Dwa lata wakacji

(Deux ans de vacances)

Źródło opracowania: Dwa lata wakacji, tł. Janusz Kasza

Zielona Sowa, Kraków 2003

Ilustracje: L. Benett

ANSON GEORGE

(1697-1762), brytyjski admirał, który w latach 1740-44 opłynął świat. Najpierw wyruszył do Ameryki Południowej z rozkazem, by wszcząć tam ruch oporu przeciwko panowaniu Hiszpanii w Chile i Peru. Stamtąd poprowadził flotę przez Pacyfik, lecz tylko jeden statek zakończył podróż. Pomimo niepowodzeń zdołał zdobyć przewożący skarby hiszpański galeon i z nową zdobyczą wrócił do Anglii. Wspomina o nim autor.

BAUDOIN FRANÇOIS

Francuz. Marynarz ze statku „Duguay-Trouin”, który rozbił się u brzegów Wyspy Hanowerskiej w 1807 r. Został odnaleziony i pogrzebany przez Brianta, Doniphana, Service’a oraz Wilcoxa. Dzięki mapie przez niego sporządzonej młodzi rozbitkowie dowiedzieli się, że znajdują się na wyspie.

BAXTER

Anglik. 13 lat. Syn niezamożnego kupca. Był chłopcem rozsądnym, myślącym, pracowitym, bardzo pomysłowym, o zręcznych rękach. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Baxter w czasie pobytu na wyspie był „nadwornym inżynierem” kolonii. M.in. doprowadził wodę do Jaskini Francuskiej oraz skonstruował wózek. Ponadto do jego obowiązków należało zajmowanie się kalendarzem, nauczanie młodszych kolegów oraz redagowanie „Dziennika Jaskini Francuskiej”, który po powrocie do ojczyzny został wydrukowany w nakładzie 1000 egz.

BEAUCHESNE JACQUES GOUINE (de)

(lub JACQUES GOUIN BEAUCHÊNE)

(1652-1730), żeglarz francuski; w 1699 roku został dowódcą ekspedycji wyruszającej na morza południowe, gdzie wpłynął do Cieśniny Magellana i w imieniu króla objął w posiadanie wyspę Świętego Ludwika i zatokę Delfina. W 1701 jako pierwszy Francuz opłynął Przylądek Horn ze wschodu na zachód. Wspomina o nim autor.

BOOK

Amerykanin [?]. Marynarz ze statku „Severn”. Uczestnik buntu. Po pożarze statku został wyrzucony razem z kamratami na Wyspę Chairmana. Zginął w walce z kolonistami, rażony kartaczem przez Moka.

BOUGAINVILLE LOUIS ANTOINE (de)

(1729-1811), francuski żeglarz. Odbył podróż dookoła świata (1766-69). Wspomina o nim autor.

BRANDT

BRIANT

Francuz. 13 lat. Starszy brat Jacquesa. Syn szanowanego inżyniera, który przyjechał na Nową Zelandię w celu osuszenia mokradeł pośrodku Ika-Na-Mawi. Był inteligentny ale mało pracowity oraz zuchwały i przedsiębiorczy. Miał zamiłowanie do ćwiczeń fizycznych. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Do obowiązków Brianta w czasie pobytu na wyspie należało m.in. nauczanie młodszych kolegów. Po roku został wybrany na drugiego gubernatora Wyspy Chairmana. W czasie jednej z wypraw uratował życie Doniphanowi broniąc go przed jaguarem. Był pomysłodawcą wybudowania latawca nazwanego „Gigantem Przestworzy” oraz wykorzystania go do celów obserwacyjnych (w czasie lotu to on był obserwatorem).

BYRON JOHN

(zw. JACK STRASZNA POGODA)

(1723-1786), angielski wiceadmirał, żeglarz. W latach 1740-44 brał udział w wyprawie komandora George’a Ansona do Ameryki Południowej. Jego statek uległ katastrofie w okolicy południowego wybrzeża Chile, a sporządzony przez niego opis przygód, które spotkały załogę, posłużył jego wnukowi, lordowi Byronowi, jako źródło literackich obrazów burzy morskiej i katastrofy statku, zawartych w „Don Juanie”. Wspomina o nim autor.

CAMÕES LUÍS VAZ (de)

(ok. 1525-1580), poeta portugalski. Przedstawiciel renesansu. Główne dzieło – narodowa epopeja „Luzjady”, osnuta na tle wyprawy Vasco da Gamy do Indii. Wspomina o nim autor.

