Praktische zaken

Wat we wel en niet hebben meegenomen

Tent (zowel binnen- als buitentent).
Michelin kaart 741 (NW Afrika).
Reise know how kaart van Algerije, heel handig icm GPS.
GPS met waypoints van belangrijke plaatsjes en routebeschrijvingen, vooral tijdens het stuk djanet-tamanrasset en grens algerije-assamaka en assamaka-arlit erg handig of zelfs onmisbaar gebleken.
Sahara Overland boek van Chris Scott.
Aanstekers.
Bijl (is meteen goede hamer).
Compressor.
Doeken/oude gordijnen om op te zitten en om bagage mee af te dekken tegen inkijk en hitte.
Hoofdzaklampjes.
Pannen die op houtvuur kunnen.
Waterfilter.
10 liter Jerrycan met kraantje.
4 jerrycans 20lt voor diesel van dumpstore.
3 jerrycans 20lt voor water van dumpstore.
Sleeplint.
Panty om in combinatie met plastic waterfles als filter voor bezine te gebruiken tijdens bijtanken uit jerrycans e.d.
Spanbanden en ander materiaal om dingen op het dak te binden.
Extra accu.
Oordopjes.
Goed zakmes.
Redelijk gevulde gereedschapset.
Schop
Wat pennen om kado te geven.
Ehbo kit.
Bundeltje openhaard hout.
Grote plastic snijplank.

Wat we wel meehadden maar niet nodig hebben gehad

Reserveset bladveren.
Twee reservebanden (1 was misschien ook wel genoeg geweest).
Reparatieset band.
ITN kaarten van Niger, Nigeria en Kameroen. De Michelin kaart voldeed en leek ons zelfs accurater.

Wat we niet mee hadden en onderweg gekocht/gemaakt hebben of wel nodig hadden

Slangen van enkele meters zodat we water/diesel dat op het dak zat eenvoudig konden overhevelen zonder jerrycans los te halen.
Warme dekens.
Grote houten tentharingen voor zanderig terrein.

Wat we niet gedaan hebben en wel hadden moeten doen

Verstevigen roofrack bevestiging (zie auto preparatie).
De accuhouders verstevigen/vervangen (zie auto preparatie).
Andere banden (hoge smalle banden) waren prettiger geweest (zie auto preparatie)
Betere bevestiging van autoradio/mp3 speler en beter merk radio/mp3 speler kopen. Dag na dag begaven meer functies van de radio het om in Algerije er helemaal de geest aan te geven.

Wat we niet mee hadden en ook niet gemist hebben

Zandplaten. De bandenspanning laten zakken volstond, 1x vast in modder gezeten maar met behulp van wat lokalen vrijkomen.
Koelkast/thermobox.
Daktent
Voor de mannen: Veel kleren (2 broeken, sandalen, enkele shirts, volstaat).

Wat we niet mee hadden en wel gemist hebben

Kelly/vulcano ketel om met beetje hout snel water te koken voor thee/soep tijdens ontbijt en lunch.
Gasbrandertje om te koken zonder houtvuur te maken .

Visa

Tunesie

Voor Tunesie heb je geen visum nodig, je moet ter plaatse wat papierwerk invullen.

Algerije

Hier heb je wel een visum voor nodig. Een toeristenvisum zou alleen worden verleend als je een uitnodiging van een reisagentschap hebt, dit zou naar de ambassade gefaxt moeten worden vanuit Algerije. Mijn indruk was echter dat dit niet nodig is, ik -denk- dat bijsluiten van een printje van een ge-emaild word-document ook volstaat (als je tijdnood hebt kan je dit proberen). Het reisagentschap levert je de gids, die is verplicht. Zonder gids kom je het land niet in. Het verkrijgen van een visum met de correcte entry en exit data verliep niet helemaal vlekkeloos, ondanks de duidelijk ingevulde formulieren (van hun internet site down te loaden). Controleer goed de gegevens op het visum als je je paspoort weer ophaalt of terugkrijgt. De betaling vindt bij het inleveren van je papierwerk en paspoort plaats, evt. wisselgeld krijg je bij ophalen (ongeveer drie tot vier dagen wachten) terug.

