วัฒนธรรมที่สาคัญ

วัฒนธรรมที่สำคัญของท้องถิ่น และของประเทศที่แสดงออกถึงความเป็นไทยที่สาคัญต่าง ๆ คือ ภาษา การแต่งกาย อาหาร และมารยาทภาษา ภาษาที่ใช้สื่อสารกันในสังคม มี 2 ลักษณะ คือ ภาษาทางกาย และภาษาทางวาจา ในเผ่า ในชุมชน ภาค จะมีภาษาถิ่น สำเนียงถิ่น กิริยาอาการแสดงออกของท้องถิ่น และจะมีภาษากิริยาอาการ คนไทยจะใช้ภาษาไทยกลาง ซึ่งเป็นภาพรวมของประเทศ ดังนั้น วัฒนธรรมทางภาษา จะบ่งบอกที่มาของกำเนิดซึ่งควรจะเป็นความภูมิใจในตัวตน ไม่เป็นสิ่งเชย น่าอาย หรือล้าสมัยในการแสดงออกทางภาษาถิ่น ภาษาไทยกลางของคนไทย

การแต่งกาย การแต่งกายของคนในสังคมไทยในปัจจุบันได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมตะวันตกในชีวิตประจำวันคนไทยจึงแต่งตัวแบบสากลต่อเมื่อมีงานบุญ ประเพณีต่าง ๆ หรือในโอกาสสำคัญ ๆ จึงนำการ แต่งกายประจำถิ่นที่แสดงออกมาเป็นเผ่า ชุมชน และภาค อย่างไรก็ตาม เรายังเห็นคนรุ่นเก่า รุ่นพ่อ แม่ ปู่ ย่ำ ตา ยาย ในท้องถิ่นบางแห่งยังคงมีวัฒนธรรมกำรแต่งกายที่สืบทอดมำจากบรรพบุรุษให้เราเห็นได้ในชีวิตประจำวัน

อาหาร เนื่องจากการติดต่อสื่อสารของโลกปัจจุบันเป็นโลกไร้พรมแดน เราจึงสามารถรับประทานอาหารไทยที่ร้านในเมืองลอสแองแจลิส เมืองฮ่องกงได้ด้วย วัฒนธรรมทางอาหารการกินของคนไทยในท้องถิ่น และไทยยังคงสืบต่อตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบัน เพราะสภาวะแวดล้อมทำงภูมิศำสตร์ทรัพยากรต่าง ๆ ส่งผลให้วัตถุดิบที่ใช้ในกำรประกอบอำหำรท้องถิ่นไทย ยังคงมีอยู่และนำมาใช้ใน การประกอบอาหาร การกินได้ตลอดมา แต่อาหารบางชนิดเริ่มสูญหายไป เด็กไทยปัจจุบันเริ่มจะไม่รู้จัก คุ้นเคยอาหารบางชนิด เช่น ขนมกง ซึ่งประเพณีแต่งงานภาคกลาง ในอดีตจะมีขนมกง เป็นขนมทาจาก ถั่วทองปั้นเป็นรูปวงกลม มีซี่เหมือนล้อเกวียน เพื่อให้ชีวิตแต่งงำนรำบรื่นก้ำวไปข้างหน้า เป็นต้น

มารยาท มารยาทของคนไทยที่อาศัยอยู่เป็นเผ่า ชุมชน ภาค ตลอดจนไทยกลำงได้รับการ สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ แต่เมื่อกล่าวโดยรวมแล้วมารยาทไทยนั้นทั่วโลกยอมรับว่ำมีควำมงดงำม อ่อนช้อย กำรไหว้ กำรกรำบ บ่งบอกถึงควำมเป็นชำติที่มีวัฒนธรรมอันดีงำม ทำให้คนต่ำงประเทศประทับใจ ส่งผลให้อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเจริญก้าวหน้า