Tajemnicza wyspa

(L’Île mystérieuse)

Źródło opracowania: Tajemnicza wyspa, tł. Elżbieta Teresa Sadowska

Wydawnictwo „Kama”, Warszawa 1988

Ilustracje: J. Férat

AUSTIN TOM

Szkot. Dowódca „Duncana” (2-gi kapitan), którym płynął do Melbourne, gdzie miał oczekiwać na instrukcje lorda Glenarvana dotyczące poszukiwań kapitana Granta.

AYRTON TOM

Z pochodzenia Szkot, był bosmanem na „Britannii”, którą dowodził kapitan Grant. Za próbę wzniecenia buntu został wysadzony na zachodnim wybrzeżu Australii. Wtedy przyjął nazwisko Ben Joyce. Po spotkaniu z lordem Glenarvanem usiłował przejąć jego żaglowiec „Duncan”. Za karę został w 1855 r. osadzony na wyspie Tabor, gdzie wcześniej lord Glenarvan odnalazł kapitana Granta i jego dwóch ludzi. Na wyspie Tabor spędził 12 lat, aż do czasu odnalezienia go przez rozbitków z Wyspy Lincolna. Potem zamieszkał razem z nimi. Uratował Harberta Browna przed atakiem jaguara. Gdy do wyspy Lincolna dopłynął statek „Speedy”, opanowany przez piratów pod dowództwem Boba Harveya, podjął próbę jego wysadzenia. Po zniknięciu (w wyniku wybuchu wulkanu) Wyspy Lincolna został wraz z pozostałymi rozbitkami uratowany przez Roberta Granta. Zamieszkał wraz z Cyrusem Smithem i pozostałymi rozbitkami na terenie posiadłości w stanie Iowa.

BECQUEREL ANTOINE HENRI

(1852-1908), wybitny francuski fizyk, oficer inżynierii. W roku 1823 sformułował podstawowe prawa zjawisk termoelektrycznych, wynalazł baterię z dwoma cieczami, zawdzięczamy mu również prace z dziedziny elektrochemii, przewodności elektrycznej metali, elek­tryczności w atmosferze. Wspomina o nim autor w związku z budową przez Cyrusa Smitha baterii umożliwiającej nawiązanie łączności telegraficznej pomiędzy Granitowym Pałacem a zagrodą.

BENNET JOHN

Wydawca dziennika „New York Herald”, dla którego pracował Gedeon Spillet.

BERNOULLI DANIEL

(w oryg. BERNOUILLI)

(1700-1782), szwajcarski matematyk i fizyk, twórca podwalin mechaniki statystycznej. Zajmował się także rachunkiem prawdopodobieństwa i równaniami różniczkowymi. Podał równanie ruchu stacjonarnego cieczy idealnej, zwane równaniem Bernoulliego. Wymienia je autor w związku z relacją o zacumowaniu „Duncana” przy przylądku Bernoulliego w Australii. Nazwę temu przylądkowi (położenie 36°57’01’’ szer. południowej) nadał 3.04.1802 r. kapitan Nicholas Baudin. Od 1850 r. nosi nazwę Cape Jaffa, nadaną mu przez kapitana Matthew Flindersa.

BISCHOF KARL GUSTAV

(1792-1870), niemiecki geolog i geochemik. Jego doświadczenia dowodziły, że skały bazaltowe zastygały po upływie 350 mln lat. Wspomina o nim autor.

BISMARCK OTTO (von)

(1815-1898), prusko-niemiecki mąż stanu. Pierwszy kanclerz zjednoczonego cesarstwa niemieckiego. Wspomina o nim Cyrus Smith.