link naar site

Niger

Dit visum was het makkelijkste te regelen. Je komt langs op afspraak en het visum wordt meteen verleend, je hoeft dus niet terug te komen en je hoeft geen uitnodigingsbrief o.i.d. te hebben. Op de site kun je het formulier vinden.

link naar site

Nigeria

Het visum voor Nigeria was iets moeilijker omdat we een uitnodiging nodig hadden, gelukkig kenden we iemand die ons met een brief en een kopie van haar paspoort uitnodigde. We probeerden het eerst zonder uitnodiging, maar dat accepteerde men niet.

link naar site

Kameroen

Omdat de familie Kameroens is was het niet moeilijk om onze visa te regelen, op de website staat wel een hele waslijst met dingen waar je normaliter aan zou moeten voldoen. Een "carnet de passage" hebben wij niet gehad, aan de grens kochten we een "passavant".

link naar site

Veiligheid

Gedurende de hele reis hebben we ons in geen enkel land echt bedreigd gevoeld. In Kameroen is het wel 1 keer voorgekomen dat we het campement Elephants in parc Benoue wilden bezoeken maar bij de afslag naar de piste door inwoners van het dorp werden gewaarschuwd voor 'coupeurs de route', oftewel struikrovers. Een telefoontje naar het campement bevestigde dat dit vaak voorkwam en we zijn toen uitgeweken naar een ander campement. In Nigeria voelde we in Maiduguri geen behoefte om 's avonds de straat op te gaan.

In Algerije voelden we ons eigenlijk 'te' veilig, de vele politiecontroles en barricades dienen een doel maar kosten ook veel tijd en leverde ons zo nu en dan problemen op omdat onze vrouwelijke companion op de motor niet in staat werd geacht door de woestijn te kunnen rijden door de politie - we moesten 1000 km omrijden om over asfalt te rijden of een man moest de motor besturen - wat we uiteraard niet hebben gedaan (we zijn bij dit soort problemen stiekum langs de barricade door de woestijn doorgestoken). Na het bezoek aan Algerije begrijpen we het negatieve reis-advies van het Ministerie van Buitenlandse Zaken dan ook absoluut niet. Alle mensen die we hebben ontmoet waren vriendelijk en behulpzaam, ook zorgt het reizen met een gids voor de nodige veiligheid - deze spreekt de taal en kent de lokale omstandigheden en gebruiken.

In Niger, Nigeria en Kameroen zijn er ook veel controles van politie en andere instanties op de weg.

Er is ook niets van ons gestolen, op de tennisbal van de trekhaak na (door kinderen bij druk marktplein in Algerije).

Iets anders is de veiligheid van het verkeer, 's nachts moet je niet rijden - van de vele kuilen, drempels, geiten, mensen en obstakels die je onderweg tegen zult komen zal je er zeker 1 raken. Wij hebben tijdens een nachtelijke rit in Kameroen helaas een varkentje doodgereden. Overdag rijden in een stad of bevolkt gebied is in Afrika ook al een hele uitdaging, de wegen zijn smal, slecht en bevolkt door wandelaars, motors, fietsers, brede vrachtwagens, vee en taxi's die met raketsnelheid rijden.

