ പ്രമാദമമൃതത്വം ബ്രവീമി. (04)
രണ്ടതും സത്യമജ്ഞാനമോ മൃത്യുവും
ജ്ഞാനമാകുന്നതാണമൃതമെന്നുള്ളതും.
ആകും പ്രമാദമോ മൃത്യുവായീടുന്നി-
തമൃതമാകുന്നതാണപ്രമാദത്വവും. (04)
പ്രമാദാദ്വൈ അസുരാഃ പരാഭവ-
ന്നപ്രമാദാല്‍ ബ്രഹ്മഭൂത്വാ ഭവന്തി
നൈവ മൃത്യുര്‍വ്യാഘ്ര ഇവാത്തി ജന്തൂന്‍
ന ഹസ്യ രൂപമുപലഭ്യതേ ഹി. (05)
പ്രമാദത്തിനാലെയുണ്ടാകുന്നതസുരത്വ-
മപ്രമാദംതന്നെ ബ്രഹ്മസ്വരൂപവും
മൃത്യു വ്യാഘ്രംപോലെയാക്രമിക്കില്ലജ-
ന്തുക്കളെ; സംഭവിക്കും, കണ്ടുകിട്ടിടാ. (05)
യമം ത്വേകേ മൃത്യുമതോ / ന്യമാഹൂ-
രാത്മാവസന്നമമൃതം ബ്രഹ്മചര്യം
പിത്രുലോകേ രാജ്യമനുശാസ്തിദേവ
ശിവഃശിവാനാമശിവോ ഽ ശിവാനാം. (06)
മൂഢര്‍ചൊല്ലുന്നിതജ്ഞാനമല്ലാ മൃത്യു-വാകുന്നു
പുണ്യപാപത്തിനൊത്തസുഖ-സൗഖ്യം വിധിക്കും
പിതൃലോകം ഭരിക്കുന്ന, ജീവികള്‍ക്കുള്ളിലങ്ങുള്ളതാകും
ബ്രഹ്മചര്യന്‍ യെമനതായീടുന്നു മൃത്യുവും. (06)
അസ്യാദേശാന്നിസ്സരതേ നരാണാം
ക്രോധഃ പ്രമാദോ ലോഭരൂപശ്ച മൃത്യുഃ
അഹം ഗതേ നൈവ ചരന്‍ വിമാര്‍ഗ്ഗാ-
ന ചാത്മനോ യോതുമപൈതി കശ്ചില്‍. (07)
കോപം, പ്രമാദ-മോഹങ്ങളായ് മൃത്യുവര്‍ -
ത്തിപ്പതുണ്ടെമരാജശാസനത്താലെയെ-
ന്നിട്ടഹങ്കാരത്തൊടൊത്തധര്‍മ്മത്തിന്‍റെ
മാര്‍ഗ്ഗേചരിച്ചു യോഗത്തെ ത്യജിപ്പതും. (07)
തേ മോഹിതാ സ്ത്വദ്വശേ വര്‍ത്തമാനാഃ
ഇതഃ പ്രേതാസ്തത്ര പുനഃ പതന്തി
തതസ്താന്‍ ദേവാ അനുവിപ്ലവന്തേ
അതോ മൃത്യുര്‍മരണാഖ്യാമുപൈതി. (08)
അജ്ഞാനമാമഹംദേഹസംബുദ്ധിയാല്‍
ബന്ധിതനായിന്ദ്രിയത്തിലാസക്തനായ്
പിന്നെയും, പിന്നെയും മൃത്യുജന്മങ്ങളെ
പ്രാപിച്ചിടുന്നതീ മര്‍ത്ത്യനജ്ഞാനിയായ്. (08)
കര്‍മ്മോദയേ കര്‍മ്മഫലാനുരാഗാ-
സ്തത്രാനു തേ യാന്തി ന നരന്തി മൃത്യും
സദര്‍ത്ഥയോഗാനവഗമാല്‍ സമന്താല്‍
പ്രവര്‍ത്തതേ ഭോഗയോഗേന ദേഹീ. (09)
കാമ്യകര്‍മ്മങ്ങളാല്‍ ഫലസിദ്ധിനേടുവാന്‍
യത്നിച്ചുവര്‍ത്തിച്ചു വിസ്മരിക്കും ദേഹി-
മൃത്യുവെ വെല്ലുവാനുള്ള മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളെ
വര്‍ത്തിച്ചിടുന്നവന്‍ ഭോഗയോഗത്തിലും. (09)
തദ്വൈ മഹാമോഹനമിന്ദ്രിയാണാം
മിത്ഥ്യാര്‍ത്ഥയോഗസ്യ ഗതിര്‍ഹി നിത്യാ
മിത്ഥ്യാര്‍ത്ഥയോഗാഭിഹതാന്തരാത്മാ
സ്മരന്നുപാസ്തേ വിഷയാന്‍ സ്മരന്താന്‍ (10)
ഇന്ദ്രിയത്തിന്‍മഹാമോഹം നിമിത്തമായ്
നിത്യമായ്തോന്നുന്നു നിത്യമല്ലാത്തതും.
