มุมกล้อง คือ ระดับองศาที่เล็งกล้องไปที่ตัวแบบ เกิดขึ้นจากการที่เราวางตำแหน่งคนดูให้ทำมุมกับตัวละครหรือวัตถุ ทำให้มองเห็นตัวละครในระดับองศาที่แตกต่างกัน จึงแบ่งมุมกล้องได้ 5 ระดับ คือ

         คือ  เป็นมุมถ่ายมาจากด้านบนเหนือศีรษะ ทำมุมตั้งฉากเป็นแนวดิ่ง 90 องศากับผู้แสดง เป็นมุมมองที่เราไม่คุ้นเคยในชีวิตประจำวัน จึงเป็นมุมที่แปลก แทนสายตานกที่อยู่บนท้องฟ้า

         คือ มุมสูง กล้องอยู่ด้านบนหรือวางไว้บนเครน (crane) ถ่ายกดมาที่ผู้แสดง แต่ไม่ตั้งฉากเท่า Bird’s-eye view ประมาณ 45 องศา เป็นมุมมองที่เห็นผู้แสดงหรือวัตถุอยู่ต่ำกว่า ใช้แสดงแทนสายตามองไปเบื้องล่างที่พื้น ถ้าใช้กับตัวละครจะให้ความรู้สึกต่ำต้อย ไร้ศักดิ์ศรี ไม่มีความสำคัญ หรือเพื่อเผยให้เห็นลักษณะภูมิประเทศหรือความกว้างใหญ่ไพศาลของภูมิทัศน์

        เป็นมุมที่มีความหมายตรงตามชื่อที่เรียก คือคนดูถูกวางไว้ในระดับเดียวกับสายตาของตัวละครหรือระดับเดียวกับกล้องที่วางไว้บนไหล่ของตากล้อง โดยผู้แสดงไม่เหลือบสายตาเข้าไปในกล้องในระหว่างการถ่ายทำ ให้ความรู้สึกที่เป็นกลาง เป็นมุมที่ใช้มากที่สุด

        คือ มุมที่ต่ำกว่าระดับสายตาของตัวละคร แล้วเงยกล้องขึ้นประมาณ 70 องศา ทำให้เกิดผลทางด้านความลึกของซับเจ็คหรือตัวละคร มีลักษณะเป็นสามเหลี่ยมรูปทรงเรขาคณิตให้ความมั่นคง น่าเกรงขาม ทรงพลังอำนาจ ความเป็นวีรบุรุษ

        คือ มุมที่ตรงข้ามกับมุมสายตานก (Bird’s-eye view) กล้องเงยตั้งฉาก 90 องศากับตัวละครหรือซับเจ็ค บอกตำแหน่งของคนดูอยู่ต่ำสุด มองเห็นพื้นหลังเป็นเพดานหรือท้องฟ้า เห็นตัวละครมีลักษณะเด่น เป็นมุมที่แปลกนอกเหนือจากชีวิตประจำวันอีกมุมหนึ่ง

         ขนาดของภาพ คือ บริเวณของภาพที่ถ่าย มักจะเรียกว่า ช็อต (Shot) ประกอบด้วยขนาดต่างๆ ดังนี้

         เป็น ภาพที่ถ่ายที่นำเสนอบรรยากาศของสถานที่  มักเน้นพื้นที่หรือบริเวณที่กว้างใหญ่ เห็นองค์ประกอบทั้งหมดในฉาก ภาพ ELS เป็นการสื่อความหมายถึงความอลังการ บ่งบอกถึงความไม่แน่นอน น่าสงสัย ความโดดเดี่ยว ความเหงา  ส่วนใหญ่ใช้สำหรับการเปิดฉากเพื่อบอกเวลาและสถานที่ เป็นช็อตที่แสดงความยิ่งใหญ่ของฉากหลัง

         เป็น ภาพที่ถ่ายจะใกล้กว่าภาพระยะไกล แต่ยังมีมุมมองครอบคลุมบริเวณกว้างอยู่ เห็นผู้แสดงเต็มตัว และบรรยากาศรอบข้าง งานภาพยนตร์มักใช้ในการเปิดฉากเริ่มต้นและเล่าเรื่อง ไม่เน้นผู้แสดง

         เป็น ภาพที่ถ่ายประมาณหน้าแข้งของผู้แสดงใช้เชื่อมระหว่างภาพขนาดไกลและใกล้

         เป็น ภาพที่นิยมใช้ในงานภาพยนตร์ เพราะขณะดำเนินเรื่องผู้แสดงจะอู่ในระดับสายตา ทำให้ผุ้ชมสามารถมองเห็นสีหน้า อากัปกริยาและการเคลื่อนไวของผู้แสดงได้ดี

         เป็น ภาพขนาดใกล้ที่มองเห็นผู้แสดงตั้งแต่ระดับไหล่ขึ้นไป ทำให้ผุ้ชมสามารถเห็นรายละเอียดต่างๆ ของผุ้แสดงได้ชัดเจน มักใช้ในฉากที่ต้องการแสดงให้เห็นอารมณ์ทางสีหน้าของผู้แสดง 

         เป็น  ภาพขนาดใกล้ที่มีระยะตั้งแต่ปลายคางถึงบนสุดของศีรษะ ทำให้เห็นใบหน้าของผู้แสดงจัดเจนละได้รายละเอียดมากกว่า ใช้ในการเน้นอารมณ์ ความรู้สึกตัวละคร เช่น โกรธ เศร้า ดีใจ เป็นต้น

         เป็น ภาพระยะใกล้ที่สุด เน้นความรู้สึกมากกว่า แสดงรายละเอียดเฉพาะจุดของผู้แสดง เช่น ดวงตา ปาก จมูก หรือวัตถุสิ่งของเท่านั้น