Ervaringen met de diverse overheden

Algemeen

We zijn tijdens onze reis waarschijnlijk rond de zestig controleposten tegengekomen waar we door ofwel politie, gendarme, douane, boswachters of andere beambten zijn aangehouden en ondervraagd. Iedere keer moet je weer van alles uitleggen en je paspoort, autopapieren, vaccinatieboekje, e.d. tonen. Ondanks dat het vervelend kan zijn en tijd kost is het toch het beste om begrip voor de situatie op te brengen. In de meeste gevallen is er geen sprake van werkloosheidbestrijding maar wordt er met de controle echt een doel gediend; jouw veiligheid en de belangen van het betreffende land garanderen. Het is nu eenmaal zo dat er in veel landen sprake is van smokkelaars en andere bandieten. Daarnaast vinden de ambtenaren het natuurlijk interessant om wat meer te weten te komen over die rare toeristen en zal er soms direct of indirect naar een kado of geld gevist worden. Op zo'n verzoek hoef je in principe niet in te gaan en kun je je met wat vriendelijkheid en grapjes vaak van af maken. Dit hoeft ook niet als corruptie opgevat te worden, sommige ambtenaren krijgen weinig, slecht of onregelmatig betaald en zijn voor langere tijd honderden kilometers van hun familie verwijderd. Vaak worden je paspoortgegevens, je beroep, woonplaats, autogegevens en de namen van je ouders in een schriftje overgenomen - als je deze gegevens zelf op een velletje mee hebt en kan overhandigen kan dit soms wat tijd schelen. We hebben zelf gemerkt dat vriendelijk blijven en een handje geven veel scheelt.

Tunesie

In Tunesie heb je alleen aan de grens met ambtenaren te maken. Bij aankomst met de boot rij je een groot terrein op en wordt je verwezen naar een rij waar je moet aansluiten. Deze rij leidt je langs diverse instanties waar je verschillende handelingen moet verrichten. Je moet een entry-formulier invullen voor iedere reiziger en voor de auto. Ieder persoon wordt ingevoerd in de computer en krijgt een entry stempel in het paspoort. De auto eigenaar krijgt een apart auto-entry stempel en de autogegevens worden in de computer ingevoerd. Er zullen hulpjes in blauwe stofjassen hun diensten aanbieden, deze hebben we vriendelijk bedankt. Het was relatief rustig en met wat rondvragen aan de andere mensen in de rij en de rondlopende ambtenaren waren we binnen een uur de haven uit. Binnen de haven kun je bij een wisselkantoortje ook Euros omwisselen voor Tunesische dinars. Zorg ervoor dat je je autopapieren (carte-gris) en verzekeringsbewijs niet vergeet, deze zul je overal moeten tonen. Tunesie is verzekerd via je normale Europese verzekering, en voor de overige landen kun je aan de grens een verzekering regelen. Bij het verlaten van het land kwamen we pas weer de volgende ambtenaren tegen, ook hier was het niet druk en konden we redelijk snel (na een half uur) verder met alle exit-stempels in het paspoort. Als je een hulpje inzet dan verwacht deze een beloning, ondanks dat we alles zelf hadden geregeld ontkwamen wij ook niet aan het geven van een kado (gezichtscreme) aan een nogal aanhoudend hulpje.

Algerije

In dit land zul je menig ambtenaar tegenkomen, allemaal heel correct, niet corrupt en bang om zelf beslissingen te maken zonder een superieur te raadplegen. Aan de grens hebben we vijf uur doorgebracht om ons zelf en de auto 'ingevoerd' te krijgen. Er zijn iets van vier instanties die je tegenkomt: politie, douane, gendarme en een medisch bureau. Overal vul je formulieren in, lever je je paspoort en autopapieren in en bij het medisch bureau wordt je vaccinatie tegen gele koorts gecontroleerd. Bij de gendarme hebben we lang moeten wachten op de chef, hier wordt nl. toestemming voor de te rijden route gegeven. Op een formulier wordt plaats voor plaats de route aangegeven met onder een grote stempel. Iedere controlepost vraagt aan de gids dit formulier, mocht je niet op je route zitten dan heb je een probleem. Na een dik uur wachten kwam de chef en kregen we (gedeeltelijke) toestemming voor de te rijden route, hier hebben we later nog problemen mee gehad die we door een controlepost te omzeilen hebben opgelost. Onze vrouwelijke motorrijdster mocht nl. niet door ongeasfalteerde woestijn rijden van de gendarme, zij vonden dat dat onverantwoord was. In ieder dorp waar je overnacht die je je verder aan te melden bij de politie, waar je weer formulieren invult en je paspoort overlegt en afhankelijk van waar je rijdt kom je veel of weinig politie barricades tegen onderweg. De gids zal in de meeste gevallen het gesprek voeren en je zult alleen wat formulieren moeten invullen en je papieren moeten tonen. Het land verlaten kostte ook de nodige tijd, een dik uur. N