CAVENDISH THOMAS

(1555-1592), żeglarz angielski. W pogoni za flotą hiszpańską w 1586 opłynął Przylądek Horn, dotarł na Jawę i Filipiny (ogłosił je koloniami brytyjskimi). Po powrocie do Anglii w 1591 wyruszył powtórnie na Ocean Spokojny i odkrył Falklandy. Zmarł w drodze powrotnej. Wspomina o nim autor.

CHIDLEY JOHN

(1565-1589), żeglarz angielski, który w wyprawie, razem z Paulem Wheele, w roku 1589 dotarł do chilijskiej prowincji Kranko nad Cieśniną Magellana. Wspomina o nim autor.

COOK JAMES

(1728-1779), słynny podróżnik i odkrywca angielski; kierował trzema wyprawami dookoła świata; 1768-71 zbadał Wyspy Towarzystwa, odkrył cieśninę między wyspami Nowej Zelandii (Cieśn. Cooka), wschodnie brzegi Australii, przepłynął Cieśninę Torresa; 1772-75 odkrył Hawaje, dotarł do brzegów Alaski i na M. Czukockie. Został zabity przez krajowców na wyspach Sandwich. Wspomina o nim autor.

COPE

Amerykanin [?]. Marynarz ze statku „Severn”. Uczestnik buntu. Po pożarze statku został wyrzucony razem z kamratami na Wyspę Chairmana. Podczas walki z kolonistami ciężko ranił Doniphana, a następnie sam zginął.

CORDES SIMON (de)

(w oryg. CORD)

(?-1599), holenderski żeglarz z XVI wieku, który dowodził statkiem „Liefde” („Miłość”), w wyprawie, którą dowodził Jacques Mahu, a w której innym statkiem dowodził Sebald de Weert. Wspomina o nim autor.

COSTAR

Anglik. 8 lat. Syn oficera armii angielsko-nowozelandzkiej. Wielki żarłok. Mieszkał w małym miasteczku Ouchunga, położonym sześć mil od Auckland, na wybrzeżu portu Manukau. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Podczas pobytu na wyspie zachorował na febrę. Powrócił do zdrowia dzięki troskliwej opiece Kate.

CROSS

Anglik. 13 lat. Kuzyn Doniphana. Pochodził z rodziny bogatych właścicieli ziemskich, należących do najbardziej wpływowych w Nowej Zelandii. Był uczniem średnim, bardzo zważającym na to, co myśli, mówi i czyni jego kuzyn, Doniphan. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Do obowiązków Crossa w czasie pobytu na wyspie należało m.in. nauczanie młodszych kolegów. Po wybraniu Brianta na gubernatora Wyspy Chairmana opuścił kolonię razem z Doniphanem, Webbem i Wilcoxem, chcąc osiedlić się w innej części wyspy. Po wylądowaniu buntowników na wyspie powrócili do Jaskini Francuskiej.

CRUSOE ROBINSON

Bohater powieści Daniela Defoe „Przypadki Robinsona Crusoe”. Wspomina o nim autor oraz Service.

DELPEUCH

Marka producenta zegarków z Saint Malo. Zegarek jego produkcji znaleziono przy François Baudoinie.

DOLE

Anglik. 8,5 roku. Syn oficera armii angielsko-nowozelandzkiej. Wielki uparciuch. Mieszkał w małym miasteczku Ouchunga, położonym sześć mil od Auckland, na wybrzeżu portu Manukau. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Dole w początkowym okresie pobytu na wyspie był bardzo niesforny i skazany został na karę chłosty za nieposłuszeństwo.

DONIPHAN

Anglik. 13 lat. Kuzyn Crossa. Pochodził z rodziny bogatych właścicieli ziemskich, należących do najbardziej wpływowych w Nowej Zelandii. Był elegancki, zadbany i najbardziej dumny. Inteligentny i niezwykle pilny, dbał o swoje wykształcenie. Jego arystokratyczną wadą było zadzieranie nosa, czym zasłużył sobie na przydomek „lorda Doniphana”. Jego wyniosłość polegała również na chęci dominowania wszędzie, gdzie się znalazł. Dlatego właśnie między nim a Briantem trwała ciągła rywalizacja. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Doniphan był zapalonym myśliwym, który zaopatrywał kolonię w świeże mięso. Poza tym do jego obowiązków należało nauczanie młodszych kolegów. Po wybraniu Brianta na gubernatora Wyspy Chairmana opuścił kolonię razem z Crossem, Webbem i Wilcoxem, chcąc osiedlić się w innej części wyspy. Po wylądowaniu buntowników na wyspie powrócili do Jaskini Francuskiej. Podczas walki z bandytami zabił Pike’a. Następnie został ciężko raniony nożem przez Cope’a, kiedy spieszył na pomoc Briantowi. Dzięki troskliwej opiece Kate powrócił do zdrowia.