BROWN HARBERT

Amerykanin z New Jersey. Był synem kapitana statku na którym służył Pencroff. Liczył 15 lat. W czasie pobytu na Wyspie Lincolna z ziarna zboża znalezionego w kieszeni jego kurtki osadnicy wyhodowali plantację pszenicy, pomagał w wielu pracach, zbierał zioła, polował z Gedeonem Spilletem. Został postrzelony przez piratów ze „Speedy’ego”. Chorował na malarię i został uratowany przez kapitana Nemo, który dostarczył rozbitkom siarczan chininy. Posiadał zainteresowania przyrodnicze. Uczęszczał na wykłady profesorów w Bostonie. Po zniknięciu Wyspy Lincolna osiadł wraz z pozostałymi rozbitkami na terenie posiadłości w stanie Iowa.

BUFFON GEORGE LECLERC (de)

(1707-1788), francuski przyrodnik i filozof. Współautor wielotomowego dzieła „Historia naturalna”, w którym dokonał próby przedstawienia pełnego obrazu przyrody. Wspomina o nim autor podając, że „miał on małpę która przez długie lata była mu wiernym i gorliwym sługą”.

BULL JOHN

Postać mająca być uosobieniem narodu angielskiego w satyrze „Historia Johna Bulla” (1712) szkockiego lekarza i pisarza Johna Arbuthnot (1667-1735). Uosobienie zwykłego, przeciętnego Anglika.

BUTLER BENIAMIN FRANKLIN

(1818-1893), amerykański prawnik, polityk i ge­nerał-major w czasie wojny secesyjnej, ob­roń­ca praw robotników i Murzynów. Dowodził obroną fortu Monroe, zajął forty chroniące cieśninę między wyspami Hatteras i Ocroacoke. Od 1862 r. został komendantem okupacyjnym Nowego Orleanu; później był dowódcą Armii James. Po nieudanej ekspedycji na Fort Fisher pozbawiony dowództwa. Po wojnie był przedstawicielem republikanów w Izbie Reprezentantów, natomiast w 1884 został kandydatem na prezydenta z ramienia partii Greenbackerów. Wspomina o nim autor.

CELSJUSZ

(właśc. ANDERS CELSIUS)

(1701-1744), szwedzki astronom i fizyk, profesor Uniwersytetu w Uppsali. Zaproponował stustopniową skalę termometryczną, zwaną obecnie skalą Celsjusza. Wspomina o nim autor, opisując próbę pomiaru temperatury przez Cyrusa Smitha w źródle siarkowym na Wyspie Lincolna.

DAKKAR (książę)

→ NEMO

DEFOE DANIEL

(1660-1731), angielski pisarz i publicysta. Autor powieści Robinson Crusoe (1719). Wspomina o nim autor.

DIEFFENBACH ERNST JOHANN

(1811-1855), niemiecki geolog, fizyk i przyrodnik, zajmujący się badaniami w Nowej Zelandii. Wspomina o nim autor, kiedy mówi o mleku wieloryba.

FAHRENHEIT GABRIEL DANIEL

(1686-1736), niemiecki fizyk i inżynier. Pierwszy zastosował rtęć jako ciało termometryczne (0º F – najniższa temperatura zimy w Gdańsku w 1709 r., 212º F – temperatura wrzenia wody). Wspomina o nim autor, opisując próbę oceny temperatury wody w źródle siarkowym na Wyspie Lincolna.

FINGAL

Bohater legend staroirlandzkich. Wspomina o nim autor w związku z informacją o Wyspie Staffa w archipelagu Hebryd u wybrzeży Wielkiej Brytanii, gdzie znajduje się bazaltowa grota o dł. 69 metrów, zwana Grotą Fingala. W podobnej grocie kapitan Nemo osadził „Nautilusa”.

FORSTER JONATHAN

Amerykanin, uczestnik Wojny Secesyjnej, zwolennik generała Lee. Wpadł na pomysł, aby wydostać się z okrążonego Richmondu przy użyciu balonu, co faktycznie wykorzystał Cyrus Smith i jego towarzysze. Wspomina o nim autor.

FRANKLIN BENJAMIN

(1706-1790), wybitny amerykański mąż stanu, jeden z twórców niepodległości Stanów Zjednoczonych. Prowadził badania nad elektrycznością. Wynalazł piorunochron. Jego nazwiskiem rozbitkowie z Wyspy Lincolna nazwali najwyższe wzniesienie na tej wyspie. Wspomina o nim m.in. Cyrus Smith.