മിത്ഥ്യസത്യംതന്നെയെന്നബോധം നശി-
ക്കേണമാത്മാവിലെയാത്മനെക്കാണുവാന്‍ (10)
അഭിത്യാ വൈ പ്രഥമം ഹന്തി ലോകാന്‍
കാമക്രോധാവനുഗൃഹ്യാശു പശ്ചാല്‍
ഏതേ ബാലാന്‍ മൃത്യവേ പ്രാപയന്തി
ധീരാസ്തു ധൈര്‍യ്യേണ തരന്തി മൃത്യും. (11)
വിഷയസൌഖ്യത്തിലുള്ളാശതന്‍ ഹേതുവാ-
യുണ്ടായിടും ക്രോധ, കാമ, രാഗങ്ങളാല്‍
മൃത്യുവെ പ്രാപിചിടുന്നൂ മനോജയം-
നേടാത്ത ബാലരായീടുന്ന ലോകരും. (11)
സോഭിദ്ധ്യായന്നുല്‍പ്പതിതാന്നിഹന്യാ
ദനാദരേണാപ്രതിബുദ്ധ്യമാനഃ
നൈനം മൃത്യുര്‍മ്മൃത്യുരിവാത്തി ഭൂത്വാ
ഏവം വിദ്വാന്‍ യോ വിനിഹന്തി കാമാന്‍ (12)
മൃത്യുവേവെന്നമൃതമാകുവാന്‍ യോഗികള്‍
ആത്മതത്വങ്ങള്‍ തന്‍ ചിന്തയാം വാളിനാല്‍
മൃതമാക്കണം കാമരാഗാദി മൃത്യുവെ:
ആത്മസ്വരൂപത്തിനൊപ്പം ചരിക്കണം. (12)
കാമാനുസാരീ പുരുഷഃ കാമാനനു വിനശ്യതികാമാന്‍
വ്യുദസ്യ ധുനുതേ യല്‍ കിഞ്ചില്‍ പുരുഷോ രാജഃ (13)
കാമത്തിനൊപ്പം ചരിക്കുന്ന പൂരുഷന്‍ -
കാമത്തിനാല്‍ നശിക്കുന്നതും നിശ്ചയം.
കാമമാകുംഗുണം‘രാജസം’ വെന്നവ-
ന്നില്ല നാശം, സ്വയം രക്ഷനേടുന്നവന്‍. (13)
തമോ/പ്രകാശോ ഭൂതാനാം നരകോ/യം പ്രദൃശ്യതേ
മുഹ്യന്ത ഇവ ധാവന്തി ഗച്ഛന്തഃ ശ്വഭൂവല്‍ സുഖം. (14)
തമസാകുമന്ധകാരം പഞ്ചഭൂതങ്ങള്‍
നരകമീ ഭൂതങ്ങള്‍ മൂടുന്നു ബുദ്ധിയെ.
ആകയാലാഗ്രഹമേറുന്നവന്നില്ല-
ശാശ്വതമാകുമീയാത്മസൌഖ്യങ്ങളും. (14)
അ
തുടരും....
തുടരും...
Page updated
Google Sites
Report abuse