DRAKE FRANCIS (sir)

(ok. 1540-1596), żeglarz angielski. Jeden z najsłynniejszych korsarzy, atakował hiszpańskie statki, porty i osiedla w koloniach. W latach 1577-80 opłynął Ziemię. W 1588 r. był wiceadmirałem podczas walk z Niezwyciężoną Armadą. Wspomina o nim autor.

EVANS

Amerykanin [?]. Bosman ze statku „Severn”. Był to człowiek 25-30 letni, o szerokich ramionach, potężnym torsie, bystrych oczach, wysokim czole, fizjonomii inteligentnej i sympatycznej, twarzy, której dolną część kryła broda. Podczas buntu na statku został oszczędzony, ponieważ jako jedyny potrafił nawigować. Po pożarze statku został wyrzucony razem z buntownikami na Wyspę Chairmana. Po pewnym czasie zdołał się uwolnić i dotarł do Jaskini Francuskiej. Zorganizował obronę małej kolonii przed złoczyńcami Walstona i doprowadził do powrotu chłopców do ojczyzny. Po powrocie do Auckland, wdzięczni mieszkańcy rozpisali subskrypcję na kupno dzielnemu bosmanowi statku handlowego „Chairman”, którego został właścicielem i kapitanem.

FORBES

Amerykanin. Marynarz ze statku „Severn”. Uczestnik buntu. Wstawił się za Kate, dzięki czemu została oszczędzona. Po pożarze statku został wyrzucony razem z kamratami na Wyspę Chairmana. Udawał fałszywego rozbitka razem z Rockiem, aby opanować Jaskinię Francuską. Został schwytany przez kolonistów. Podczas obrony Jaskini Francuskiej wystąpił przeciw swoim kompanom. Podczas walki został śmiertelnie raniony nożem przez Walstona. Został pochowany na wyspie obok François Baudoina.

FRÉZIER AMÉDÉE FRANÇOIS

(1682-1773), francuski inżynier wojskowy, badacz, botanik i żeglarz. W latach 1712-14 wyruszył na statku „Saint Joseph” z misją obejrzenia portów i fortyfikacji hiszpańskich na zachodnim wybrzeżu Ameryki Południowej. Wspomina o nim autor.

GARNETT WILLIAM H.

Anglik. Ojciec Garnetta. Właściciel „Sloughi”. Były kapitan marynarki handlowej. Wynajął swój szkuner rodzicom niektórych dzieci z pensji Chairmana, na którym miały popłynąć ich pociechy w sześciotygodniowy rejs wzdłuż wybrzeży Nowej Zelandii. Miał dowodzić szkunerem w trakcie rejsu.

GARNETT

Anglik. Ok. 12 lat. Był synem emerytowanego kapitana marynarki. Miał dobre serce i mało chęci do pracy. Był zafascynowany grą na akordeonie. Przyjaźnił się z Service’em (ich rodziny były zaprzyjaźnione, co powodowało, że również ich dzieci były nierozłączne). Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię.

GENNES JEAN-BAPTISTE (de)

(?), francuski pirat i żeglarz z wyspy Santo Domingo. W latach 1695-1697dowodził wyprawą sześciu statków dotarła do Cieśniny Magellana, lecz wobec burz i nawałnic dotarła jedynie do portu Gallant, nieco poniżej Przylądka Froward. Wspomina o nim autor.

GNOM

W folklorze europejskim duch podziemia o postaci karła. Wspomina o nim autor.

