ปรัชญาปารามิตาหฤทัยสูตร

ปรัชญาปารามิตาหฤทัยสูตร

ปรัชญาปารามิตาหฤทัยสูตร เป็นพระสูตรดั้งเดิมที่สุด กับทั้งเป็นมูลฐานของทฤษฎีศูนยตา เป็น พระสูตรสำคัญของทั้งมหายานและวัชรยาน คุรุนาคารชุนผู้ก่อตั้งนิกายมาธยมิกราว ค.ศ.1 เป็นผู้รวบรวม อยู่ในมาธยมิกศาสตร์ ท่านกุมารชีพได้แปลเป็นพากษ์จีน ประ มาณพุทธศตวรรษที่ 10 แพร่หลายมากจนถึงปัจจุบันที่เรียกว่า ซิมเก็ง

บรรยายความปรัชญาปารามิตาหฤทัยสูตร

ปรัชญา คือ หลักแห่งความรู้ชั้นสูงเพื่อให้เกิดปัญญา ปัญญานั้นแยกออกได้เป็น 2 ทาง คือ สมมุติสัจจ์ หรือปัญญาทางโลกและปรมัตถสัจจ์หรือปัญญาทางธรรม สมมุติสัจจ์ คือ ความจริง ที่เกิดขึ้นจากการรับรู้ของอายตนะเป็นความจริงจากการเปรียบเทียบ ปัญญาทางโลก นั้นนำพา ความสุข ทางกาย ใจ ในระยะสั้นชั่วครั้งชั่วคราวทำให้มนุษย์ หลงไหลในโลกียะสุข ส่วน ปรมัตถสัจจ์ คือ ความจริงแท้ดั้งเดิม ซึ่งลึกลงไป เป็นธรรมชาติแท้ นั่นคือความว่างเปล่า หรือ ศูนยตา ปัญญาในทางธรรมนั้น เป็นความสุขทางจิต เพื่อได้ความสุขนิรันดร

ปัญญาของ มนุษย์ เป็นปัญญาที่ยึดติดอยู่ในความโลภ โกรธ หลง ปัญญาของพระพุทธเจ้าเป็นปัญญา แห่งอิสระ เห็นแจ้ง ศูนยตา เพื่อความสุขอันนิรันดร ตามความหมายแห่งพระสูตรนี้ เป็นไปเพื่อ ให้เกิด ปัญญาแห่งพระพุทธเจ้า เพื่อให้ผู้ปฏิบัติได้เป็นเช่นพระพุทธเจ้า

ปารามิตา แปลว่า ข้ามไป ฝั่งโน้น

ในทางพุทธศาสนาได้แบ่งโลกออกเป็น 2 ฝั่ง โลกฝั่งนี้คือโลกียะโลก โลกแห่งความ หลงติด ยึดมั่น ขาดอิสระ โลกอีกฝั่งคือโลกุตระโลก คือโลกที่ประทับแห่ง พระพุทธเจ้าทั้งหลาย โลกแห่งความเห็นแจ้ง อิสระ ศูนยตาว่างเปล่า หฤทัย ความหมาย ทางโลกียะ คือ ใจอัน เป็นแหล่งเก็บปัญญา เพื่อแย่งชิงความสุขทางโลก โดยยึดติด อยู่กับ ความโลภ โกรธ หลง ส่วนหฤทัยตามความหมายแห่งโลกุตระนั้น คือ จิตแหล่งเก็บ ปัญญา เพื่อไปสู่พระนิพพาน อันจะทำให้เราได้เป็นเช่นพระพุทธเจ้าในที่สุด ปรัชญาปารามิตาหฤทัย สูตร คือ คำสอนหัวใจแห่งปัญญานำพาข้ามฝากฝั่ง