Inleiding

Volgens sommige atheïsten is alleen de natuurwetenschap een gerechtvaardigde bron voor onze overtuigingen. Bijna iedereen die zichzelf een sterke wetenschapper noemt is van mening dat de overtuiging dat God bestaat niet doordacht is, omdat zij niet volgt uit, en ook niet bevestigd kan worden door, wetenschappelijk onderzoek.

Vaak wordt door atheïsten beweerd dat in een discussie over de vraag of God bestaat, het atheïsme de uitgangspositie moet zijn. Zij vinden dat we ervan uit dienen te gaan dat God niet bestaat, totdat we goede argumenten hebben om het tegendeel aan te nemen. Want, zo is de gedachte, het is de gelovige die beweert dat God bestaat. En wie iets beweert, die moet met argumenten te komen. De bewijslast ligt volgens deze atheïsten dus volledig bij de gelovigen. 

Deze opvatting houdt echter geen stand. De atheïst neemt namelijk eveneens stelling. Men meent immers dat God niet bestaat. En hiervoor zal in een discussie net zo goed geargumenteerd moeten worden. 

Er is voor ons als gelovigen echter geen probleem, want we kunnen namelijk goede argumenten geven voor het bestaan van een eerste oorzaak van de wereld, namelijk het geloof in de God van de Bijbel, de Schepper.

Waarom ik geloof dat er een Schepper bestaat, kan onder andere afgeleid worden uit de logische redenatie dat een gebouw het bewijs is dat er een bouwvakker bestaat en een schilderij bewijs is dat er een schilder bestaat. Zo is het bestaan van de schepping bewijs voor het bestaan van een Schepper. Net zomin als een gebouw niet uit zichzelf kan ontstaan en een schilderij ook niet, zo kan de schepping ook niet uit het niets zijn ontstaan. Niets is namelijk niet iets en kan dus ook niets voortbrengen en dus ook geen honden, katten, seizoenen, sterren, watermoleculen, meloenen en citroenen.                          Op deze pagina over schepping/evolutie gaan we verder op dit onderwerp in.

Godsdienst

Godsdienst is volgens veel wetenschappers een uiting van onwetendheid en zij geven aan dat de huidige godsdiensten zijn geëvolueerd uit de aanbidding van natuurfenomenen. In vroegere tijden aanbad men de zon, maan, regen, onweer en wind etc. Dit wordt natuurgodsdienst genoemd. Volgens de evolutionisten begonnen sommige volkeren deze krachten als personen te gaan zien, waardoor er ‘goddelijke personen’ ontstonden; bijvoorbeeld de zonnegod, de god van de regen enzovoort. Dit resulteerde in het aanbidden van veel goden, wat ook wel polytheïsme (meergodendom) wordt genoemd. Volgens deze theorie ontwikkelde deze godsdienst zich verder tot de gedachte dat er maar één God was en zo ontstond het monotheïsme (eengodendom), waartoe het Jodendom, Christendom en de Islam worden gerekend.

Volgens deze evolutionistische visie is het geloof in God dan niet meer dan het verzinsel van de mens.

De Bijbelse visie echter leert ons dat alle mensen van Adam afstammen en dat hij in 1 God geloofde. Het monotheïsme zou dus al vanaf het begin bestaan moeten hebben. Hiertoe zullen we kijken wat de geloofsopvattingen waren van de oude volkeren.

De godsdienst van de oude koninkrijken Babylon en Soemer staan bekend als polytheïstisch, waar dus meerdere goden werden aanbeden. Verschillende onderzoekers herleiden die godsdienst echter terug tot een monotheïsme, dit doen zij op basis van oude kleitabletten die ze hebben gevonden in wat eens Mesopotamië was. En de onderzoekers die in het oude Soemer opgravingen deden komen tot dezelfde conclusie, op basis van afbeeldingen op cilinderzegels oftewel stempels. Die afbeeldingen verwezen naar één god. De latere zegels vertonen echter afbeeldingen die naar meerdere goden wezen, die elk verschillende eigenschappen bezitten van de ene god die ze ervoor vereerden.