GORDON

Amerykanin pochodzący z Bostonu. 14 lat. Sierota. Jego opiekunem był były urzędnik konsularny, osiadły w Nowej Zelandii po zdobyciu fortuny. Zamieszkiwał willę na obrzeżach miasteczka Mount-Saint-John. Jego sylwetka oraz zachowanie wskazywały na typowego, dość gburowatego jankesa. Był chłopcem bardzo poważnym. Posiadał jasny i praktyczny umysł. Był dobrym obserwatorem i organizatorem. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Gordon został wybrany na pierwszego gubernatora Wyspy Chairmana. Znał się dobrze na botanice. Dzięki temu odkrył m.in. drzewko herbaciane oraz nacinając pnie klonów otrzymał słodki syrop, który zastąpił chłopcom cukier.

HAWKINS RICHARD (sir)

(1562-1622) angielski admirał, żeglarz. W 1593 przedsięwziął wyprawę na statku „Daintly” w rejon Ameryki Południowej i przebył Cieśninę Magellana. Wspomina o nim autor.

HENLEY

Amerykanin [?]. Marynarz ze statku „Severn”. Uczestnik buntu. Zginął podczas pożaru statku, rzuciwszy się w morze.

IVERSON

Anglik. 9 lat. Syn pastora z archikatedry Świętego Pawła. W swojej klasie należał do najlepszych uczniów. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Iverson podczas pobytu na wyspie opiekował się ptactwem, które na inwentarzu posiadali koloniści.

JACK (JACOB)

Bohater powieści Johanna Wyssa „Robinson szwajcarski”. Wspomina o nim autor oraz Service.

JACQUES

Francuz. Młodszy o 3 lata brat Brianta. Syn szanowanego inżyniera, który przyjechał na Nową Zelandię w celu osuszenia mokradeł pośrodku Ika-Na-Mawi. Uważany za największego figlarza w swojej klasie. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Podczas pobytu na wyspie Jacques wyznał, że to przez jego nierozważny figiel, który polegał na odczepieniu cumy szkunera w porcie Auckland, chłopcy znaleźli się w tarapatach. Jego nieodpowiedzialny czyn został mu wybaczony przez całą kolonię. W walce z buntownikami ciężko ranił Walstona, strzelając do niego z pistoletu.

JENKINS

Anglik. 9 lat. Syn dyrektora Towarzystwa Naukowego „New-Zealand Royal Society”. W swojej klasie należał do najlepszych uczniów. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Jenkins podczas pobytu na wyspie opiekował się ptactwem, które na inwentarzu posiadali koloniści.

LE MAIRE JACOB

(w oryg. LEMAIRE)

(1585-1616), holenderski żeglarz, kupiec. W latach 1615-16 odkrył (z W.C. Schoutenem) Cieśninę Le Maire’a, Przylądek Horn i wiele wysp na O. Spokojnym. Wspomina o nim autor.

LONG TOM

Kapitan parowca „Grafton”. Przyjął na pokład rozbitków z Wyspy Chairmana i podjął się zawieść ich prosto do Auckland, zbaczając nieco z pierwotnego kursu („Grafton” płynął do Melbourne na południu Australii).

MAGELLAN FERDYNAND

(ok. 1480-1521), żeglarz portugalski w służbie hiszpańskiej. Organizator i dowódca wyprawy, która jako pierwsza opłynęła dookoła kulę ziemską. Zginął na Filipinach. Wspomina o nim autor.

MOKO

Murzyn. 12 lat. Chłopiec okrętowy na szkunerze „Sloughi”. Jego rodzina od dawna była na służbie u pewnego nowozelandzkiego osadnika. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Pełnił wśród „kolonistów” funkcję kucharza oraz sternika jolki, którą koloniści używali do pokonywania Jeziora Rodzinnego. Podczas obrony Jaskini Francuskiej strzałem z działka zabił Walstona, Brandta oraz Booka.

NOORT OLIVIER (van)

(1558-1627), holenderski żeglarz i pirat, pierwszy Holender, który opłynął kulę ziemską. Wspomina o nim autor.

ONDYNA

W wierzeniach pogańskich Litwinów bogini rzek i jezior wabiąca w głębiny młodych mężczyzn. Wspomina o niej autor.

PENFIELD (pani)

Amerykanka. Żona Williama R. Penfielda. Mieszkanka Albany, stolicy stanu Nowy Jork. Została zamordowana podczas buntu na statku „Severn”, którym płynęła z San Francisco do Valparaiso.

PENFIELD WILLIAM R.

Amerykanin. Mieszkaniec Albany, stolicy stanu Nowy Jork. Został zamordowany podczas buntu na statku „Severn”, którym płynął z San Francisco do Valparaiso.

