Stichting Eikenoord

Wanneer we de eerste kadastrale opmeting van Oudshoorn bekijken, zien we dat er rond 1832 nogal wat riante herenhuizen of villa’s in deze gemeente stonden. Alleen al tussen de ‘s-Molenaarsbrug en de Hervormde kerk lagen achtereenvolgens “Vredenslust”, “Buitenzorg”, “Langgewenscht”, “Woellust” en “Meerderrust”. Aan de andere zijde van de kerk, richting dorpskern, lag de enige grote buitenplaats, “Rijnoord”. De meeste herenhuizen werden afgebroken, een enkele werd herbouwd, waarbij soms niets meer van de oude situatie herkenbaar bleef.Dit laatste gebeurde met “Buitenzorg”, de villa van de Oudshoornse notaris Leendert Kalkoven. De villa van Kalkoven stond vrij dicht tegen de weg en had aan de voorzijde uitzicht over de Rijn. Schuin achter de villa stond nog een woonhuis met daarvoor een tuin. Bij de villa hoorde een tuinkoepel die, op enige afstand van de villa, ook aan de weg lag en uitkeek over de Rijn. Kalkoven, toen burgemeester van Oudshoorn, overleed in 1848. Hij was ongehuwd en bij de verdeling van zijn nalatenschap kreeg zijn nichtje, Johanna Margaretha Kalkoven, “Buitenzorg” in eigendom. Na het overlijden van de nieuwe eigenaresse, in 1856, werd de villa eigendom van haar echtgenoot Marinus Carel Piek. Hij liet “Buitenzorg afbreken. Wanneer dat precies gebeurde is niet bekend, waarschijnlijk in 1865, in ieder geval vóór de zomer van 1866. De vrijgekomen percelen en de resterende woning met koetshuis verkocht Marinus Carel Piek in 1866 voor 4.000 gulden aan zijn neef Johannes Piek. Johannes woonde naast “Buitenzorg” op de villa “Langgewenscht. De nieuwe eigenaar van het terrein van “Buitenzorg” liet in 1869 de woning met het koetshuis ook afbreken. In hetzelfde jaar werd echter op het terrein de laatste hand gelegd aan een nieuwe villa, later aangeduid met de naam “Villa Nuova”. Wanneer we weten dat Johannes Piek de grond kocht in augustus 1866 en we aannemen dat een jaar later de bouw begonnen is, zou er dus zo’n drie jaar aan het huis zijn gewerkt. Bij het huis werden een vijver en “lustplaats” aangelegd. Na de voltooiing van de villa werd in 1870 een koetshuis met bijbehorende koetsiers- en tuinwoning bij de villa gebouwd. De villa werd in 1879 waarschijnlijk uitgebreid omdat de kadastrale registratie “bijbouw” in dat jaar aangeeft, echter zonder nadere aanduiding van de omvang of aard van de bijbouw. Wellicht betrof het de oranjerie en de ijskelder. Nog jarenlang was Johannes bezig met uitbreidingen en verfraaiingen.

(bron: Foto buitenplaats Rijnoord ©ctw uit het archief Piek, Alphen a/d Rijn)

Een stukje historie over Snijgroenkwekerij van der Elst. In 1875 kwam de 24 jarige boomkweker Albertus Marinus Catharinus Jongkindt Coninck naar Dedemsvaart. Albertus was in 1851 te Aarlanderveen geboren en was een broer van Paulus van der Elst's vrouw Cornelia. Hij heeft duidelijk het boomkwekersvak uit Boskoop naar Avereest gebracht, onder andere Bonne Ruys was bij hem in de leer, bekend van de Koninklijke kwekerij "Moerheim" (opgericht in 1888), wat later tot de grootste kwekerij van Europa op het gebied van vaste planten,heesters, coniferen en rozen zou uitgroeien.

Albertus trouwde met Margareth Ware uit Tottenham bij Londen. Naar haar geboorteplaats is hun huis en straat en kwekerij " Tottenham" genoemd.

Albertus is met kwekerij "Tottenham" gestart in 1875, maar alle grond en huize "Tottenham" was eigendom van Carel Piek en Paulus van der Elst. Carel en Paulus hadden het geld en Albertus had de boomkwekerskennis.