In het oude China werd vroeger een monotheïsme gepraktiseerd. Confusius schrijft namelijk in zijn geschrift Sjoeying dat de heersers van het oude China offers brachten aan de hemelse heer (enkelvoud); Shang Di. Daarna werd de aanbidding van die hemelse heer vervangen door het aanbidden van de hemel zelf. Ook de oude religie van India was een monotheïsme wat is vervallen tot een extreem polytheïsme. De oude Indiërs geloofden namelijk in dé hemelvader (Dyaus Pitar).

We kunnen zo nog wel even doorgaan, want ook de Maya’s, inheemse Afrikaanse volkeren en verschillende indianenvolkeren aanbaden oorspronkelijk één god en zijn toen vervallen naar het meergodendom.

Dit algemene verval van het aanbidden van één god tot het vereren van meerdere goden wordt ook opgemerkt door Wilhelm Schmidt, die een toonaangevend linguïst, antropoloog en etnoloog was. Daarnaast wordt dit ook door Isaac Newton zo beschreven.

Volgens het evolutiemodel begon men dus met de aanbidding van de natuurkrachten, die later zijn gepersonifieerd tot vele goden en daarna kwam het geloof in één god. Het probleem hierbij is dat dit nooit zo geobserveerd is. Het is een theoretisch denkkader, dat voortvloeit uit het evolutiedenken, dus vanuit het paradigma van de seculiere wetenschap. Er zijn geen bewijzen die deze aanname ondersteunen. Dit is ook de reden dat het aantal geleerden dat deze visie aanhangt afneemt.

De ontwikkeling van religie die we echter wel kunnen waarnemen, van eengodendom naar het veelgodendom, is iets waar we bewijzen voor hebben én het is in lijn met de visie die de Bijbel ons leert. De Bijbel leert ons namelijk dat de mens God kende, maar dat die kennis is verwaterd na de zogeheten zondeval. Daarna gingen mensen hun eigen goden aanbidden[1].

God van de Bijbel

Op aarde zijn meerdere grote godsdiensten, namelijk het Christendom, Islam, Hindoeïsme, Boeddhisme en het Jodendom. Iedere godsdienst heeft zijn eigen leerstellingen en overtuigingen, maar alleen in de Bijbel vinden we een antwoord op de vraag wat er gebeurt wanneer een mens sterft. De Bijbel getuigt namelijk dat het voor de mensen bepaald is om eens te moeten sterven en dat daarna het oordeel volgt[2]. In een andere studie willen we ingaan op de betrouwbaarheid van de Bijbel. Hier gaan we inhoudelijk in op de Bijbelse leer.

Zoals we net zagen volgt Gods oordeel als u sterft. Dat kan ieder moment zijn. Vele mensen sterven op een moment dat ze het niet verwachten. Luister vanavond eens naar uw hartslag, als u op uw kussen ligt om te gaan slapen. Elke hartslag is er één dichter bij uw ontmoeting met uw Schepper.

Waarom maak ik hier een punt van, van die komende ontmoeting met uw Schepper; de God van de Bijbel? Wel, dat is belangrijk om het volgende.

In het begin

In de Bijbel lezen we dat de dood er door één mens gekomen is (Adam, de voorvader van ons allen), en evenzo is ook de opstanding uit de doden er door één Mens (hiermee wordt Yeshua [=Hebreeuwse naam voor Jezus] bedoeld, zie 1 Kor. 15:21).

Om te kunnen begrijpen wat hierboven staat, moeten we eerst goed beseffen wat er gebeurd is toen de eerste mens, de eerste Adam, zondigde:

De HEERE God gebood de mens: Van den boom van kennis van goed en kwaad, daarvan zult u niet eten; want op de dag , als u daarvan eet, zult u de dood sterven. En wat deed de mens? De vrouw werd verleid door de slang doordat hij de woorden van God verdraaide, door te zeggen dat ze de dood niet sterven zouden. Het vertrouwen werd niet op God gesteld, maar op de woorden van de slang (de Satan - tegenstander). 

