สุนทรียภาพ หมายถึง ศาสตร์หรือวิชาที่เกี่ยวข้องกับ ความงามตามแนวคิดของชาวตะวันตก สุนทรียภาพเป็นส่วน หนึ่งของวิชาปรัชญาที่มุ่งหาความจริง ความดี ความงาม คือ ความดีที่เกี่ยวข้องกับ จริยศาสตร์ และความงามที่เกี่ยวข้อง กับสุนทรียศาสตร์ ปรัชญาหรือสุนทรียศาสตร์นั้นอาจเป็น เรื่องของ ความเชื่อ เป็นเรื่องของทรรศนะ หรือเป็นเรื่อง ของเหตุผลในบริบทความคิดใดความคิดหนึ่ง ในช่วงระยะ เวลาใดระยะเวลาหนึ่งก็ได้
สุนทรียภาพของการแสดงนาฏศิลป์ไทย คือ การรู้สึก ถึงคุณค่าของความงามอันเกิดจากมีประสบการณ์ที่ได้เห็น ลีลาท่ารำ ได้ยินเสียงขับร้องและบรรเลงเพลงที่ไพเราะ ได้ ฟังบทร้องที่ประณีตมีอรรถรส ซึ่งสอดคล้องกับ (ธรากร จัน ทนะสาโร. สัมภาษณ์: 2559) กล่าวในเรื่องสุนทรียภาพของ การแสดงนาฏศิลป์ ไว้ว่า “ต้องเข้าใจองค์ประกอบของงาน นาฏศิลป์เสียก่อน มีอยู่ 8 ประการ ได้แก่ บทการแสดง นักแสดง ลีลา ดนตรี อุปกรณ์ เครื่องแต่งกาย สถานที่แสดง และแสงประกอบการแสดง ทั้ง 8 องค์ประกอบควรจะต้องมี สัดส่วนที่เหมาะสม สอดคล้องกับประเด็นและทัศนคติที่จะ นำเสนอในงานนาฏศิลป์ไทยชุดนั้น ๆ ความงามในการแสดงนาฏศิลป์ไทย เป็นอีกทัศนะ หนึ่งที่เห็นว่าความงามในการแสดงนาฏศิลป์ไทยจะเกิดขึ้น ไม่ได้หากขาดองค์ประกอบต่างๆ ดังนี้
ความงามจากรูปร่างหน้าตา
นาฏศิลป์บางประเภท ผู้ที่จะเข้ามาศึกษาต้องได้รับการคัด เลือก รูปร่าง หน้าตา ก่อนเรียนโดยตรง เพื่อผลในการนำ ออกแสดงต่อไป ซึ่งจะทำให้การแสดงนั้นๆดูสวยงามเหมาะ สมในด้านการแสดง การคัดเลือกผู้ฝึกการแสดงนาฏศิลป์ ไทยแบ่งออกเป็น 4 พวก คือ
ตัวพระ คัดเลือกจากผู้มีใบหน้ารูปไข่ จมูกโด่ง ตากลม คอระหง มืออ่อน รูปร่างสูงโปร่ง เพราะการแสดง ที่เป็นตัวพระนั้นจะต้องเน้นไปในทางลักษณะที่มีความสง่า ส่วนใหญ่การแสดงที่เป็นตัวพระจะแสดงในบทบาท ตัวละคร หลักหรือเป็นพระเอกนั่นเอง
พระโขน - ใช้ผู้ชายจริงแสดงใช้ในการแสดงโขนและละครประเภท ต่าง ๆ ยกเว้นละครใน
พระละคร - ใช้ผู้หญิงแสดงเป็นตัวพระ โดยแสดงบทบาทลีลาท่ารำเป็นผู้ชาย
ตัวนาง คัดเลือกจากผู้ที่มีใบหน้ารูปไข่หรือ ใบหน้ากลมลักษณะอื่นๆ บนใบหน้าดูสมส่วน มืออ่อน แขนอ่อน รูปร่างไม่สูงใหญ่นัก ท่าทางดูอ่อนหวานนุ่มนวล เพราะการแสดงที่เป็นตัวนาง บางครั้งจะต้องตัวเล็กกว่า ตัวพระ สามารถทำให้ตัวพระโอบได้ในบางบทบาท ลักษณะ ของตัวนางจะมีความนุ่มนวลในกระบวนท่าร่ายรำและจะ แสดงในบทบาทเป็นนางเอก หรือแสดงแทนเพศหญิงนั่นเอง
นางกษัตริย์ - มีลักษณะท่ารำที่อ่อนช้อย งดงาม นิ่มนวล อ่อนโยน เช่น นางสีดา นางบุษบา
นางตลาด - มีลักษณะท่ารำที่กระฉับกระเฉง ว่องไว เช่น นางแก้วหน้าม้า นางวัลลา
ตัวยักษ์ คัดเลือกจากผู้ที่มีคอระหง ใบหน้าไม่ จำเป็นต้องดูงาม รูปร่างโปร่ง สูงใหญ่ ช่วงลำตัวแขนขา ได้สัดส่วน เนื่องจากยักษ์มีบทบาทที่หน้าเกรงขามจึงเลือกผู้ ที่มีรูปร่างโปร่ง สูงใหญ่ เพื่อให้สมบทบาทของการเป็นยักษ์ ดูน่าเกรมขามและดูทรงอิทธิพลในบทบาทนั้นๆ การที่ไม่ได้ ดูที่ใบหน้างามเกิดจากการที่ยักษ์จะมีการสวมหัวโขนจึงไม่ จำเป็นต่อการโชว์ใบหน้า
ตัวลิง คัดเลือกจากผู้ที่มีคอสั้น รูปร่างล่ำสัน ทะมัดทะแมง ไม่สูงนักมีลักษณะคล่องแคล้วว่องไว เนื่องจากบทบาทของลิงมีความกระฉับกระเฉง ว่องไว จึงต้องเลือกผู้ที่มีตัวไม่สูงมากนักเหมาะแก่การเคลื่อนที่ ได้เร็วดูซุกซนตามบทบาทของลิง (ประจักษ์ ไม้เจริญ. 2556:หน้า 188-190)