Niger

In Niger was het voor ons even wennen zo zonder gids en bij binnenkomst in Assamakka schoffeerden we al meteen de vele hulpjes en douane om als eerste en zonder assistentie heel eigenwijs de politiepost aan te doen. De douane ambtenaren waren hier niet van gediend want zij moesten als eerste bezocht worden (of was het andersom, hm). In ieder geval hadden we een autoverzekering voor Niger nodig, die ter plaatse bij een kantoortje geregeld kon worden. Verder waren we na de nodige excuses bij de douane snel geholpen aan de nodige stempels, ook de gendarme werd nog aangedaan (nu wel met de hulp van iemand) en we waren met een uur klaar. In het land kom je verder weinig controleposten tegen, bij binnenkomst in Arlit en Agadez moet je wel stoppen voor controle. Verder dien je je bij overnachten in een stad bij de politie te registreren, in Agadez zijn we dit vergeten te doen en hier hebben we nog wat mot over gehad bij de politie in Diffa die opmerkten dat we geen stempel hadden van Agadez. Gelukkig met wat excuses en vriendelijk blijven lachen is dit niet echt een probleem geworden, de politie in Diffa heeft ons bij aankomst meteen een exit stempel gegeven waardoor we de volgende dag direct naar de grens konden rijden, alwaar alle gegevens voor de laatste keer in Niger in een schriftje werden overgeschreven door de slagboombeheerder.

Nigeria

Bij het passeren van de slagboom en de rivier kwamen we aan in het door ons gevreesde Nigeria, grenspost Damasak. Men bleek echter reuze vriendelijk en correct. Er komen zo weinig toeristen in deze plaats dat er wat moeite was met het begrijpen van de werking van een toeristenvisum, maar al snel stonden onze gegevens in de schriftjes van de politie en douane en hadden we mooie stempels in de paspoorten. Omdat twee douane ambtenaren business bij de gendarme verderop hadden stonden ze op een lift, die we niet hebben geweigerd (maar wel konden weigeren). Doordat we hen hadden meegenomen naar de gendarme post enkele tientallen kilometers verder werd de laissez passez snel en kosteloos geregeld. Er werd niet gevraagd naar een verzekering papier, dus voor Nigeria hebben we die niet gekocht. Onderweg zijn we (vooral in de buurt van grote steden) veel controleposten tegengekomen, maar overal was men even vriendelijk ('have a safe trip and nice journey!'), iedereen moest lachen en wilde handjes geven. We hebben geen enkel kado hoeven geven en in Maiduguri heeft iemand van een controlepost ons in de auto begeleid naar het hotel waar we wilden slapen zonder om geld te vragen - zonder deze hulp was het in deze stad bijna onmogelijk geweest om het te vinden. In de grensplaats Banki was het even moeilijk om de politie te vinden, maar een motor agent escorteerde ons op verzoek naar het kantoor waar we snel werden geholpen. We hebben ons voor onze overnachting in Maidugiru niet ingeschreven bij de politie en dit is denk ik ook niet nodig, we hebben in ieder geval geen vragen gehad hierover bij de controles.