GLENARVAN HELENA (lady)

Żona lorda Glenarvana. Brała udział w wyprawie poszukującej kapitana Granta. Jedna z postaci powieści J. Verne’a pt. „Dzieci kapitana Granta”.

GLENARVAN EDWARD (lord)

Szkocki ziemianin, właściciel parowca żaglowego „Duncan”. W 1854 r. wypłynął nim z Glasgow na poszukiwanie kapitana Granta. Po odnalezieniu kapitana na wyspie Tabor w jego miejsce osadził na niej zbrodniczego Ayrtona. Jedna z postaci powieści J. Verne’a pt. „Dzieci kapitana Granta”.

GRANT HARRY

Szkot. Kapitan zaginionej „Britannii”. Ojciec Mary i Roberta Grantów. Został odnaleziony przez lorda Glenarvana wraz z dwoma towarzyszami na Wyspie Tabor. Jedna z postaci powieści J. Verne’a pt. „Dzieci kapitana Granta”.

GRANT MARY

Szkotka. Córka zaginionego kapitana Granta. Brała udział w wyprawie pod dowództwem lorda Glenarvana poszukującej jej ojca. Wyszła za mąż za kapitana Johna Manglesa. Jedna z postaci powieści J. Verne’a pt. „Dzieci kapitana Granta”.

GRANT ROBERT

Szkot. Syn zaginionego kapitana Granta. Brał udział w wyprawie pod dowództwem lorda Glenarvana poszukującej jego ojca. Po zatonięciu Wyspy Lincolna uratował Cyrusa Smitha i pozostałych rozbitków, zabierając ich na pokład „Duncana”.

GRANT ULYSSES SIMPSON

(1822-1885), generał amerykański i prezydent Stanów Zjednoczonych. W Wojnie Secesyjnej w Stanach Zjednoczonych dowodził wojskami Unii. Wojska, którymi dowodził, oblegały Richmond, w którym znajdowali się Cyrus Smith i jego towarzysze. Jego nazwiskiem rozbitkowie nazwali jezioro na Wyspie Lincolna. Wspomina o nim autor i Cyrus Smith.

HARVEY BOB

Dowodził grupą zbiegłych skazańców z Wyspy Norfolk (k. Australii). Wymordował wraz z nimi załogę statku „Speedy”, którym następnie dopłynął na wyspę Lincolna. Zginął w trakcie próby opanowania wyspy.

JOYCE BEN

→ AYRTON

JUP

→ JUPITER

JUPITER (JUP)

Orangutan udomowiony przez rozbitków na Wyspie Lincolna. Mierzył 6 stóp wysokości. Został wytresowany przez Naba, któremu pomagał w pracach kuchennych. Ubrano go w kubrak, krótkie spodenki z białego płótna i fartuszek z kieszeniami. Osadnicy nazywali go imć Jupem, lub po prostu Jupem. Pewnego dnia po powrocie do Granitowego Pałacu rozbitkowie zastali go palącego fajkę. Zginął w czasie wybuchu na Wyspie Lincolna.

KOLUMB KRZYSZTOF

(1451-1506), włoski żeglarz i podróżnik, odkrywca Ameryki. Wspomina o nim autor.

LEE ROBERT EDWARD

(1807-1870), naczelny dowódca wojsk Południa w Wojnie Secesyjnej. Poniósł klęskę w bitwie pod Getysburgiem. Odtąd wobec przewagi przeciwnika stosował taktykę obrony w szczególności wybrzeża i Richmondu, stolicy Konfederacji (tu zaczyna się akcja „Tajemniczej Wyspy”). Wspomina o nim autor.

LINCOLN ABRAHAM

(1809-1865), prezydent Stanów Zjednoczonych, zwolennik zniesienia niewolnictwa. Bezpośrednio po zakończeniu Wojny Secesyjnej w Stanach Zjednoczonych Ameryki został zamordowany. Nastąpiło to w czasie, gdy – wg J. Verne’a – Cyrus Smith i pozostali rozbitkowie przebywali na wyspie nazwanej jego imieniem.

