Łuk Drewniany - Materiał

Wymienione gatunki drewna przeznaczone są na łuki jednoczęściowe oraz na ramiona do łuków sportowych składanych. Na łuk długi angielski nadają się tylko wiązy oraz (nie każdy) jesion i robinia. Duże znaczenie ma miejsce, w którym rośnie drzewo przeznaczone na materiał łuczny – warunki hydrologiczne i składniki mineralne gleby. Jeżeli wybieramy określony gatunek drewna w tartaku, to od razu możemy ocenić przebieg słoi, ich ilość na cm, sęki, skręcenia, które mają wpływ na efekt końcowy. Natomiast jeśli sami wycinamy drzewo w lesie po ustaleniu z leśniczym, to jest trochę trudniej ocenić co zetniemy. Przede wszystkim powinniśmy to zrobić w styczniu lub lutym, kiedy zamknięty jest cykl wegetacyjny, bo wilgotność drewna wymienionych gatunków w tym okresie jest największa, oprócz nie wymienionej brzozy, której największa wilgotność przypada na maj. Można zwrócić uwagę na korę – jak układają się bruzdy, czy nie ma sęków, czy drzewo jest proste. Symetryczną krzywiznę można wykorzystać jako naturalny refleks. Kiedy mamy już w domu upatrzony kawałek drewna, pozostawiamy go w przewiewnym miejscu na ok. dwa tygodnie. Po tym okresie powierzchnie cięcia przeschną w głąb 2-3mm i bez problemu dadzą się zamalować farbą kauczukową. Jednocześnie z malowaniem należy zdjąć korę ostrożnie, aby nie naruszyć najmłodszego letniego przyrostu. Tak przygotowany materiał pozostawiamy w miejscu, gdzie zagwarantowana będzie wymiana powietrza, a temperatura nie przekroczy 20°C. Do poziomu poniżej 13% wilgotności możemy doprowadzić drewno, susząc je w zamkniętych pomieszczeniach ogrzewanych. W pomieszczeniach mieszkalnych drewno osiąga wilgotność 4-13% (4% w końcu zimy przy ogrzewaniu centralnym, 13% jesienią bez ogrzewania). Jeżeli z biegiem czasu na drewnie zarysuje się pęknięcie, to dla przyśpieszenia schnięcia można je rozszczepić, wbijając klin w grubszy koniec, i pozostawić do dalszego schnięcia. Najlepiej, jeżeli drewno schnie min. rok. Przez ostatnie dwa miesiące suszenia można nieznacznie podnieść temperaturę i kontrolować w miarę dokładnie wagę drewna aby osiągnąć jego wilgotność ok. 8-10%.

Podczas procesu suszenia drewna w początkowej fazie odparowana zostaje woda wolna znajdująca się we wnętrzach komórek a następnie woda w błonach komórkowych, gdyż jest przytrzymywana przez większe siły kapilarne. Suszenie drewna odbywa się wielowarstwowo, im gwałtowniej przebiegają procesy kurczenia, tym większe zachodzą zmiany w strukturze drewna. Zbyt wysoka temperatura w trakcie przezwyciężania sił kapilarnych utrzymujących wodę w głębszych warstwach drewna prowadzi do deformacji – redukcji komórek, oddzielenia jednej komórki od drugiej, pofałdowań i pęknięć. Są to zmiany niewidoczne gołym okiem ale decydują o sprężystości drewna rozłożonej w czasie, wszak łuk ma służyć nie tylko jeden sezon. Drewno suszone przemysłowo konwekcyjnie, kondensacyjnie, podciśnieniowo nadaje się na wyroby stolarskie - drzwi, okna, podłogi, ale nie na łuk. Oczywiście z takiego drewna też można wykonać łuk, lecz bez mikroskopu nie zobaczymy spustoszenia, jakie pozostawił gwałtowny proces suszenia. Podobnie postępujemy z drewnem przeznaczonym na majdany. Wykorzystać możemy dodatkowo inne gatunki, jak:

• • Jarząb pospolity – Sorbus aucuparia

  • Orzech włoski – Juglans regia

  • Czarna topola – Populus nigra

  • Grusza pospolita - Pyrus communis

Oraz inne gatunki o ładnym wzorze słoi i głębi deseniu.