Jednoznacznie nie można powiedzieć, kiedy po raz pierwszy człowiek związał cięciwą dwa końce kija i rozpoczął erę korzystania z tego urządzenia.
Rysunki naskalne świadczą o tym, że łuk wykorzystywany jest przez człowieka od ok. 30 tys. lat. Podkreślić trzeba, że łuk był pomysłem w kilku bądź w kilkunastu miejscach na ziemi jednocześnie lub w odstępach czasowych nie mających wpływu na efekt końcowy.
Modyfikacje łuku trwają od momentu jego skonstruowania, poprzez wykorzystanie coraz to innych, lepszych materiałów, łączenia różnych materiałów, po czasy współczesne, gdzie materiały użyte na budowę łuku nie mają nic wspólnego (biorąc pod uwagę materiały) z łukiem choćby sprzed stu lat.
Idea pozostaje niezmieniona, zmieniają się osiągi i skuteczność łuku.
Zmieniają się siły naciągu osiągając wartość 70kg, 154 Ibs w przypadku łuków bloczkowych, wykorzystujących przełożenie wielokrążka. I pomyśleć, że w średniowieczu "zawodowi" łucznicy korzystali z długich łuków o takiej właśnie sile.
Na tej jednak stronie pominę wszystkie nie drewniane materiały do budowy łuku (nie licząc metalowych okuć i mocowań).
Jest wiele typów łuków, przedstawię tylko te, o których będzie mowa na tej stronie:
Łuk sportowy retro-refleksyjny, składany (majdan oraz dwa płaskie, w przekroju prostokątne ramiona z refleksem), może być wyposażony w celownik i stabilizator, długość całkowita 1400 do 1800mm.
Łuk długi płaski (polowy) wykonany z jednego kawałka drewna, prosty bądź z refleksem, o płaskich ramionach, z profilowaną częścią środkową, z półką pod strzałę, o długości całkowitej 1600 do 1900mm.
Łuk długi angielski (long bow) wykonany z jednego kawałka drewna o przekroju D lub trapezowym prosty o długości całkowitej 1700 do 1900mm.
łuk retro-refleksyjny krótki o długości całkowitej do 1500mm.
łuk retro-refleksyjny wzmocniony włóknem węglowym
bardzo krótki łuk retro-refleksyjny kompozytowy
Decydujące czynniki , mające wpływ na jakość łuku a tym samym na jego osiągi to między innymi:
siła i długość naciągu
długość ramion i rozmieszczenie ich masy
waga cięciwy i jej odległość od majdanu oraz kąt, jaki tworzy z gryfami
Całkowita energia gromadzi się w łęczysku, im więcej siły trzeba włożyć do naciągnięcia cięciwy, tym więcej energii zostanie skumulowane. Łuk o długich ramionach tej energii zgromadzi więcej – wynika to z długości naciągu.
Im większy refleks ramion łuku, tym więcej pracy trzeba włożyć rozpoczynając napinanie cięciwy, pokonując wstępne jej naprężenie . Odwrotnie dzieje się przy defleksie (ułożenie za cięciwą) ramion, ponieważ cięciwa z gryfami tworzy dużo większy kąt powodujący ,,sztywnienie ramion”.
Podczas strzelania, w momencie puszczania cięciwy zgromadzona energia zaczyna być oddawana. Część tej energii zabiera cięciwa – im lżejsza tym mniej, część ramiona łuku, których końce pokonują długą drogę, dlatego powinny być lekkie, aby wprawienie ich w ruch zabrało mało energii – ma to też znaczenie przy wyhamowaniu ramion w postaci mniejszej bezwładności, a tym samym wzrasta żywotność cięciwy i unikniemy „kopania” w rękę łuczną.
Pomijając opory tarcia, pozostała energia przekazana zostaje strzale, której masa i sztywność też ma bardzo duże znaczenie.