PIKE

Amerykanin [?]. Marynarz ze statku „Severn”. Uczestnik buntu. Po pożarze statku został wyrzucony razem z kamratami na Wyspę Chairmana. Strzelał niecelnie do Brianta. Został zabity przez Doniphana.

READY CATHERINE

(zw. KATE)

Amerykanka. Przez ponad dwadzieścia lat pracowała jako gospodyni u Williama R. Penfielda, który mieszkał w Albany, stolicy stanu Nowy Jork. Brała udział w podróży razem ze swoimi chlebodawcami z San Francisco do Valparaiso na statku „Severn”. Podczas rejsu na statku wybuchł bunt. Kate została oszczędzona dzięki wstawiennictwu Forbesa. Po pożarze statku została wyrzucona razem z buntownikami na Wyspę Chairmana, gdzie udało się jej uciec. Po pewnym czasie została odnaleziona przez chłopców i zabrana do Jaskini Francuskiej. Na czas pobytu na wyspie stała się dla chłopców prawdziwą opiekunką, szczególnie dbając o najmłodszych. Po powrocie do Nowej Zelandii zamieszkała w domu rodzinnym Doniphana, któremu dzięki troskliwej opiece uratowała życie.

ROCK

Amerykanin. Marynarz ze statku „Severn”. Uczestnik buntu. Po pożarze statku został wyrzucony razem z kamratami na Wyspę Chairmana. Udawał fałszywego rozbitka razem z Forbesem, aby opanować Jaskinię Francuską. Zginął w walce z kolonistami, zastrzelony przez Evansa.

SCHOUTEN WILLEM CORNELISZOON

(ok. 1580-1625), żeglarz holenderski. W latach 1615-16 odkrył (z J. Le Maire’em) Cieśninę Le Maire’a i przyl. Horn oraz m.in. grupę wysp w Indonezji (wyspy Schouten). Wspomina o nim autor.

SELKIRK ALEXANDER

(1676-1721), marynarz angielski, który spędził samotnie na wyspie Juan Fernandes sześć lat. W oparciu o jego przygody powstała książka Daniela Defoe „Przypadki Robinsona Crusoe”. Wspomina o nim autor.

SERVICE

Anglik. Ok. 12 lat. Był synem dobrze sytuowanego osadnika. Miał dobre serce i mało chęci do pracy. Był najweselszym i najbardziej płochym ze wszystkich chłopców. Jego ulubionymi lekturami były „Przypadki Robinsona Crusoe” oraz „Robinson szwajcarski”. Przyjaźnił się z Garnettem (ich rodziny były zaprzyjaźnione, co powodowało, że również ich dzieci były nierozłączne). Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Service próbował oswoić złapanego strusia, niestety bez powodzenia. Podczas walki z buntownikami został lekko ranny w głowę.

STIELER ADOLF

(1775-1836), kartograf niemiecki. Opracował, w zakładzie kartograficznym J. Perthesa w Gotha, mapę Indii Wsch., atlas szkolny, pierwszy atlas o tym przeznaczeniu, oraz znany atlas powszechny w arkuszach, „Stielers Handatlas”. Gordon posiadał atlas geograficzny Stielera.

SYLF

W wierzeniach średniowiecznych duch powietrza. Wspomina o nim autor.

ŚWIĘTY MEDARD z NOYON, MEDARDUS

(ok. 456-ok. 545), biskup Noyon i Tournai, święty Kościoła katolickiego. Nad jego grobem w Soison wzniesiono kościół i opactwo, zwane Saint-Médard. Pisali o nim święci: Wenancjusz Fortunat i Grzegorz z Tours. W średniowieczu był czczony w całej Europie. Patron rolników, ogrodników, plantatorów winnej latorośli, piwowarów. Także uznano go patronem od bólu zębów. Wspomnienie przypada 8 czerwca. Wspomina o nim autor.

ŚWIĘTY SWITHIN

(lub SWITHUN)

(?-862), biskup Winchesteru w latach 852-862. Gdy w jego święto, 15 lipca, pada deszcz, będzie padał przez 40 dni i nocy – odniesienie do pogody panującej na Wyspach Brytyjskich. Wspomina o nim autor.

TURNER JOHN F.

Amerykanin [?]. Kapitan statku handlowego „Severn”. Został zamordowany podczas buntu, płynąc z San Francisco do Valparaiso.

