ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΕΜΕΝΑ ΤΙ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ;

Σε εξέλιξη βρίσκεται από τις 5 Δεκεμβρίου στο Παρίσι, η παγκόσμια συνδιάσκεψη για την κλιματική αλλαγή. Η ολοκλήρωση των εργασιών αναμένεται στις 11 του μήνα. Όλος ο πλανήτης έχει στρέψει τα μάτια του στις αποφάσεις που θα παρθούν και κυρίως στις δεσμεύσεις των χωρών, για τη μείωση της εκπομπής του διοξειδίου του άνθρακα , βασικό αέριο του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Από τη δεκαετία του 80 η επιστημονική κοινότητα είχε αρχίσει τις προειδοποιήσεις για την επικείμενη κλιματική αλλαγή, που θα μπορούσε να επιφέρει η υπεραύξηση του φαινομένου του θερμοκηπίου, ως συνέπεια της υπερβολικής αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα που εκλύεται από τις όποιας μορφής καύσεις, κυρίως για την παραγωγή ενέργειας.

Την εποχή αυτή η κοινή γνώμη ελάχιστα θορυβήθηκε, οι κυβερνήσεις προκλητικά αδιαφορούσαν, αλλά ακόμα και κάποιοι επιστήμονες αμφισβητούσαν τις προβλέψεις.

Μέσα σε μια δεκαετία ένα ένα τα στοιχεία έρχονταν για να επιβεβαιώσουν τις ανησυχίες σε τέτοιο βαθμό, που το 1992 στο Ρίο γίνεται η πρώτη συνδιάσκεψη για το κλίμα σε επίπεδο αρχηγών χωρών με συμμετοχή πολλών κρατών. Η ανάγκη για λήψη μέτρων γίνεται πλέον επιτακτική.

Έτσι το 1997 στο Κιότο υπογράφεται η ομώνυμη συνθήκη, που επιβάλει τη μείωση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, αλλά και τη δυνατότητα εμπορίου ρύπων. Όμως τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα, το πετρελαϊκό λόμπυ, η απουσία πολιτικής βούλησης αλλά και η όχι ιδιαίτερη αντίδραση των πολιτών παγκοσμίως, οδήγησε πολλές χώρες (μεταξύ των οποίων ΗΠΑ, Ιαπωνία, Αυστραλία, Ρωσία ,κ.α) να μην προσυπογράψουν. Βλέπεται ακόμα δεν είχαν αρχίσει να γίνονται και ορατές οι συνέπειες του φαινομένου.

Από τότε οι παγκόσμιες συνδιασκέψεις γίνονται ετησίως, τα επιστημονικά πορίσματα επιβεβαιώνονται περίτρανα, οι συνέπειες τις κλιματικής αλλαγής πλήττουν όλο και πιο συχνά τον πλανήτη, οι πολίτες ευαισθητοποιούνται γνωρίζουν και πιέζουν, οι ηγέτες των χωρών αντιλαμβάνονται το πρόβλημα. Παρόλα αυτά όμως δεν έχουμε το αποτέλεσμα που απαιτείται ενώ ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά.

Τι περιμένουμε όμως φέτος στο Παρίσι; Η αναγκαιότητα για λήψη μέτρων υπάρχει. Πόσο γενναία όμως θα είναι και ταυτόχρονα πόσο ρεαλιστικά ώστε να μπορούν να συνυπογραφούν από το σύνολο των χωρών και κυρίως να εφαρμοστούν; Το ανάχωμα της ανόδου της θερμοκρασίας που μπαίνει από την επιστήμη είναι οι 2 βαθμοί Κελσίου. Αν δεν τα καταφέρουμε και ξεπεραστεί αυτό το όριο, θεωρούμε ότι η κατάσταση θα είναι πλέον μη αναστρέψιμη.

