Η ΖΕΥΞΗ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΡΑΘΡΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΥΜΕ.

Με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, σε σχέση με την πορθμειακή γραμμή Σαλαμίνας- Περάματος, ο ΠΕΡΙΒΟΣ θέλει να επαναλάβει τις θέσεις του, σε σχέση με την ζεύξη.

Αρχικά να αναφέρουμε ότι θεωρούμε την συμπεριφορά των κοινοπραξιών, κατώτερη των καταστάσεων. Είναι προφανές, ότι στις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες, η κοινωνική προσφορά τους θα έπρεπε να ήταν έντονη και ουσιαστική Μέτρα όπως μείωση εισιτηρίου για τους καθημερινά διερχόμενους, έκδοση κάποιας κάρτας ή έκπτωση για ειδικές ομάδες πληθυσμού, θεωρούμε ότι είναι απαραίτητα και επιτακτικά. Παράλληλα απαιτείται καλύτερη αντιμετώπιση των πολιτών (όχι καθυστερήσεις, ευγενικότερη στάση από τα πληρώματα κ.α )

Το θέμα όμως της ζεύξης είναι πολύ σοβαρό για το μέλλον της Σαλαμίνας. Δεν μπορεί να θυσιάζουμε αξίες όπως είναι το περιβάλλον και η ποιότητα ζωής για την εξοικονόμηση λίγου χρόνου, (για το οικονομικό όφελος υπάρχει ερωτηματικό) ή για την έκφραση κάποιας αντιπαράθεσης.

Η επιθυμία για αυτήν είναι θέμα επιλογών, ή

αδυναμίας εκτίμησης της μελλοντικής εικόνας του νησιού.

Είναι αδιανόητο να φαντάζεται κάποιος ότι η ζεύξη , δεν θα οδηγήσει σε περιβαλλοντική υποβάθμιση και μάλιστα τέτοιας κλίμακας και μορφής, που θα ενσωματώσει τη Σαλαμίνα στον όμορο αστικό ιστό. Η ζεύξη δε θα ενώσει 60.000 κατοίκους με την ενδοχώρα, αλλά 1.500.000 κατοίκους της Δυτικής Αττικής με αυτήν. Η τσιμεντοποίηση και η αλλαγή χρήσεων γης, είναι μοιραίο να ακολουθήσουν. Το παράδειγμα της κατάστασης στα Μεσόγεια είναι μόλις μια μικρή γεύση και αυτό, γιατί εκεί, δε βρισκόταν ένας απόλυτα συμπαγής αστικός ιστός (Πέραμα Κερατσίνι κ.α ) που νομοτελειακά θα διαχυθεί προς την διέξοδο που θα του προσφερθεί.

Όποιος θεωρεί ότι η Σαλαμίνα δεν έχει άλλα περιθώρια για υποβάθμιση, (όπως μας ειπώθηκε από επίσημα χείλη του Υπουργείου Υποδομών) να του θυμίσουμε ότι ο δασικό της πλούτος, κάποιες ακτές της και η ποιότητα ζωής που προσφέρει ακόμα και σήμερα,, δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που προσφέρει η μόλις λίγων χιλιομέτρων απόστασης, διαμονή.

Και φυσικά μην φαντάζεται κανείς ότι η ζεύξη αν γίνει, θα γίνει για την εξυπηρέτηση των κατοίκων (προσωρινό πλεονέκτη μιας και λόγω της αύξησης της κίνησης θα εκμηδενιστεί) . Το Υπουργικό Σχέδιο θέλει αυτοκινητόδρομο κλειστού τύπου (τμήμα του οποίου θα είναι η ζεύξη ) που θα χρησιμοποιεί τη Σαλαμίνα ως βατήρα για να συνδέσει την Αθηνών-Κορίνθου (μέσω Φανερωμένης) με την Πρωτεύουσα με ότι και αν συνεπάγεται αυτό.

Τέλος αν σήμερα, που η επικοινωνία είναι της μορφής που ξέρουμε, έχουμε συσσώρευση οχλουσών δραστηριοτήτων μπορεί να φανταστεί κανείς το μέλλον, όταν αν μη τι άλλο, θα προσφερθούν εκτάσεις προς …..‘’αξιοποίηση.

Αν η πρώτη περιβαλλοντική υποβάθμιση έγινε τη δεκαετία 60-70 με την άναρχη ανάπτυξη της δόμησης (σήμερα κλαίμε αλλά είναι αργά) και τα συμφέροντα που οδήγησαν εκεί, η επιδιώξεις των μεγάλων συμφερόντων κατασκευαστών και όχι μόνο , θα τελειώσουν τη δουλειά.

Για όλα τα ανωτέρω ο ΠΕΡΙΒΟΣ δεν διατυπώνει απλά τη δική του άποψη, αλλά και τις θέσεις επιστημόνων και αρμοδίων που έχουν επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη για το θέμα. (Έχουμε συλλέξει πολλά στοιχεία που είναι στη διάθεση οποιουδήποτε)

Κλείνοντας παραθέτοντας την άποψη του κ. Γ. Πολύζου Πολεοδόμου-Αρχιτέκτονα καθηγητή στην Αρχιτεκτονική Σχολή ΕΜΠ και τέως προέδρου του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδιασμού Αθήνας και υπεύθυνου για την σύνταξη του Ρυθμιστικού Σχεδίου για την Αθήνα:

<<Πρέπει να αποφασίσετε τι θέλετε για τη Σαλαμίνα. Την πλήρη αστικοποίησή της; (αν υπάρξει ζεύξη) ή την αξιοποίηση του συγκριτικού της πλεονεκτήματος ως νησί που μπορεί να επενδύσει στην διαφορετικότητά της, δίνοντας οφέλη στην τοπική κοινωνία και διατηρώντας το περιβάλλον της; Χρειάζεται όραμα. >>

Εμείς απλά να προσθέσουμε ότι είναι θέμα επιλογών. Και δε θα είναι πρώτη φορά που στη χώρα μας, αξίες όπως το περιβάλλον, υποβαθμίζονται μη αναστρέψιμα ως θυσία για μικρο ή μεγαλο-συμφέροντα ή για την εξοικονόμηση λίγου χρόνου, μετατρέποντας αυτό που είχαμε σε αυτό που θέλαμε να αποφύγουμε. Μόνο που τότε δεν θα υπάρχει άλλη επιλογή.

ΠΕΡΙΒΟΣ

Σημ. Ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδιασμού για την Αθήνα, πολιτικά ανεξάρτητος φορέας, και ο πιο κατάλληλος επιστημονικά, για την αειφόρο μα και ταυτόχρονα περιβαλλοντικά βιώσιμη ανάπτυξη της Αττικής, δεν προέβλεπε τη ζεύξη (πολύ δε περισσότερο τη διπλή) αλλά, την δημιουργία μέσων σταθερής τροχιάς και την βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς που θα έλυναν οριστικά το πρόβλημα μετακίνησης των πολιτών. Αυτά όμως σε μια άλλη κοινωνία……. με άλλες αξίες και προτεραιότητες. Ο νεοελληνικός πολιτισμός ζητά ζεύξεις, όπως πριν λίγα χρόνια ζητούσε ολυμπιάδες. Πάντα για την ανάπτυξη του. ..