בס''ד

Kinderdoop of volwassendoop

Een belangrijke vraag is: "Waar komt de doop in de Bijbel vandaan?" De eerste in het 'Nieuwe Testament' die doopte was Jochanan haMatbil (Johannes de Doper). Hoe kwam hij er bij om dit te doen? Velen denken, dat zijn doop afgeleid was van de doop die heidenen ondergingen als zij Jood werden. Maar Johannes doopte toch geen heidenen? Zijn doop had hier niets mee te maken! En... waar kwam dan de doop voor deze heidenen vandaan?

Als Johannes zelf deze doop bedacht had, was hij afgeweken van de Bijbel en hadden de Joden hem nooit aanvaard. De doop moest door God Zelf ingesteld zijn en in de Bijbel. Alles wat in het geestelijk leven van de Israëlieten geschiedde, moest altijd teruggevoerd kunnen worden op een gebod van God, dat Hij door Mozes aan het volk gegeven had. Dat blijkt ook heel duidelijk in de evangeliën.

Men moet zich ná bekering laten dopen:

We mogen allemaal kinderen van God worden. God kent echter geen ‘kleinkinderen’; d.w.z. dat kinderen gered zouden kunnen worden/ bekeerd worden door het geloof van de ouders. Onze oude mens moet afsterven, zodat wij rechtens vrij zijn van de wet van de zonde en de dood. Daarvan is het ondergaan in het water het teken. Wanneer wij daarna opstaan uit het watergraf laat dat zien dat wij ons bekleed hebben met Yeshua. Die verantwoording kunnen kleine kinderen nog helemaal niet op zich nemen:

Het Nieuwe Verbond?

De doop is niet het teken van het nieuwe verbond en dus ook geen vervanging van de besnijdenis. Zowel Yeshua (Jezus) als Paulus zijn namelijk zowel besneden als gedoopt (Mat. 3: 16, Luc. 2: 21, Hand. 9: 18, Fil. 3: 5). Het teken van het nieuwe verbond is het avondmaal!

De kinderdoop is een dwaalleer en een belemmering voor de mens om te de ware doop na bekering (door onderdompeling) te komen. De kinderdoop is geen Bijbelse doop en derhalve zijn mensen die als baby zijn ‘gedoopt’ (besprenkeld) niet op Bijbelse gronden gedoopt.

De doop moet worden voorafgegaan door geloof en bekering:

De doop is een zich bekleden met Christus:

Dit kan een baby  niet doen, aangezien zijn geestelijke ontwikkeling nog op een beginpunt staat. De doop is ook een bede van een goed geweten tot God:

Een baby kan nog niet bidden.

De doop is een daad van de persoon zelf. Men moet zich laten dopen. Men neemt deze beslissing zelf (zie bovenstaande teksten). Ook in de zogenaamde ‘pro-kinderdoopteksten’ uit het NT blijkt uit dat men op een bepaalde leeftijd was waarop voor men zelf voor de doop kon kiezen.

Uit het huisgezin van Stephanus (1 Kor. 1: 16) blijkt dat men er zelfstandig voor kon kiezen om zich ten dienste van de heiligen te stellen (1 Kor. 16: 15).

Van het gezin van de gevangenbewaarder te Filippi (Hand. 16: 33) blijkt dat het hele huis tot geloof was gekomen (Vers 34).

Kinderen worden geheiligd door het geloof van de ouders:

Maar heiliging is wat anders dan een (kinder)doop.

- Bijbelteksten gekopieerd van http://herzienestatenvertaling.nl/bijbel.php -