MAC NABBS

Szkot. Major. Wraz z lordem Glenarvanem brał udział w wyprawie poszukującej kapitana Granta. Jedna z postaci powieści J. Verne’a pt. „Dzieci kapitana Granta”.

MANGLES JOHN

Szkot. Dowodził „Duncanem”, który wypłynął z Glasgow na poszukiwania kapitana Granta. Poślubił Mary Grant. Jedna z postaci powieści J. Verne’a pt. „Dzieci kapitana Granta”.

MERCATOR

(właśc. GERHARD KREMER, GERARD MERCATOR)

(1512-1594), flamandzki matematyk i geograf, prekursor współczesnej kartografii. Autor odwzorowania walcowego wiernokątnego, znanego jako odwzorowanie Merkatora. Wspomina o nim autor.

NAB

→ NABUCHODONOZOR

NABUCHODONOZOR

(zw. NAB)

Amerykanin. Murzyn. Służący Cyrusa Smitha. Liczył 30 lat, był zwinny, zręczny, inteligentny, łagodny, spokojny, czasami naiwny, usłużny i dobry. Po uwięzieniu Cyrusa Smitha w Richmond, przedostał się do niego, po czym razem z nim uciekł balonem na Wyspę Lincolna. Znał się na rzemiośle kowalskim. W czasie pobytu na Wyspie Lincolna zajmował się głównie prowadzeniem kuchni w czym pomagał mu Jup.

NEMO

Hindus. Był synem radży z niepodległego Bundelkundu i bratankiem sułtana Tippu (1750-1799). Nazywano go księciem Dakkarem. W młodości podróżował po Europie, gdzie kształcił się w dziedzinie nauk ścisłych, literatury i sztuki. Powrócił do Bundelkundu w 1849 r. Ożenił się z Hinduską wysokiego stanu, z którą miał dwoje dzieci. W 1857 r. wzniecił powstanie sipajów (hinduskich żołnierzy w wojsku brytyjskim w Indiach). Był wielokrotnie ranny. W powstaniu zginęli jego ojciec, matka, żona i dzieci. Po upadku powstania powrócił w Góry Bundelkundu, po czym po spieniężeniu resztki swoich majętności osiadł na opustoszałej wysepce na Pacyfiku z grupą dwudziestu oddanych towarzyszy, gdzie wybudował łódź podwodną, którą nazwał „Nautilus”. Przyjął wówczas przydomek Nemo. Po zderzeniu „Nautilusa” ze ścigającą go fregatą „Abraham Lincoln” na jego pokład dostali się francuski profesor Pierre Aronnax, jego służący Conseil i kanadyjski rybak Ned Land. Po siedmiu miesiącach podróży zbiegli oni z „Nautilusa” u wybrzeży Norwegii. Po śmierci załogi „Nautilusa”, kapitan Nemo osadził go w podziemnym porcie na Wyspie Lincolna. Był świadkiem rozbicia się balonu z uciekinierami z Richmondu. Uratował wówczas Cyrusa Smitha. Dostarczył rozbitkom skrzynię zawierającą wiele użytecznych przedmiotów. Ocalił życie Harbertowi Brownowi, dostarczając mu siarczan chininy. Przy pomocy torpedy zatopił statek „Speedy” z piratami pod dowództwem Boba Harveya. Zmarł na pokładzie „Nautilusa”, który na jego prośbę został zatopiony w grocie znajdującej się pod Wyspą Lincolna. Przed śmiercią zostawił rozbitkom kuferek z kosztownościami, za które kupili później posiadłość w stanie Iowa. W momencie śmierci liczył ponad 60 lat.

NEPTUN

W mitologii rzymskiej: bóg morza, opiekun żeglarzy i rybaków, utożsamiany z greckim Posejdonem. Wspomina o nim autor w trakcie opisu penetracji przez rozbitków wnętrza Granitowego Pałacu na Wyspie Lincolna.

