ma 16 dec
Youth Opportunities Unlimited (YOU)
Maandagochtend, niet direct mijn favoriete moment van de week, maar gelukkig hebben we twee interessante afspraken staan. We beginnen de ochtend bij YOU: Youth Opportunities Unlimited in een gesprek met Eric Stewart. YOU bestaat sinds 1961 en heeft zich als doel gesteld om het verschil te maken voor jongeren die wel wat ondersteuning kunnen gebruiken. In de loop der jaren is Y van Youth uitgebreid naar "mensen van 14 jaar tot pensioenleeftijd" en heeft ook de ondersteuning allerlei vormen aangenomen.
Om het verhaal goed te kunnen plaatsen vertelt Eric wat meer over Kalamazoo. In Kalamazoo wonen de meeste bilionaires per hoofd van de bevolking, en er werd ons ook verteld dat de stad hoog op de ranglijst staat met de mate van ongelijkheid tussen de stad en de buitenwijken. Dat klinkt vrij heftig, maar er wordt ook heel veel geïnvesteerd in de gemeenschap door allerlei heel betrokken inwoners. Zo heeft Kalamazoo de Kalamazoo Promise (de deelnemers aan dit programma kunnen na het halen van een High School diploma kostenloos naar College. Dit haalde het landelijke nieuws) en Shared Property Kalamazoo (met als doel de ongelijkheid op het gebied van de woonomstandigheden weg te nemen en zo ook armoede aan te pakken). Ook YOU wordt voor een deel bekostigd door filantropen uit de Kalamazoo gemeenschap.
YOU biedt hulp wanneer je op het gebied van opleiding of carrière hulp nodig hebt. Zo komen er elke dag een aantal jongeren die niet goed functioneren in het reguliere schoolsysteem naar het kantoor van YOU waar ze vervolgens met een mentor samen een pad uitstippelen om alsnog hun High School diploma te kunnen halen. Er komen ook bijvoorbeeld ouderen die na lange tijd hun baan kwijt geraakt zijn en hulp nodig hebben bij het digitale aspect van solliciteren. Of mensen die niet goed weten welke kant ze op willen met hun werk.
YOU werkt via 3 belangrijke punten: jouw carrière, jouw opleiding en onze gemeenschap. Ze maken gebruik van een persoonlijke aanpak, kijken naar wat de persoon nodig heeft en zetten hun gemeenschap in wanneer dat mogelijk is. Hierbij is ook veel aandacht voor het ontwikkelen van softskills, waarbij bijvoorbeeld tijdmanagement er één is (dus zorgen dat je op tijd komt), maar ook samenwerken en een goede collega zijn. Ook barrieres op dit gebied worden waar mogelijk weggenomen door te kijken naar bijvoorbeeld kinderopvang. Zoals Eric aangeeft: We don't enroll a person, we enroll the familiy. Op deze manier willen ze de cyclus van armoede in een gezin proberen te doorbreken.
Bij het opschalen is voornamelijk geld een knelpunt: alle diensten worden gratis aangeboden en met name de intensievere begeleiding kost veel geld. Maar YOU behaalt goede resultaten met hun programma. De jongeren gaan uiteindelijk aan het werk (ze staan ook goed bekend om het verzorgen van paid internships) en blijven aan het werk. Recent hebben ze een landelijk prijs behaald (jongerenprogramma van het jaar) voor hun zomerprogramma MyCITY. Er is veel aandacht van andere organisaties die willen leren van deze aanpak.
Wat mij aanspreekt in dit programma is de persoonlijk aanpak en de manier waarop de hele gemeenschap wordt ingezet. Er is veel contact met lokale bedrijven, scholen in de regio, en zelfs met justitie om ook de mensen die vrij komen na een staf goed te kunnen opvangen. Soms bieden ze een intensief programma (high toch), maar voor anderen is wat hulp met bijvoorbeeld het maken van een LinkedIn profiel voldoende (low toch). Ook de brede aanpak biedt wat mij betreft meer houvast: niet alleen de High School dropout weer richting een opleiding helpen, maar ook zijn ouders die zijn check op komen halen begeleiden richting werk.
Iets anders wat ik wel interessant vind, is dat een programma als YOU in een soort gat lijkt te springen dat in Nederland tot op zekere hoogte gevuld lijkt met allerlei sociale voorzieningen. Hoewel in mijn beleving ook daarin soms gaten vallen, dus ik ga me eens wat verdiepen in wat hiervan ook in Nederland toegevoegde waarde zou kunnen bieden.
Loy Norrix High School
Onze volgende afspraak was op Loy Norrix High School, waar we Ms. Tisha Pankop zouden spreken: docent journalistiek en Knight Life Advisor. Toen we haar klaslokaal binnen kwamen zat de hele redactie van Knight Life op ons te wachten in plaats van slechts één docent. Knight Life is de schoolkrant, wat in het Nederlands een beetje oneerbiedig klinkt voor wat er op Loy Norrix voor is opgezet al sinds 1961. De redactie bestaat bijvoorbeeld uit ongeveer 20 leerlingen die allemaal een eigen rol hebben bij de krant. Naast een website heeft Knight Life ook verschillende social media kanalen en brengen zij ook regelmatig video's uit. Iedereen op de redactie heeft een stem in het bepalen waar de berichten over gaan. Het publiek van de krant bestaat voornamelijk uit de huidige en voormalige studenten en hun ouders. Ik ben zelf best benieuwd of dit publiek stiekem niet groter is dan ze zelf zeggen.