Kameroen

Banki grenst aan Limani, Kameroen waar de politie snel gevonden was. Hier werden we door een ambtenaar die een oogje op Saskia had langzaam maar zonder problemen geholpen aan de nodige stempels. Tijdens het wisselen van de Naira naar de CFA met zwarthandelaars op het terrein van de politie werden we wel op de vingers getikt - dit moest nl. in een speciaal kamertje van de politie gebeuren onder toeziend oog van de politie. Een hulpje waar we maar niet vanaf kwamen begeleidde ons naar een verzekeringskantoor aan de overkant waar we de auto verzekerden en reed ons op de motor voor naar de gendarme waar de auto moest worden geregeld. Hier verwees men ons voor de 'laissez passez' of 'passavant' weer terug naar de politie die ons weer terug verwees naar de gendarma. Uiteindelijk kregen we voor 5000 CFA (8 euro) een 1 dags passavant om naar Maroua te rijden waar we de rest maar moesten regelen met de gendarme daar. In Maroua hebben we verder voor nog eens 5000 CFA de passavant kunnen verlengen voor een maand, met hulp van een kennis. In Kameroen zijn we verder veel controles tegengekomen, het land is zo lang en kent zoveel grensgebied dat dit ook wel nodig is. Je hoeft in principe alleen te stoppen als men op de weg staat en duidelijk naar je zwaait of wijst, anders rij je gewoon rustig door. In het donker ben je verplicht de binnenverlichting aan te doen zodat men je goed kan zien. Naast politie en gendarme zijn er ook nog forrestiers (boswachters), de praktijk wijst uit dat niemand hier voor stopt en deze posten keihard passeert. Je hoeft je niet in te schrijven bij de politie als je in een plaats overnacht.

Slaapplekken

Tunesie: Hotel in Hammamet, herberg in Sbeitla en 'hotel'in Nefta.

Algerije: Gekampeerd in woestijn, hotels/campings in Illizi, Iherir, Djanet en Tamanrasset.

Niger: Gekampeerd onder de afkapping van het huis van hulpje Baba t.o. de douane, in huis geslapen bij kennissen in Arlit en Agadez, hotel in Zinder, geslapen in het huis van missionarissen in Goure, gekampeerd in Diffa op soort van kampeerplek met huisjes voor NGO medewerkers. In Diffa heb je trouwens meerdere huisjes en kampeerplekken voor NGO bezoekers, probeer bij CARE te vragen of je kan slapen in hun huis of dat ze een kampeerplek weten.

Nigeria: Geslapen in hotel International in Maiduguri

Kameroen: hier hebben wij bij familie geslapen. Maar er zijn voldoende hotels te vinden. Ook hebben de missieposten in b.v. N'Goundere, Garoua en Bertoua een soort 'hotel' (passage-huis) waar je in een schone kamer terecht kunt.

Geld

Pinnen en wisselen

In Tunesie kan je gewoon geld pinnen met je bankpas, zelfs in Nefta kan dit. Zelf hebben we in Nederland onze bankrekening geplunderd en voldoende contant geld meegenomen om tot Kameroen rond te kunnen komen, we hadden een variatie aan wat groter geld (50 eur) en kleiner geld (10 eur), 100 euro biljetten zijn te groot! In Algerije is het verboden dinars uit te voeren en moet je op een papiertje invullen wat je het land invoert aan buitenlands geld en nadien wat je weer uitvoert. Het verschil moet je legaal bij een bank hebben gewisseld, bij de bank maken ze nl. een aantekening op het formulier. Als je zwart wilt wisselen moet je dus minder geld invullen dan je bij je hebt en een beetje verstoppen. In de praktijk zul je waarschijnlijk niet gecontroleerd worden op het geld dat je bij je hebt, dus maakt dat allemaal niet zo veel uit.

In Algerije hebben we al wat geld gewisseld voor Niger, via een mannetje op de camping in Tamanrasset. We hoopten op deze manier de chaos bij binnenkomst in Niger een beetje te beperken en dat is gelukt. Doordat we direct geld hadden voor een door ons acceptabele koers konden we meteen de verzekering e.d. kopen zonder te hoeven onderhandelen met de vele hulpjes bij de grenspost. Omdat we al wat geld hadden dropen de meesten ook snel af, dat was ook wel prettig. In Niger hebben we vervolgens via een mannetje op onze kampeerplek het restant westelijke CFA's voor Naira's omgewisseld. Bij de grens met Kameroen hebben we de laatste Naira's en wat Euro's omgewisseld voor centrale CFA's. We kregen hierbij een betere koers voor grotere biljetten dan voor de kleinere. In Kameroen hebben we geld gepind bij banken met een VISA kaart, Mastercard zul je niet of nauwelijks vinden in Kameroen!