PENCROFF BONAWENTURA

Amerykanin. Marynarz. Opłynął wszystkie oceany. Był cieślą w stoczniach brooklyńskich i pomocnikiem kamieniarza. Zajmował się także ogrodnictwem i rolnictwem. Pochodził z Vineyard, portu na atlantyckim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Miał doskonały wzrok. Pewnego dnia zaskoczył rozbitków, łowiąc cietrzewie na wędkę. Przy jego pomocy rozbitkowie zbudowali statek nazwany „Bonawentura”, którym dopłynęli na wyspę Tabor, potem zaś rozpoczęli budowę drugiego, większego statku. Przebywając na Wyspie Lincolna zajmował się kuchnią, jego pupilem był Nab. Po zniknięciu Wyspy Lincolna, osiadł wraz z pozostałymi rozbitkami na terenie posiadłości w stanie Iowa.

PITT WILLIAM MŁODSZY

(1759-1806), premier brytyjski w latach 1783-1801, 1804-1806. W wieku 24 lat został najmłodszym w historii premierem brytyjskim. Największy talent przejawiał jako finansista, jednak kierował również wojnami z Francją – rewolucyjną a potem napoleońską. Autor wymienia je w związku z informacją o Górze Pitta na Wyspie Norfolk.

PLUTON

W mit. gr. imię Hadesa jako opiekuna bogactwa. Bóg świata zmarłych, władca podziemi. Wspomina o nim autor w trakcie opisu penetracji przez rozbitków wnętrza Granitowego Pałacu.

POLO MARCO

(1254-1324), wenecki kupiec i podróżnik. Jako jeden z pierwszych Europejczyków (wraz z ojcem i stryjem) dotarł do Chin. Wspomina o nim autor.

PROMETEUSZ

Jeden z tytanów. Wykradł Zeusowi ogień, ofiarowując go ludziom, za co został skazany na wieczną mękę. Spętanemu Prometeuszowi orzeł wyszarpywał odrastającą na nowo wątrobę. Został wspomniany przez autora w trakcie opisu zapalania ogniska przez Harberta Browna.

RAYNAL FRANÇOIS EDOUARD

(1830-1898), jeden z członków załogi statku „Grafton”, który rozbił się na Wyspach Auklandzkich, położonych 465 km na południe od Nowej Zelandii. Pięciu rozbitków, którzy wyruszyli z Australii w poszukiwaniu nowych miejsc do eksploatacji, znalazło się na bezludnej wyspie bez środków do życia i tylko z kilkoma narzędziami wyniesionymi ze statku. Nie poddali się jednak. Pokonali wszystkie trudności, od sztuki utrzymania ognia, zbudowania schronu, opanowania umiejętności garbowania skór, doszli do skonstruowania z niczego warsztatu stolarskiego i, ni mniej ni więcej, tylko obróbki żelaza w piecu na węgiel drzewny i wyrobu narzędzi. Wreszcie przebudowali małą łódkę pokładową na porządną żaglówkę, która pozwoliła im na poszukanie pomocy na zaludnionej Wyspie Stewarta. Po dwudziestu miesiącach pełnych niesamowitego trudu i ciężkiej pracy udało im się dostać do Nowej Zelandii. Po powrocie do Francji Raynal opisał wszystkie wydarzenia i rzecz ukazała się we francuskiej prasie a także w wydaniu książkowym. Tak jak Defoe bazował na prawdziwych przejściach pierwowzoru Robinsona, tak Juliusz Verne wykorzystał opis przeżyć rozbitków w swojej słynnej „Tajemniczej wyspie”. Wspomina o nim autor, nawiązując do słynnych rozbitków.

ROBINSON

Bohater powieści Daniela Defoe pt. „Robinson Crusoe”. Wspomina o nim Pencroff.

SELKIRK ALEXANDER

(1676-1721), szkocki żeglarz. W latach 1704-09 był rozbitkiem na wyspie Juan Fernandez na Pacyfiku, u wybrzeży Chile. Pierwowzór Robinsona Crusoe. Wspomina o nim autor.