WALKIRIA

W mitologii germańskiej posłanka boga wojny, zwiastująca śmierć walczących wojowników. Wspomina o niej autor.

WALSTON

Amerykanin [?]. Marynarz ze statku „Severn”. Wspomagany przez swoich towarzyszy, wszczął bunt, w czasie którego zginął kapitan, jego zastępca oraz państwo Penfieldowie. Po pożarze statku został wyrzucony razem z kamratami na Wyspę Chairmana. Zginął w walce z kolonistami, najpierw ciężko raniony z pistoletu przez Jacquesa, a następnie rażony kartaczem przez Moka.

WEBB

Anglik. 12,5 roku. Pochodził z bogatej rodziny o dość wysokiej pozycji w sądownictwie. Uczył się średnio i był dość kłótliwy. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Webb zajmował się codziennym odczytem barometru i termometru. Ponadto do jego obowiązków należało nauczanie młodszych kolegów. Po wybraniu Brianta na gubernatora Wyspy Chairmana opuścił kolonię razem z Doniphanem, Crossem i Wilcoxem, chcąc osiedlić się w innej części wyspy. Po wylądowaniu buntowników na wyspie powrócili do Jaskini Francuskiej.

WEERT SEBALD (de)

(?-1602), holenderski żeglarz, założyciel Wschodnioindyjskiej Kompanii Holenderskiej; w latach 1598-1602? brał udział w wyprawie holenderskiej (dowodził statkiem „Blijde Boodschap”, która przepłynęła Cieśninę Magellana, dotarła do wyspy Chiloe, położonej przy wybrzeżu Chile, a następnie do Japonii. Wspomina o nim autor.

WILCOX

Anglik. 12,5 roku. Pochodził z bogatej rodziny o dość wysokiej pozycji w sądownictwie. Uczył się średnio i był dość kłótliwy. Na skutek katastrofy morskiej szkunera „Sloughi” został wyrzucony na bezludną wyspę razem z 14 kolegami, z którymi miał popłynąć w rejs dookoła Nowej Zelandii. Wyspa dostarczała swoim mieszkańcom wszystkiego, co konieczne do przeżycia. Po dwóch latach kolejna morska katastrofa wyrzuciła na brzeg wyspy siedmiu buntowników i zbrodniarzy. Na szczęście wiatry zesłały też z pomocą dwóch dorosłych Amerykanów. Po dramatycznej walce o życie, która zakończyła się pomyślnie dla kolonistów, wszyscy szczęśliwie powrócili na Nową Zelandię. Wilcox wyspecjalizował się w zakładaniu pułapek łowieckich. Poza tym do jego obowiązków należało nakręcanie zegarków znajdujących się w posiadaniu kolonii oraz nauczanie młodszych kolegów. Po wybraniu Brianta na gubernatora Wyspy Chairmana opuścił kolonię razem z Doniphanem, Crossem i Webbem, chcąc osiedlić się w innej części wyspy. Po wylądowaniu buntowników na wyspie powrócili do Jaskini Francuskiej.

WYSS JOHANN DAVID

(1743-1818), pisarz szwajcarski, tworzący w języku niemieckim. Autor powieści przygodowo-pedagogicznej „Robinson szwajcarski”. Wspominają o nim autor oraz Gordon.

[bez imienia i nazwiska]

Amerykanin [?]. Zastępca kapitana Turnera na statku „Severn”. Został zamordowany podczas buntu, płynąc z San Francisco do Valparaiso.

[bez imienia i nazwiska]

Angielka [?]. Kobieta, która pod koniec XVIII w. wzniosła się w przestworza, podwieszona do ogromnego latawca, zbudowanego specjalnie do tej próby. Wspomina o niej Briant.

[bez imienia i nazwiska]

Autor książki „Życie na pensjach angielskich”. Na jego książkę powołuje się autor.

[bez imienia i nazwiska]

Bosman na „Sloughi”. Przyjął na pokład szkunera chłopców, a następnie postanowił dołączyć do swojej załogi w którejś z knajp portowych. Pod jego nieobecność szkuner zniknął z portu.

[bez imienia i nazwiska]

Dyrektor portu w Auckland. Po zaginięciu „Sloughi” przedsięwziął wszelkie środki w celu odnalezienia szkunera. Niestety bez powodzenia.