Budget

Voor ons waren de grootste kosten het bootticket (300 EUR pp, inc auto), vliegticket om terug te komen, de visa (200 EUR PP), de malaria medicijnen plus prikken (150 EUR PP) en de gids voor Algerije (200 EUR PP). Voor het overige zijn de kosten wel te overzien, slapen, eten, drinken, autoverzekeringen en benzine zijn niet zo duur.

In de woestijn in Algerije kan je zonder problemen kamperen en een hotel kostte onderweg niet meer dan 8 euro pp. Ook sliepen we vaak bij kennissen. Eten en drinken is niet duur. Diesel en benzine kost in Algerije misschien drie tot vier keer minder dan in Nederland, dus dat bespaart ook weer geld. Als je na Algerije verder reist dan loont het om nog even vol te tanken, dan betaal je niet zo veel en weet je dat je goede benzine hebt. Na Algerije werd de diesel wel weer duurder, in Kameroen is de diesel ongeveer 15 cent goedkoper dan in Nederland.

Eten en drinken

We hebben vanuit Europa ongeveer 1 banenendoos met wat eten meegenomen, denk aan dingen als aan rookworst, sauzen, ontbijtkoek en andere lang houdbare dingen die wel lekker zijn. In Tunesie en Algerije kan je in de winkels voldoende dingen kopen (en goedkoper ook) waarmee je lekker kunt koken (zowel verse producten als langer houdbaar). Om te koken hadden we pannen mee die op houtvuur konden worden gebruikt en wat openhaardhout en een gasbrandertje. Verder hebben we in de dorpjes gewoon in restaurantjes en bij kraampjes gegeten. In Algerije zou het kraanwater wel te vertrouwen moeten zijn, maar in de overige landen kan je dat risico maar beter niet nemen. We hadden een handpopmp/filtertje mee waarmee we ervoor zorgden dat we altijd 1 of 2 jerrycans met schoondrinkwater hadden.

Temperatuur

Het was de eerste anderhalve week flink koud! In november is het in Europa natuurlijk al koud, dat is zo aan de ene kant van de middellandse zee en was ook zo aan de andere kant. We hadden gelukkig een tent en matjes en slaapzakken mee, maar hebben nog wel extra dekens gekocht op de markt in Algerije. Overdag was het natuurlijk wel warm maar vooral de vroege ochtend was erg koud. Opmerkelijk is dat Martin het drie weken eerder in Algerije juist erg warm had, maar dat was tijdens een tocht die dus vroeger was en meer westelijk was en wij waren nu juist oostelijk aan het rijden. Pas in het zuiden van Algerije werd het warmer en moesten we tijdens het middaguur oppassen voor een zonnesteek. Vanaf Niger t/m Kameroen hebben we eigenlijk heerlijk warm weer gehad zonder dat het vervelend warm werd of benauwd. We hebben dan ook in een heel gunstige periode gereisd.

Beesten en insecten

Bij een bezoek aan de woestijn en het oerwoud kan je aan slangen, schorpioenen en grote spinnen denken, die hebben we niet gezien. Om te beginnen houden slangen, voor zover ze zich sowieso laten zien, zich schuil in de winter. Schorpioenen zijn alleen in het donker actief en houden zich schuil onder rotsen (oppassen bij optillen van rotsjes dus)! We hebben wel last gehad van vlooien in een hotel in Tunesie en is Saskia in Niger gebeten door een kleine spin.