SMITH CYRUS

Amerykanin, inżynier. Pochodził z Massachusetts. Lat około 45. W czasie Wojny Secesyjnej pełnił funkcję dyrektora kolei żelaznych. Był szczupły, kościsty, z przystrzyżonymi włosami i sumiastymi wąsami już nieco siwiejącymi o pięknej numizmatycznej głowie. Posiadał wszechstronne wykształcenie. Uczestniczył we wszystkich bitwach Wojny Secesyjnej. Został wzięty do niewoli na polu bitwy pod Richmondem. Jego służącym był Nab. Posiadał psa o imieniu Top. Po wypadnięciu z balonu u brzegów wyspy, nazwanej później Wyspą Lincolna, został uratowany przez kapitana Nemo. W czasie pobytu na Wyspie Lincolna wyznaczył współrzędne geograficzne. Przy pomocy soczewek z okularów zapalił ognisko. Następnie, wykorzystując swoją wiedzę, przy pomocy pozostałych rozbitków zbudował piec, w którym wypalano naczynia; ze skór fok zrobił miechy używane przy wytopie żelaza; uzyskał żelazo, a następnie stal; wytworzył kwas siarkowy, a potem nitroglicerynę, przy pomocy której osadnicy obniżyli poziom wody w jeziorze Granta; z tłuszczu zabitych fok, wapna i kwasu siarkowego zrobił świece; krystalizując sok z klonów wytworzył cukier; wyprodukował szkło, a następnie szyby i butelki; zainstalował telegraf między Granitowym Pałacem a zagrodą; zrobił tokarkę, piły, krzesła, szafy. Był faktycznym przywódcą grupy rozbitków na Wyspie Lincolna. Po jej zniknięciu osiadł wraz z nimi na terenie zakupionej posiadłości w stanie Iowa.

SPILETT GEDEON

Amerykanin, dziennikarz gazety „New York Herald”, na łamach której opisywał działania wojenne wojsk Północy. Był wysokiego wzrostu, miał co najwyżej 40 lat, włosy w kolorze jasnoblond o rudym odcieniu. Był silnej budowy, zahartowany we wszystkich klimatach. Był zapalonym myśliwym. W czasie pobytu na Wyspie Lincolna zajmował się głównie polowaniem, a także dokumentowaniem życia rozbitków. Po zniknięciu wyspy osiadł wraz z pozostałymi rozbitkami na terenie posiadłości w stanie Iowa, gdzie wydawał dziennik „New Lincoln Herald”.

STANLEY HENRY MORTON (sir)

(właśc. JOHN ROWLANDS)

(1841-1904), angielski podróżnik, wybitny badacz Afryki, reporter dziennika „New York Herald”. Wspomina o nim autor.

ŚWIĘTY MARCIN

(316-397), biskup, syn legionisty rzymskiego. Przedstawiony jako biskup dzielący się płaszczem z żebrakiem. Wspomina o nim Nab.

ŚWIĘTY MATEUSZ

Żył w I w. n.e. Autor pierwszej ewangelii. Wspomina o nim autor.

TIPU (sułtan)

(zw. także TIPPOO SAHIN i TIPU SAHIB)

(ok. 1750-1799), syn Hajdara Alego, sułtana księstwa Majsuru w płd. Indiach. Dowódca jego wojsk w walkach z Anglikami, później sułtan Majsuru, poległ w bitwie z Anglikami. Jego bratankiem był kapitan Nemo. Wspomina o nim autor.

TUBAL-KAIN

(tylko w oryg.)

Postać biblijna (Księga Rodzaju, Rozdz. 4, 17). Syn Silli i Lameka, z rodu Kaina; Tubal-Kain był kowalem, sporządzającym wszelkie narzędzia z brązu i żelaza; jego siostrą była Naama. Stosowne zdanie w oryginale: „Była to procedura jaką niewątpliwie stosował Tubal-Kain i pierwsi hutnicy zamieszkałego świata.” W tłumaczeniu pani Sadowskiej to zdanie brzmi następująco: „Metodę tę stosuje się nadal na wyspach Tubuai, tak jak to robili w zamierzchłych czasach pierwsi hutnicy.”

