di 10 dec

Vanmorgen zijn we begonnen met een afspraak bij het News literacy project, waar we spraken met Mr. Charles (Chuck) Salter, President and Chief Operating Officer. Toen ik ter voorbereiding op het gesprek even wat informatie zocht, kwam ik de missie van het News Literacy Project tegen:

"Our mission: The News Literacy Project empowers educators to teach students the skills they need to become smart, active consumers of news and other information and engaged, informed participants in civic life."

News Literacy bestaat in mijn beleving uit een combinatie van informatievaardigheid en mediawijsheid, wanneer je de term probeert te duiden binnen de onderdelen van digitale geletterdheid. Het gaat er in het kort om dat je een (nieuws)bericht kunt op waarde kunt schatten.

Het gevaar van nepnieuws is dat het afbreuk doet aan echtheid, "Truth decay" zoals Chuck het noemt: What can be trusted if nothing can be trusted? Of, een stelling die hij ook wel eens voor een groep docenten poneert: "If nothing is true, what is the point of education?". Een vraag waar hij een paar tellen later antwoord op geeft, want onderwijs is eigenlijk het enige echt effectieve antwoord op nepnieuws: zorgen dat (de met name kwetsbare) jongeren leren hoe zij (nieuws)berichten op waarde kunnen schatten.

"Think critically, not cynically"

Hij wil jongeren stimuleren om kritisch te denken: wie heeft dit bericht geschreven/gemaakt? Wat is de motivatie van de maker? Het News Literacy Project heeft om dit doel te bereiken een aantal producten:

• Checkology, een virtueel klaslokaal waarin leerlingen (of docenten, dat lijkt mij ook een relevante doelgroep) handvatten krijgen aangeboden om informatie te evaluaeren en interpreteren om te bepalen wat zij kunnen vertouwen, delen en waar zij naar kunnen handelen.
• Informable, een app waarmee je kunt testen hoe goed jij feit van fictie kunt onderscheiden, waarbij je punten kunt scoren voor juistheid en snelheid op drie moeilijkheidsniveaus.
• Newslitcamp®, een training van een dag voor docenten om te leren hoe zij in hun lessen aandacht kunnen besteden aan news literacy.

Het zijn wat mij betreft interessante producten die ook al in andere landen gebruikt worden, en waar ik zeker ook nog wat beter naar zou willen kijken.

Voor we naar deze bijeenkomst zouden gaan gaven Leesa en Frank aan dat we maar een uur de tijd zouden hebben en deze afspraak vooral moeten zien als een eerste introductie tot mogelijke verdere verdieping. Wat mij betreft zou dat zeker de moeite waard zijn!

Onze eerste vraag was wat een ThinkTank (denktank) nou precies inhoudt: een maatschappelijke onderneming die zicht richt op het bedenken van grote ideeën om vervolgens te helpen om deze te realiseren. Of, zoals het op hun website verwoord:

"We are dedicated to renewing America by continuing the quest to realize our nation's highest ideals, honestly confronting the challenges caused by rapid technological and social change, and seizing the opportunities those changes create."

Ik kreeg het idee dat de mensen bij New America een goed idee hebben van wat er in het veld allemaal gaande is (in dit geval op het gebied van Teching, Learning en Technology), en het leuk vinden om verschillende eindjes aan elkaar te knopen. Er werd bijvoorbeeld genoemd dat wanneer een district in California een oplossing zoekt die in Washinton al getest wordt, dan worden die twee met elkaar in contact gebracht om samen verder te komen, aangevuld met de kennis die New America ook zelf nog ter beschikking heeft.

We hebben gepraat over verschillende onderwerpen, waarbij het leuk was om te merken dat wij als groep ook aanvullingen konden bieden op hun verhaal. Zo kwam bijvoorbeeld aan bod:

• Het aanbieden van educatieve content onder de creative commons licentie, waar vooral Kristina erg mee bezig is. In Nederland gebruiken we dit bijvoorbeeld in de vorm van het WikiWijs platform. Hoe verhoudt zich dat tot Teachers Pay Teachers en het nieuwe platform van Amazon waar docenten hun content ook tegen betaling beschikbaar kunnen stellen? Daarbij hoort ook de vraag: van wie is het materiaal dat een docent ontwikkelt onder betaalde werktijd?
• Een gebrek aan een ecosysteem voor het leren gebruiken van media voor 'early learners', dus kinderen, en de rol die bibliotheken hier mogelijk in kunnen vervullen. Hierbij kwam de rol van bibliotheken nog verder ter sprake, en vertelde Lisa dat New America heeft geholpen met het opleiden van bibliothecarissen in de vorm van een media mentorship. Zo'n mentorship zorgt ervoor dat de kennis ook beschikbaar komt voor de gezinnen die dit het hardst nodig hebben. In Maryland heeft New America geholpen met het opzetten van een peer coaching programma voor deze Media Mentors (inclusief beschikbare toolkit).
• Screentime en mediaopvoeding voor jonge kinderen, iets waar Lisa veel mee bezig is geweest. Zij heeft het hierbij over 3 C's: Child, Context en Content, die van belang zijn om te bepalen hoeveel schermtijd 'mag'. Bij Context gaat het over: zit het kind alleen achter een scherm of kijkt hij samen met een ouder naar een filmpje waarbij de ouder en het kind in contact zijn over wat zij zien? Bij Content gaat het over wat het kind precies achter het scherm aan het doen is: het gebruik van een app als Quizlet om woordjes te leren is anders dan het spelen van een schietspel, en de C van Child geeft aan dat er ook ruimte moet zijn om te kijken naar het individuele kind, niet iedereen is hetzelfde.