En de vrouw zag, dat die boom goed was om te eten, en dat hij een lust was voor de ogen, ja, een boom, die begeerlijk was om verstandig te maken; en zij nam van zijn vrucht en at; en zij gaf ook haar man met haar, en hij at (zie Gen. 2:17 en Gen. 3: 4,6).

Toen kwam de dood er door één mens en is de dood tot alle mensen doorgegaan en heeft bewerkt dat wij allen zondigen (zie Rom. 5:12).

De rechtbank

De Bijbel leert ons dat God een Koning is, zowel in de hemel als op aarde. Zijn ogen zijn op alle plaatsen, Hij ziet alles wat er gebeurt. Zelfs jouw geheime daden en je gedachteleven.                                                                                                                         

In Exodus 34: 6-7 lezen we dat God degene die schuldig is, zeker niet voor onschuldig houdt en in Ps. 7:12 lezen we: ‘’God is een rechtvaardige Rechter, en een God, Die te allen dage toornt.’’

God is een Rechter. Wat doet een rechter? Die spreekt recht.

Als u voor de rechter gedaagd wordt omdat u een moord hebt gepleegd, dan moet er een oordeel komen. Als u zegt dat het u spijt en belooft het niet meer te doen is dat goed, maar een rechtvaardige rechter zal u niet zomaar vrijspreken. Er moet vergelding plaatsvinden, er moet recht geschieden. 

Zonde = leven zonder Gods onderwijs/geboden (1 Johannes 3:4)

God van de Bijbel

Uit de Bijbel leren we dat ieder mens bekering nodig heeft; sterker nog, dat ieder mens opnieuw geboren moet worden om het Koninkrijk van God te kunnen zien en binnengaan. Veel mensen denken daarentegen dat ze geen bekering nodig hebben, dat ze goed genoeg zijn uit zichzelf. Zij denken dat bekering alleen nodig is voor mensen die heel slecht leven. Zij denken bijvoorbeeld dat hun slechte daden niet uitmaken, omdat ze ook veel goeds doen. Als je voor een aarde rechter wordt gedaagd, dan zal de rechter echter niet kijken naar de dingen die je goed hebt gedaan, maar naar de dingen die je verkeerd hebt gedaan. Dat is de reden dat je voor de rechtbank moet verschijnen.

De Bijbel leert ons dat er geen mens is die goed is, omdat iedereen gezondigd heeft tegen God. Ieder mens is afgedwaald van God en daardoor is er als het ware een muur van zonde tussen jou en God. 

Laten we eens kijken hoe het met jou gesteld is:

• Heb je wel eens gelogen? (Lev. 19:11)

• Heb je wel eens gestolen? (Ex. 20:15)

• Heb je wel eens met lust naar iemand gekeken? (Mat. 5:27-28)

• Heb je Gods naam wel eens ijdel gebruikt? (Ex. 20:7)

• Heb je de Sabbat op de 7e dag in acht genomen? (Ex. 20: 8-11 + Mat. 12: 8-9 + Mark. 1:21 + Hand. 18:4)

Dit is slechts een fractie van Gods perfecte standaarden. Zoals je merkt heeft iedereen een aantal van die standaarden op de een of andere manier overtreden. Iedereen moet eens voor de Rechter van het universum verschijnen en verantwoording afleggen voor zijn daden. Het oordeel volgt.

Het reddingsplan

Als het dan zo met ons gesteld is, wie kan er dan gered worden van dat oordeel?

In de brief aan de Romeinen hoofdstuk 6 vers 23 lezen we ‘’…het loon van de zonde is de dood, maar de genadegave van God is eeuwig leven, door Yeshua de Messias, onze Heere.’’

Zonde leidt dus tot de dood. Dat is de eeuwige dood. De Bijbel onderwijst twee soorten dood; namelijk de fysieke dood als je hier op aarde sterft en begraven wordt. De tweede dood is een geestelijke staat van dood zijn. Ieder mens wordt namelijk bij het eindoordeel uit de doden opgewekt en geoordeeld. In feite verdienen wij dus allemaal de dood en zullen we bij het eindoordeel dus ten dode zijn opgeschreven.