Lees alles op http://www.snijgroenkwekerij.nl/historie

Stiltecentrum Oudshoornseweg Alphen aan den Rijn

Al snel na de aanleg van de Oosterbegraafplaats in de jaren dertig van de twintigste eeuw, werden de negentiende eeuwse begraafplaatsen in de gemeente Alphen aan den Rijn gesloten. Al snel volgde daarna de ruiming en bleef van de begraafplaatsen niets over. Eén dodenakker, die van de voormalige gemeente Oudshoorn, bleef als stiltecentrum behouden.

Aan het einde van de jaren dertig van de twintigste eeuw werd door de gemeente Alphen aan den Rijn een nieuwe begraafplaats aangelegd aan de Verlengde Aarkade, de Oosterbegraafplaats. Vanaf 1829, toen het begraven in kerken definitief verboden werd, hadden de burgerlijke gemeenten van Aarlanderveen, Alphen en Oudshoorn, openbare begraafplaatsen buiten de dorpskern ingericht. Met de openstelling van de nieuwe Oosterbegraafplaats raakten de algemene begraafplaatsen van de drie voormalige gemeentedelen, met uitzondering van de begraafplaats aan het Zuideinde in Aarlanderveen, buiten gebruik. Na 1940 vonden slechts in enkele familiegraven nog bijzettingen plaats en verder verstilden deze plaatsen van verdriet en bezinning.

In de jaren vijftig besloot de gemeente om de oude begraafplaats van Aarlanderveen-Lage Zijde, onderaan de Oranje Nassaubrug langs het Aarkanaal, officieel te sluiten. Hetzelfde lot onderging de begraafplaats van Oudshoorn aan de Oudshoornse weg en die van Alphen aan de Castellumstraat achter het Oude Weeshuis. Bezoek kwam er praktisch niet meer, het onderhoud werd gestaakt en later nam het vandalisme toe.

Met name de oude begraafplaats aan de Castellumstraat werd steeds benauwder omgeven door stedelijke bebouwing en de waarde van het perceel nam toe voor commerciële doelen. Om deze plek te kunnen benutten voor de zogenaamde Castellum-as en de latere Stadshartontwikkeling werd besloten om de begraafplaats te laten ruimen. Gelijktijdig konden ook de begraafplaatsen aan de Kortsteekterbuurt en aan de Oudshoornse weg in die werkzaamheden meegenomen worden.

De dubbele familiegrafkelder van de familie Piek op de gesloten begraafplaats van Oudshoorn leverde problemen op. Deze rustplaats bleek voor onbepaalde tijd uitgegeven te zijn (zg. eeuwige rechten). Bovendien verzette de familie zich tegen ruiming. Dat had tot consequentie dat het perceel geen bestemming kon krijgen voor bouwactiviteiten en dat slechts openbaar groen mét handhaving van de grafkelder de toekomst kon zijn. Deze oplossing bood ook de mogelijkheid om rondom deze grafkelder andere overblijvende zerken en stenen van cultuur-historische waarde te verzamelen. Wie wel autochtoon is, maar niet op de hoogte is van de herkomst van de zerken, fronst in verwondering de wenkbrauwen dat een echte Alphense naam in Oudshoorn prijkt.

Wie foto's ziet van met name de kelders achteraan de begraafplaats van Alphen waar de notabelen van de negentiende eeuw zij aan zij lagen, beseft wat Sic transit gloria mundi inhoudt. De graven van mensen die in hun tijd gerespecteerd of gevreesd werden, die synoniem waren aan gezag of macht, zijn rigoureus opgeruimd. De resten bijeengeveegd, de statige zerken kapotgeslagen en vermalen. De 'tand des tijds' heeft slechts een achttiental stenen relicten gespaard voor dit stiltecentrum rondom de grafkelder van Kalkoven-Piek op het perceel tussen verpleegtehuis Oudshoorn en de drukke Oudshoornse weg en de Oude Rijn. Vermeldenswaardig is voorts dat het huidige toegangshek afkomstig is van de oude begraafplaats aan de Castellumstraat.

Nog één zerk van een geruimde begraafplaats is het vermelden waard. Tussen de grafkapel De Smeth achter de Adventskerk en het Kanaal achter Alphen ligt de grafsteen van J. Werner Baron van Pallandt van Oud-Beijerland (overleden 1907) en zijn echtgenote L.C.J. Baronesse van Brakell-Doorwerth (overleden 1884).

Toen de begraafplaats geruimd werd, is tenminste de zerk nog nabij de grafkapel van De Smeth neergelegd.

(H.J. Habermehl) Bron