Dag 2

Dag 2, etappe Plasmolen -Lunteren

Het motto van deze dag is: Waar is het veer?

Ondanks de wat korte nacht zijn de meeste leerlingen rond 8 uur al weer uit de veren. De meesten hebben wel de nodige moeite om de restanten van de wilde nacht op te ruimen, dus moeten er bij tijd en wijle enige aanmoedigende commando's worden gegeven door de leidinggevenden. Morinyo en Shauquille laten zich van hun meer dan goede kant zien door het ontbijt te verzorgen.

Zo rond 10 uur zijn we klaar voor vertrek. Vandaag gaan we naar Lunteren fietsen, dat is een tocht van ongeveer 50 km. We besluiten echter dat we niet steeds door stedelijk gebied willen fietsen en daarom alvast Nijmegen rechts laten liggen. Het weer is vandaag wat bewolkt, maar het ziet er niet naar uit dat het zal gaan regenen. Met een temperatuur van 18 graden valt het prima te doen. Eerst gaan we naar Mook, alwaar een fotosessie met de bedrijfsleider van de plaatselijke Plus supermarkt wacht. Dezelfde avond staat de foto al op de site van Facebook. Plus sponsort de lunch van onze jongens en daar zijn we natuurlijk heel blij mee. Na deze tussenstop fietsen we richting de Waal, althans dat is de bedoeling. Daartoe houden we Wijchen en Beuningen aan. Het is ondertussen fijn om te merken hoe goed de leerlingen in staat zijn om al samen te werken tijdens het fietsen, terwijl ze niet veel trainingskilometers in de benen hebben en een aantal jongens vrijwel nooit fietsen als ze thuis zijn.

Als we bij de brug over de Waal aankomen blijkt dat die slechts voor snelverkeer is en er geen mogelijkheid, anders dan door op de snelweg te gaan fietsen, bestaat om aan de overkant te komen. Gelukkig is goede raad op zo'n moment niet duur, dus besluiten we door te rijden naar Ewijk waar een veer over de Waal gaat. We volgen de borden, waar ook uitdrukkelijk "zomerdienst" op staat. Misschien is het het mooie weer van de laatste weken, misschien is het de vermoeidheid van een korte nacht en een flink aantal kilometers in de benen, in ieder geval komt het bij geen van ons op dat de veer wel eens niet zou kunnen varen. Terwijl we de weg naar het veer op fietsen zien we het veer al liggen en we vragen ons af of het ons wel allemaal kan bergen in één keer varen. Wie schetst onze verbazing als blijkt dat het hek gesloten is en op een bordje ernaast staat aangegeven dat de zomerdienst pas op 16 juni ingaat. We zijn dus 4 dagen te vroeg. Enige deceptie maakt zich van ons meester, helemaal als blijkt dat het Veer bij Druten, dat we telefonisch proberen te benaderen om verdere extra kilometers te voorkomen, ook nog niet vaart. Google Maps brengt uitkomst, maar dan moeten we wel zo'n 10 km in oostelijke richting fietsen om daar bij Weurt de rivier over te steken. Om ons daartoe in staat te stellen gaan we eerst lunchen op een mooi plekje langs de uiterwaarden van de Waal. We laten ons de lunchpakketten van de Plusmarkt goed smaken. Er zitten meerdere broodjes in, een snelle Jelle, een pakje sap, een danoontje en een flesje water. Kortom een fijne sponsoring van de Plus uit Mook. We nemen het er hier echt even van, zodat we genoeg voedingsstoffen naar onze spieren kunnen sturen, maar ook onze ledematen even kunnen laten rusten.

Verder gaat het dan weer, richting Nijmegen, zie kaart, de stad waarvan we dachten die allang achter te hebben gelaten. Frank gaf 's avonds aan dat hij zich de gehele dag achtervolgd had gevoeld door Nijmegen, omdat hij steeds Nijmegen 2 km op de bordjes had zien staan. Waar Frank klaagt, komt er uit de monden van de jongens vrijwel geen onvertogen woord. Natuurlijk vragen ze wel eens hoe ver het nog is en dat ze een pijntje voelen aan een specifiek lichaamsdeel, maar verder blijft de moraal hoog.

Even voorbij Weurts zien we de brug opdoemen en wat later lukt het ons zowaar de overkant van de Waal te bereiken. Na dit kunststukje komen we via Andelst, Zetten en Randwijk aan de volgende waterige hindernis, de Nederrijn. Hier moeten we wel een veer over en door een telefoontje van meester Mitchell naar de veerdienst blijkt zowaar dat dit veer vaart. Dus met een gerust hart, dat door deze mededeling opveert, reppen we ons naar het water. Met volle vaart fietst de hele meute het veer, dat de slagbomen al half dicht had, op. Na een tocht, de helft van het IJveer, rijden we nu echt in de richting van Lunteren, een rechte weg. Na 85 km tikken we aan bij het clubhuis van scouting Lunteren waar we de nacht zullen doorbrengen.

Hoewel iedereen de kilometers voelt, rammelen de magen ook en aangezien het al na half 6 is moeten we voortmaken met opfrissen om op tijd in het Pannenkoeken-restaurant de Uilenburg te zijn. Om 7 uur schuiven we daar aan tafel op de overdekte veranda. Iedereen kan iets van zijn of haar gading vinden. Ook de vegetarische Tarik. De pannenkoeken, die ook een hamburger kunnen zijn, smaken voortreffelijk. Als ze op zijn gaan we jongens, want jongens blijven kinderen, in het speeltuintje spelen dat achter het restaurant ligt. Geef ze een schommel, een draaimolen en een glijbaan en je hebt geen kind aan ze. Waarom een schoolreisje naar de Efteling of Walibi organiseren, hier genieten ze volop en er staan geen wachtrijen van drie kwartier. De draaimolen is dermate snel en enerverend dat Tarik in een guts zijn hele maaltijd weer naar buiten gooit.

Met deze uitsmijter komen we aan het eind van het verslag van de tweede dag. Ware het niet dat meester Paul tijdens een wandeling met een aantal jongens door het bos verdwaald raakte, althans dat dachten de jongen, maar om half 11 waren ze weer bij het huis. Meester Cees had juist daarvoor gerefereerd aan vorige dropping van meester Paul met zijn klas en dat dan een aankomsttijd van 3 uur, half 4 in de nacht geen uitzondering was. Dus deze tocht valt in de categorie avondwandeling.

Morgen wordt Almere het doel van onze etappe. Etappe 3.