Gezondheid

Tijdens onze reis zijn we allemaal wel een keertje ziek geweest, we hadden last van diarree en ook grieperigheid met lichte of zelfs hogere koorts voor enkele dagen. De dagen op de weg zijn intensief, het is warm of koud, je hebt een ander ritme, je eet en drinkt andere dingen dan normaal en kunt niet even lekker in je eigen bedje en huisje terugtrekken als je dat wilt. We hebben ons dan ook de nodige rustdagen gegungd en nooit langer dan vijf dagen achter elkaar gereden zonder 1 of meerdere rustdagen in te lassen. Soms vertrokken we pas in de middag om na een paar uur rijden weer kamp op te slaan. De gebruikte items uit onze verbandtrommel waren paracetemol, ORS, de thermometer, betadine en pleisters. ORS is een poeder dat je oplost in water en je lichaam na uitdroging weer voorziet van de nodige stoffen - als je te lang in de zon hebt gestaan en te weinig hebt gedronken dan helpt het echt goed en snel. Antihistamine hadden we niet mee maar had handig kunnen zijn omdat Saskia gebeten is door een spinnetje en een flinke buil ontstond. Voor het overige is het natuurlijk wel belangrijk om een goed gevulde verbandtrommel mee te nemen! We hadden de gebruikelijke zaken mee, maar ook schone naalden en spuiten (voor het geval dat we bij een evt. ziekenhuisbezoek zeker waren van schone naalden en spuiten), een vacuumpompje om gif van b.v. slangentjes of schorpioenen uit te kunnen zuigen.

Zo'n beetje halverwege Niger zijn we begonnen met het slikken van Malarone tegen malaria, ook zijn we natuurlijk ingeent tegen gele koorts e.d. (verplicht en moet je kunnen aantonen bij de verschillende grensposten!).

Navigatie

De volgende zaken hebben we gebruikt om te navigeren:

Onze gids in Algerije

Michelin kaart 741 (N/W Afrika)

Reise Know How kaart Algerije/Tunesie

Wegbewijzering (bordjes, steenmannetjes, olievaten, autobanden, etc.)

Mensen de weg vragen

De zon

GPS

Kompas

Tijdens de reis hebben we alleen de Michelin kaart van N/W Afrika en de Algerije/Tunesie kaart van 'Reise Know How' nodig gehad. We hadden geen gedetailleerde IGN of Russische oorlogskaarten mee en hier ook geen behoefte aan gehad. Verder hadden we een GPS en een kompas mee. De Michelin kaart bevat zo'n beetje alle plaatsen van belang en geeft redelijk correct aan wat voor weg je kan verwachten. Alleen voor het stuk tussen Djanet en Tamanrasset en voor het stuk tussen Assamakka en Arlit hebben we de GPS en het kompas (echt!) nodig gehad. Voor het overige kom je met de kaart, bordjes en mensen vragen op de plek van bestemming aan.

De GPS hebben we alleen moeten gebruiken op de stukken waar geen echte weg was en er alleen zand en rotsen waren te zien. De Reise Know How kaart hebben we ingezet om wat way-points af te lezen en in de GPS te zetten en om (andersom) onze door de GPS aangegeven coordinaten op de kaart te bekijken. De Reise Know How kaart is erg handig in combinatie met de GPS omdat de hoogte en breedtegraad lijnen netjes zijn aangegeven. Verder is de schaal van de kaart dusdanig dat je met een centimeter (b.v. die van het kompas) de details van de positie kunt aflezen.

Let wel dat de GPS in Algerije verboden is, evenals een verrekijker. Deze zaken moet je dus niet prominent op je dashboard hebben liggen bij controleposten.

Dagindeling en afstanden

Normaal gesproken stonden we een uur na zonsopgang op om in ieder geval een stuk te kunnen rijden zonder last te hebben van de felle zon. We konden echter niet al te vroeg wegrijden want dan had Lois het echt koud op de motor! We reden meestal dan ook rond 8 of 9 uur weg. Het plannen van de dagbestemming was moeilijk om de afstanden op de kaart zeggen niets over de tijd die je nodig hebt om van A naar B te komen. Soms ligt er gloednieuw asfalt, soms is het asfalt vergeven van de gaten, soms ligt er geen asfalt, etc. In Algerije wist de gids natuurlijk redelijk in te schatten wat we konden bereiken, maar ook daar bleek het moeilijk om te zeggen waar we 's avonds zouden uitkomen! Rond een uur of een of twee hielden we een lunch-break in de schaduw van een uurtje om weer door te rijden tot het begon te schemeren (tegen half zes) of dat we bij onze slaapplaats waren. Op sommige dagen hebben we onder moeilijke omstandigheden 200 km gereden en op dagen dat de weg ons toelachte hebben we 500 km gereden. Gemiddeld hebben we niet meer dan 400 km en 6 a 7 uur per dag gereden. Let wel dat we een groep waren van een motorrijdster en twee vrouwen en een man met een auto. Op een reis met alleen auto's of motoren zal je waarschijnlijk meer km's per dag kunnen maken.