Ms. Pankop is de adviseur bij Knight Life. Dit betekent dat de leerlingen behoorlijk zelfstandig deze krant maken. Hoe lang je precies op de redactie werkt is verschillend, maar om toe te treden moet je eerst een introductieclass van 12 weken volgen, waarin je bijvoorbeeld leert over journalistiek en de constitutionele rechten. Als je dit goed afsluit (B of hoger, 8 of hoger dus), dan kan je gevraagd worden voor de redactie. Ms. Pankop probeert hier de leerlingen die talent hebben wel toe te verleiden. Op de redactie wordt zo veel mogelijk geprobeerd om de sterke kanten van de leerlingen te gebruiken.
Werken op de redactie zorgt ervoor dat de leerlingen anders gaan kijken naar nieuws en naar het delen van nieuws. Er wordt veel gedebateerd en er zit veel energie in de groep. De leerlingen geven aan dat zij het interessant vinden om ook kanten van een onderwerp te belichten waar hun studentenpubliek misschien niet direct zelf aan denkt. Daarbij is het ook belangrijk dat zij goede bronnen gebruiken, waar overigens interviews met bijvoorbeeld studenten of docenten ook toe horen.
De leerlingen zijn erg betrokken bij Kight Life en vertellen er enthousaist over. Zoals wij aantekeningen en foto's maken doen zij dit ook, mogelijk wordt er namelijk nog een artikel over ons bezoek geschreven. Juist doordat de leerlingen zo autonoom functioneren bij de krant geven ze aan er ook vrije tijd in te stoppen, ze voelen zich verantwoordelijk voor hun taak op de redactie. Het uitbrengen van Knight Life is een doel waar ze naartoe werken, en alle obstakels die ze tegenkomen gaan ze niet uit de weg. Leerlingen geven aan dat dit een andere manier van leren is, super praktisch en heel zinvol. Een leerling vertelt dat hij ver buiten zijn comfortzone was getreden door advertenties te gaan verkopen aan volwassenen, iets waar hij veel van leerde en anders niet snel zou zijn gaan doen.
Hoewel ze op bij Knight Life erg veel leren door deze manier van werken, zou dit niet bij elk vak passen.
We horen dat er 's ochtends op de redactie een heftig debat heeft plaatsgevonden over een aanstootgevend filmpje dat viral gaat, gemaakt is door een leerling van een andere school in de buurt. Het is een aanstootgevend filmpje en dat is gedeeld via sociale media. De leerlingen vertellen dat je op social media veel voorzichtiger moet zijn met wat je zegt. Het verspreidt zich veel sneller en veel makkelijker, en mensen nemen er ook veel eerder aanstoot aan. Ze krijgen geen les over het gebruik van social media of over digitale geletterdheid, wat ze wel jammer vinden. Zoals een leerling het treffend verwoord: We are the generation with a lot of digital possibilities at hand, we are going to use them but we will also make mistakes. It's hard that these mistakes might still be there for the rest of your life. Tegelijkertijd wordt er ook gezegd dat lang niet iedere docent (of ouder) in staat is om hun op dit gebied te helpen, ze weten er zelf vaak niet genoeg van.
Weer valt me op hoe mondig deze leerlingen zijn. De dingen die ze in dit gesprek vertellen geven wel degelijk aan dat ze bezig zijn met de manier waarop zij zelf online bezig zijn, wat ze wel of niet delen en dat je kritisch moet kijken naar de bron van informatie. Wat is ook gaaf vind is wat er ontstaat wanneer je deze groep jongeren serieus neemt en verantwoordelijkheid geeft over in dit geval de redactie van een krant. Ik denk dat dit gesprek tussen de jongeren en de docenten ook in Nederland vaker gevoerd zou kunnen worden om zo wederzijds begrip te krijgen wanneer het gaat om de belevingswereld online en offline.
Home hospitality
Gisteravond had ik met drie anderen van onze groep een afspraak om te eten bij "echte Amerikanen thuis". De rest van onze groep had deze afspraak op zondagavond al gehad, en zij waren allemaal erg enthousiast over hun etentje. Ik had er daarom ook best zin in en was erg benieuwd waar we uit zouden komen. Wij hadden een afspraak bij een gezin met drie kinderen. De man des huizes was niet thuis: hij had les aan de Western Michigan University voor een extra opleiding, maar de oudste dochter had wel hun buurmeisje en goede vriendin uitgenodigd.
We hebben erg lekker gegeten en gezellig gekletst over allerlei verschillende onderwerpen. Doordat er ook jonge kinderen aan tafel zaten (leeftijd tussen de 11 en 18) waarvan twee naar Middle School gaan en twee naar High School, waarvan één senior, kregen we ook van hun kant inzicht in het Amerikaanse schoolleven. Hier bleek bijvoorbeeld al dat er ook zeker aandacht is voor basis ict-vaardigheid en tot op zekere hoogte ook voor computational thinking en coding (iets wat ik nog niet veel had gezien), maar dat deze lessen vooral worden gegeven door docenten die "het er bij doen". Hiermee misten ze toch wat expertise bij de docenten op dit gebied, en daarbij zou het geen kwaad kunnen om deze lessen wat langer en uitgebreider in het curricculum op te nemen. Dat wordt natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd! Naast onderwijs hebben we het ook gehad over de gemeenschap in Kalamazoo, het politieke klimaat en de dingen die zij graag in hun vrije tijd ondernemen. Het was echt een gezellige avond met lekker eten en bijzonder vriendelijke mensen!
