เป็นภาพที่งดงาม

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วเกิดน้ำท่วมใหญ่ที่กรุงเทพ ฯ ในปีนั้นหรือก่อนหน้านั้นก็จำไม่ได้ โดยส่วนตัวแล้วข้าพเจ้ามีกล้องถ่ายภาพเก่า ๆ อยู่ตัวหนึ่งซึ่งพกติดตัวตลอด ในวันนั้นข้าพเจ้าได้เข้าไปในพระอุโบสถในวัดแห่งหนึ่งเพื่อสวดมนต์และปลีกวิเวกหาความสงบซึ่งเป็นข้อวัตรที่ข้าพได้ปฏิบัติเป็นประจำภายในอารามสงบร่มเย็นทุกอารามซึ่งเหมาะแก่การปลีกวิเวกและทบทวนชีวิตว่าตั้งแต่เกิดมาเราได้ทำประโยชน์อะไรต่อส่วนรวมบ้างถ้ามี

โอกาสก็ควรรีบทำ ข้าพเจ้านั่งอ่านหนังสืออยู่ในพระอุโบสถ ซึ่งก็มีผู้อื่นนั่งทำสมาธิอยู่บ้างและอ่านหนังสือสวดมนต์กันอยู่บ้างผ่านไป 1 ชั่วโมงก็มีพระภิกษุหนุ่มรูปหนึ่งท่านเข้ามาในพระอุโบสถด้วยอาการสำรวมและนั่งอยู่สักครูหนึ่งเพื่อพักเหนื่อยเสร็จแล้วท่านก็ ประนมมือกราบพระประธานแล้วก็หยิบหนังสือในถุงย่ามแล้วสำรวมกายใจสวดมนต์ พอสวดมนเสร็จท่านก็ กำหนดจิตนั่งสมาธิ(ดังในภาพที่เห็น)ข้าพเจ้าได้ความคิดด้วยอารมณ์แห่งศิลปินจึงหยิบกล้องในถุงย่ามของข้าพเจ้าขึ้นมาแล้วแอบถ่ายไว้ต้องเรียก

ว่า(แอบถ่าย)เพราะไม่ได้ขออนุญาติท่านและต้องการให้ภาพออกมาเป็นธรรมชาติที่สุดจึงถ่ายไว้หลายภาพแต่คัดมาดีที่สุด 1 ภาพ คือภาพที่ทุกท่านเห็นอยู่นี้ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาสามัญที่พระภิกษุกับการสวดมนต์เป็นเรื่องปกติแต่ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นโอกาสที่หายากมากในการถ่ายภาพที่เป็นธรรมชาติไม่มีการปรุงแต่ง(แอ๊คชั่น)ใด ๆ ในความคิดของข้าพเจ้าอาจจะแตกต่างจากคนอื่น แต่ข้าพเจ้าแรกเห็นพระภิกษุรูปนี้ก็ประทับใจอย่างบอกไม่ถูก ขอให้ดูภาพของข้าพเจ้าอย่างลึกซึ้งว่าภาพ ๆ นี้เล่าเรื่องอะไรให้ท่านฟังได้

หมายเหตุ.....แล้วข้าพเจ้าจะสนทนาธรรมในโอกาสต่อไป

ตอนนี้ข้าพเจ้าพอมีเวลาอยู่บ้างจึงได้ดู รายการ.....ซึ่งข้าพเจ้าเป็นคนเลวสุด ๆ คนหนึ่ง

โอกาสกดชัตเตอร์ภาพงาม ๆ เช่นนี้มีครั้งเดียวครับ

สายน้ำไม่ไหลกลับฉันใด คนเราก็หนี้กฎแห่ง(ไตรลักษณ์)ไม่พ้นฉันนั้น

สุ

จิ

ปุ

ลิ

ป.ล ผู้น้อยมีปัญญาอันน้อยนิดขอให้ผู้รู้อบรมสั่งสอนข้าพเจ้าด้วย