Όμως γιατί όλοι αυτοί οι φόβοι; Τι μπορεί να προκαλέσει η άνοδος της θερμοκρασίας;

Στόχος αυτού του άρθρου δεν είναι να αναλύσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ενδεικτικά όμως αναφέρουμε μερικές από τις πιθανές παρενέργειές του. Τήξη των πάγων, άνοδος στάθμης θάλασσας, μετατροπή γόνιμων περιοχών σε άγονες, συχνή εμφάνιση ακραίων καιρικών φαινομένων, παρατεταμένες ξηρασίες, καύσωνες, ερημοποίηση, ακραίες καταιγίδες, μείωση βιοποικιλότητας, εξάπλωση ασθενειών. Οικονομικές επιπτώσεις, προσφυγικό κύμα και ανατροπή του τρόπου ζωής είναι ακόμα κάποιες από τις επιπτώσεις.

Με λίγα λόγια μια άλλη μέρα. Και όλα αυτά μέσα σε μια γενιά…..

Παρόλα αυτά θα θέλαμε να φανούμε αισιόδοξοι, πιστεύοντας ότι θα μπορέσουμε να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας την ελπίδα του αύριο, βλέποντας τη φύση σαν κεφάλαιο και όχι σαν οικόπεδο προς αντιπαροχή.

Είναι χαρακτηριστικά κάποια στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στην Ναυτεμπορική σε σχέση με την άποψη των Ελλήνων για το θέμα. Αν κάναμε μια ανάλογη έρευνα πριν κάποια χρόνια τα αποτελέσματα θα ήταν σαφώς διαφορετικά και αυτό είναι μια ένδειξη ελπίδας. Αρκεί να προλάβουμε……

<<. Σχεδόν 9 στους 10 ερωτώμενους στην Ελλάδα πιστεύουν ότι η κλιματική αλλαγή είναι ένα «πολύ σοβαρό» πρόβλημα (87%, ποσοστό πολύ υψηλότερο από τον μέσο όρο στην ΕΕ, που είναι 69%). Περίπου 6 στους 10 αναφέρουν ότι υπεύθυνες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής στην ΕΕ είναι οι εθνικές κυβερνήσεις, αριθμός υψηλότερος από οποιουδήποτε άλλου κράτους μέλους (61%, σε σύγκριση με τον μέσο όρο στην ΕΕ, που είναι 42%).

Μόνο 4 στους 10 δηλώνουν ότι έχουν προβεί προσωπικά σε κάποια ενέργεια για την καταπολέμηση τη κλιματικής αλλαγής τους τελευταίους 6 μήνες. Ωστόσο, όταν τους παρουσιάζεται ένας κατάλογος με πρακτικά μέτρα, ο αριθμός αυτός αυξάνεται στο 89%, γεγονός που υποδεικνύει ότι πολλοί ερωτώμενοι δεν συσχετίζουν ορισμένες ενέργειες με την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Για παράδειγμα, σχεδόν οι μισοί έχουν αγοράσει τοπικά προϊόντα και εποχιακά είδη διατροφής, όποτε τους δόθηκε η δυνατότητα (47%, +12 ποσοστιαίες μονάδες από το 2013). Άλλες ενέργειες περιλαμβάνουν την προσπάθεια μείωσης των σκουπιδιών και τακτικού διαχωρισμού τους για ανακύκλωση (69%, +7 ποσοστιαίες μονάδες από το 2013), όπως και την προσπάθεια ελάττωσης της κατανάλωσης αντικειμένων μίας χρήσης, όποτε είναι δυνατό (40%, +9 ποσοστιαίες μονάδες από το 2013).

Περισσότεροι από τα 2/3 των ερωτώμενων πιστεύουν ότι είναι «πολύ σημαντικό» η κυβέρνησή τους να θέσει στόχους για να αυξήσει την ποσότητα της ανανεώσιμης ενέργειας που χρησιμοποιείται έως το 2030 (68% των ερωτηθέντων, όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 52%).>>

ΠΕΡΙΒΟΣ