Artículo "El mundo"

Aimar Oroz (Osasuna): "Gurasoek Valdebebas bisitatu zuten, baina 14 urte nituen eta ez nuen nire burua etxetik kanpo ikusten"  2023ko urriaren 7a

Sadarreko mediapuntak bere izena darama, baina 14 urterekin Valdebebasen amaitu ahal izan zuen. Kopagatik «errebantxa» nahi du, eta onartzen du «ez dagoela ordainduta» herrian bizitzea.


Iparraldeko futbolaria arina baino indartsuagoa da, edo izan ohi zen, pasionalagoa dotorea baino, indartsuagoa teknikoa baino... Baina Aimar Orozek (Arazuri, Nafarroa, 2001) futbola, talentua eta Taxoaren gutxitan ikusitako fintasuna erabili ditu Osasunaren erdilari izateko. 21 urterekin eta nerabezaroan Madril eta Atleticori uko egin ondoren, eztabaidaezina da Arrasaterentzat. Gaur Santiago Bernabeu bisitatuko du.


Denboraldi ikusgarri batetik datoz: Europa, Errege Kopako finala Madrilen aurka...
Bai. Iazkoa izugarria izan zen. Pena Kopako finala, baina ezer gutxi gehiago hobetu daiteke. Aurten ere berdin egingo diot aurre, ilusio berarekin.


Errebantxa gogoa?
Bai, pixka bat. Baina, funtsean, partida bat gehiago da, hiru puntu dira.
Zer gogorarazten dizu La Cartujako finalak?
Bada, partida berdindu genuenean konfiantza handiarekin geunden, baina gero animaliak dira, jokaldi batean bildu egin dezakete. Fisikoki animaliak dira, hiru egunetik behin jokatzen dute arazorik gabe. Goazen borrokatzera.


Hilgarri samarrak dira?
Gustatzen zaigu. Faboritoak dira eta partida zaila izango da, baina gozatzen saiatuko gara.


Nolako garrantzia izan du Arrasatek zure ibilbidean?
Oso gertukoa da, filialean nengoenean beti partiduak ikustera etortzen nintzen, egunen batean nirekin hitz egiten nuen... Taldearentzat oso garrantzitsua da, itsasontziko kapitaina da, esaten den bezala. Pisua du, urte batzuk daramatza gauzak egiten Lehen Mailan finkatutako taldearekin. Nigan konfiantza handia izan du.


Nola bizi izan duzu buruz eliterako jauzia?
Mentalki ondo, baina agian pixka bat saturatuta. Kalera irtetea eta jendeak gelditzea, sinadurak, argazkiak... Hori erregularra da, baina ulertzen dut gertatzen den zerbait dela, eta ez dut kritikatzen. Pozez zoratzen nago. Elkarrizketak gero eta gutxiago kostatzen zaizkit, baina kostatu egiten zaizkit (barreak). Gero, herrian dena normalagoa da, ia bizitza osoa hor egiten dut eta eskertzen dut. Ez dago ordainduta herrian bizitzea, dena normalagoa izatea, familia eta koadrila hor izatea...


Hitz egin zure zaletasunez.
Kirol guztiak gustatzen zaizkit, baina futbolarekin ez naiz asko praktikatzen. Orain gimnasioari ematen ari natzaio, eta lagunekin bolo-bolo edo kartetan jokatzen dut. Egun osoa ematen dut zulatzen (pocha ere esaten zaio).
14 urterekin deitu zion Madrilek.
Bai, interesatu zitzaion. Gurasoek sofan eseri eta Valdebebasen egon zirela esan zidaten. Baina nik hasiera-hasieratik ezetz esan nuen. 14 urte nituen eta ez nuen neure burua etxetik eta ingurutik kanpo ikusten.


Gazte nafarrak ez dira komunitatetik kanpo joaten.
Kluba gero eta hobeto ari da lanean, harrobian gehiago inbertituz eta hori nabaritzen da. Eskertzekoa da. Baina gero bakoitzak erabaki eta onena ikusi behar du berarentzat.


14 urterekin bazenekien futbolari profesionala izango zinela?
Alferrik, egunero gozatzen nuen, eta orain arte. Hori da onena. Izan ere, iaz konturatu nintzen honetaz karrera egin nezakeela. Jagobak titular jarri ninduen lehen partidan, irabazi egin genuen, jokatzen jarraitu nuen... Hor bai pentsatu nuen «aizu, agian ahal dut».


Atleticoren aurka gol bat baliogabetu zieten Witseli falta egiteagatik Gimenezek bultzatu zuenean. Ulertzen al dituzu irizpideak?
Ez dut ulertzen. Pitatzen du sartu ondoren, eta gainera horia ateratzen dit, arraro samarra da. Bultza egiten didate, zer egingo dut? VARak futbolari ekarpena egin diezaiokeela iruditzen zait, baina une horretan kaltetuak sentitzen gara.


Idoloak?
Txikitan Patxi Puñal, Ronaldinho, Iniesta, Leo Messi... Mitikoak (barreak).