Wij konden aansluiten bij deze onderwerpen door meer te vertellen over de week van de mediawijsheid, MediaMasters en de Mediadiamant voor ouders.

Ik vond het een prettige bijeenkomst die me weer meer informatie en bronnen heeft opgeleverd. Een bron die ik in mijn voorbereiding was tegengekomen, maar nu even niet meer kan plaatsen, is bijvoorbeeld ook het National Education Technology Plan, waar in 2020 een nieuwe versie van beschikbaar zal komen. Ook de Common Core Standards heb ik nu vaker gehoord: een initiatief om landelijke leerdoelen op te stellen binnen de USA. Iets wat moeilijk is vanwege het decentrale onderwijsbeleid (het is iedere staat voor zich) en de aversie tegen een nationaal opgelegd wat-dan-ook in Amerika. Ik vind het wel leuk om hier meer over te horen, om dit ook te vergelijken met wat we in Nederland doen met aan de ene kant de kerndoelen, maar ook de ontwikkeling van CurriculumNu waar in het land verschillende geluiden over te horen zijn.

Daarnaast is het ook erg leuk om ook als groep bij de andere partij van meerwaarde te kunnen zijn met de ervaringen vanuit Nederland.

Rondom de lunch leerde ik een nieuwe uitdrukking: "we're going to shoehorn our lunch into the program". Een shoehorn is een schoenlepel, en de uitdrukking betekent "iets in een ruimte willen proppen waar het eigenlijk niet in past". Mogelijk wordt deze uitdrukking aan het eind van de trip opnieuw toepasselijk wanneer ik mijn koffer ga inpakken...

We hebben de gelegenheid om Whitney Ketchledge, de principal van Edison Academy, wat vragen te stellen over de school en over wat we zien. Zij vertelt ons wat meer over Vocational Education, een tem die ze liever niet meer gebruiken aangezien het systeem inmiddels wat veranderd is. Daarom spreek ze liever over Career and Technical training/education: "the change in vocabulary hopefully allows for a change in thinking".

Wat mij opvalt in haar verhaal is de sterke link met de praktijk. Zo heeft de school zelf slechts beperkte middelen en is ze daarom afhankelijk van donaties van bedrijven in de buurt, bijvoorbeeld voor de auto's waar de leerlingen aan kunnen sleutelen. Er wordt dus een hele sterke band gelegd met partners om de leerlingen meer te kunnen bieden. Whitney geeft in gesprekken met dergelijke partners ook aan dat zij uiteindelijk hun toekomstige werknemers aan het opleiden is, en dat zij er dus zelf ook profijt hebben wanneer dit met de juiste middelen kan gebeuren. Daarnaast helpen de partners ook om advies te geven en om de ontwikkelingen in de branche te duiden.

Ook in dit gesprek komen weer herkenbare thema's en onderwerpen naar voren: hoe moeilijk het is om goede docenten te vinden (Whitney kiest voor mensen die echt intrinsief gemotiveerd zijn om les te geven, want "why else would you put up with the hours and workload?"), hoe belangrijk het is om nieuwe mensen goed te begeleiden, een nationaal debat over wie welke verantwoordelijkheid draagt wanneer het gaat om het opvoeden van leerlingen ten aanzien van (social) mediagebruik: ouders of scholen, en de manier waarop docenten kunnen werken aan hun eigen professionalisering ten aanzien van hun eigen vak, maar ook ten aanzien van de manier waarop technologie wordt ingezet binnen hun onderwijs.

Voor we moeten afsluiten gaan we nog op bezoek bij Electrical, waar Joe Wolfe ons vertelt dat hij zijn level 1, 2 en 3 leerlingen indeelt zodat het in de praktijk ook zou gaan: beginners, uitvoerders en opzichters. Hij biedt zijn level 2 en 3 leerlingen de kans om binnen zijn bedrijf geld te verdienen op opdrachten. Ook een interesant model.