WALTON IZAAK

(1593-1683), Anglik, autor podręcznika wędkarskiego wydanego w 1653 r. Wspomina o nim autor, opisując łowienie przez Pencroffa cietrzewi na wędkę.

WASHINGTON GEORGE

(1732-1799), Amerykanin, wódz naczelny w Wojnie Amerykańskiej o Niepodległość i pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych. Wspomina o nim autor w związku z nadaniem przez rozbitków nazwy jednej z zatok okalających Wyspę Lincolna, Zatoką Waszyngtona.

WILHELM III ORAŃSKI

(1650-1702), namiestnik pn. Niderlandów od 1672 r. oraz król Anglii, Szkocji i Irlandii od 1689 r., powołany na tron Anglii wraz z żoną Marią II Stuart w wyniku rewolucji angielskiej 1688-89. Wspomina o nim autor, charakteryzując Cyrusa Smitha, który kierował się w życiu dewizą Wilhelma III Orańskiego „nie trzeba mi nadziei żeby coś osiągnąć ani powodzenia aby wytrwać”.

WYSS JOHANN DAVID

(1743-1811), szwajcarski pisarz, piszący po niemiecku, autor powieści „Szwajcarski Robinson”, wzorowanej na dziele Daniela Defoe. Dalszą część przeżyć bohaterów tej książki Juliusz Verne opisał w powieści „Druga ojczyzna”. Wspomina o nim autor.

[bez imienia i nazwiska]

Francuski geograf. Podróżował na pokładzie „Duncana” wraz z lordem Glenarvanem. Wspomina o nim autor, nie wymieniając go z nazwiska. Informacja ta dotyczy Jakuba Paganela, jednego z bohaterów powieści J. Verne’a „Dzieci Kapitan Granta”.

[bez imienia i nazwiska]

Francuski profesor. Odbył podróż na pokładzie „Nautilusa”. Wspomina o nim autor, nie wymieniając go z nazwiska. Informacja ta dotyczy Pierre’a Aronnaxa, jednego z bohaterów powieści J. Verna pt. „Dwadzieścia tysięcy mil pod morzami”.

[bez imienia i nazwiska]

Amerykanin, gubernator Richmond. Zaaprobował pomysł Jonathana Forstera wydostania się z Richmondu przez kilka osób przy pomocy balonu. Wspomina o nim autor.

[bez imienia i nazwiska]

Ojciec Harberta Browna. Rozbudził w nim zainteresowania przyrodnicze.

[bez imienia i nazwiska]

Załoga „Duncana”. Stanowiła ją grupa 15 marynarzy nie wymienionych przez autora z nazwisk. Prowadzili oni pod nadzorem lorda Glenarvana poszukiwania kapitana Granta. Po odnalezieniu go na Wyspie Tabor, osadzili tam w jego miejsce zbrodniczego Ayrtona. Po rozerwaniu przez wybuch wulkanu Wyspy Lincolna uratowali Cyrusa Smitha i jego pozostałych towarzyszy.

[bez imienia i nazwiska]

Załoga „Nautilusa”. Stanowiła ją grupa 20 oddanych kapitanowi Nemo towarzyszy, z którymi wybudował Nautilusa, a następnie odbywał z nimi podmorskie podróże. Po ich śmierci kapitan Nemo osadził Nautilusa w grocie znajdującej się pod powierzchnią Wyspy Lincolna.

[bez imienia i nazwiska]

Załoga „Speedy’ego”. Stanowiła ją grupa 50 osób, pod dowództwem Boba Harveya. Byli to skazańcy zbiegli z wyspy Norfolk. Wszyscy zginęli, zabici przez osadników i kapitana Nemo, w czasie próby opanowania Wyspy Lincolna.