 Gelukkig hoeft het daar niet bij te blijven. God is genadig, dat betekent dat Hij ons wil redden terwijl wij dat niet verdiend hebben. Hij wil ons bij het eindoordeel graag het eeuwige leven geven. Hoe kan dat dan?

1 Tim. 2:4: ‘’ God, onze Zaligmaker wil, dat alle mensen zalig worden, en tot kennis der waarheid komen.’’

En hoe kan eens mens dan zalig worden en tot kennis van de waarheid komen? Door te beseffen wat er in den beginne is gebeurd; want het einde wordt verklaard vanuit het begin. We hebben hiervoor reeds gezien wat er mis is gegaan bij Adam en Eva in het begin.

Door één mens is de zonde in de wereld ingekomen, en door de zonde de twee soorten dood; en alzo is de dood tot alle mensen doorgegaan. Het was dus een gebeurtenis met zeer grote gevolgen. Het leidt er namelijk toe dat ieder mens gescheiden is van Gods aanwezigheid en dat u daarom zo weinig van Hem ervaart. Tegelijkertijd mogen wij verheugd zijn dat we zo’n genadige God dienen, die een rechtvaardige en goede Rechter is. Het recht moet zijn beloop krijgen en moet er dus iemand gestraft worden voor de zonden.

In Psalm 86 lezen we ook dat God een graag vergevend God is. God Zelf heeft de oplossing gevonden in het geven van Zijn eniggeboren Zoon, Hij heeft namelijk onze schuld op Zichzelf genomen.

Rom. 3:25: ‘’God heeft Messias Yeshua voorgesteld [tot] een verzoening, door het geloof in Zijn bloed, tot een betoning van Zijn rechtvaardigheid, door de vergeving der zonden, die te voren geschied zijn onder de verdraagzaamheid Gods’’

1 Joh. 4:10: ‘’ Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons lief heeft gehad, en Zijn Zoon gezonden heeft [tot] een verzoening voor onze zonden.’’

Vergelijk het met iemand die 200 km/u rijdt op een weg waar je maar 50km/u mag rijden. Als een politie-agent hem aanhoudt, dan is het rechtvaardig dat deze overtreder gestraft wordt. Hij heeft immers een forse overtreding begaan. Stel dat deze overtreder volgens de wet €10.000 moet betalen of 3 jaar de gevangenis in. De wet staat toe dat die straf betaald wordt door iemand anders. De straf moet betaald worden, hoe dan ook. Als iemand anders de straf betaalt, mag deze overtreder vrijuit gaan. Zo is het ook met ons. Wij allen hebben gezondigd en daardoor verdienen we de straf. Het loon op de zonde is de dood, dus we verdienen allemaal de doodstraf. Als iemand anders ervoor kiest om die straf voor ons te ondergaan, is dat juridisch toegestaan en gaan wij vrijuit. Zo is het ook met Gods rechtspraak. 

Dit is de reden waarom God de zonden kan vergeven, zónder dat Hij daarin tekort doet aan Zijn recht. Want toen Yeshua gekruisigd werd op Golgotha heeft het recht van God zijn volle loop gehad. De straf is betaald. Yeshua is voorgesteld tot een verzoening voor de zonden die wij begaan hebben. Dáárom kan God de zonden vergeven.

Dit is de kern van het geloof. Yeshua leerde ons dat wij ons moeten omkeren naar God; Hem moeten liefhebben om wat Hij voor ons heeft gedaan. Als gevolg daarvan wilt u uw oude leven zonder Hem ‘afleggen’ en opstaan in een vernieuwd leven met Hem, omdat u van Hem gaat houden. Hier is de doop door onderdompeling in het water het teken van. Voor meer informatie hierover; lees het hier of mail ons (klik hier).

Bronvermelding:

[1] Weet okt. 2017 nr 47: p. 22

[2] Hebreeën 9:27