Auto en preparatie

Onze Landcruiser (7000 eur) heeft 1 grote beurt gehad waarin alle olieen en filters zijn vervangen. Ook zijn er een paar kleinere versleten onderdelen vervangen, zoals een stuurstang, kogel en wat rubbers (grote beurt plus onderdelen 1000 eur incl. arbeid) We hebben zelf meegesleuteld in de Landcruiser garage van Wheels Unlimited te Beesd, geen probleem en erg leerzaam. Daarnaast hebben we via marktplaats een set 2e hands bladveren en schokbrekers gekocht die 100.000 km oud waren (250 eur), de oude waren nl. 260.000 km oud. Deze hebben we zelf gemonteerd, waarna de auto weer wat hoger en rechter op z'n wielen stond. Verder hebben we via internet ook een roofrack gekocht (100 eur), en spiegelfolie voor op de ruiten (100 eur). Het roofrack hebben we zelf gemonteerd en het folie hebben we zelf geplakt.

Het folie heeft zijn diensten uitstekend bewezen, het maakt inkijken moeilijker en weert de zon en warmte goed af. Beperkte inkijk helpt niet alleen tegen diefstal maar bij controles valt alles wat je in de auto hebt liggen ook minder op. Wij hebben voor 'spionnenspiegel' folie van IFOHA (www.ifoha.nl) gekozen en heel nauwkeurig de handleiding gevolgd (dus hun eigen vloeistof gebruikt en ook met hun krabbertje (scheermesje) vuil (wat je niet eens opvalt maar er wel is!) verwijdert. Het resultaat was bijna professioneel, gelukkig heeft een oude landcruiser geen gebolde ramen, want dat is een stuk moeilijker.

Het roofrack van het Nederlandse Kingpin hebben we iets ingekort in de lengte en de hoogte en paste toen perfect. Onderweg bleek wel dat het bevestigingssysteem niet ideaal was, het rek begon onder de belading naar voren te bewegen en de metalen bevestigingsplaatjes braken. Door alle metalen plaatjes aan de pootjes vast te lassen en door aan beide kanten een pijp tussen de middelste poten te lassen en deze met een moer door de goot te bevestigen waren deze problemen ook opgelost. Het was wel handig geweest als we in de lengte richting nog plankjes hadden bevestigd zodat er meer oppervlak was om op te lopen en dingen op te bevestigen.

Onderweg ging 1 van de platen waar de accu's op rusten kapot (doorgeroest metaal, wasbordweg), waardoor de accu scheef kwam te staan en de geest gaf. De accuplaat is dus ook vervangen in Algerije. Het laswerk aan het rek en de accuplaat kostte bij elkaar 30 euro in Algerije. Verder zijn alle vetnippels in Algerije nog even met de vetspuit behandeld voor 3 euro zodat alles weer lekker soepeltjes draaide. Als je tijd over hebt dan zou je geld kunnen besparen door je Landcruiser in Algerije een grote beurt te laten geven, het barst er nl. van de Landcruisers en goede Landcruiser garages.

De auto heeft zich prima gehouden, maar mochten we meer geld en tijd te besteden hebben gehad dan zouden we (achteraf gezien) andere wielen en banden hebben gekozen en ook voor nieuwe veerbladen en schokbrekers hebben gekozen (wat bij elkaar minimaal 2000 euro zou kosten...). De veren van de auto waren onder volledige belading (achter) behoorlijk doorgezakt en de 15" wielen/banden waren vrij laag waardoor de ruimte tussen de bodem van de auto en de grond soms erg laag was en we hier en daar de bodem raakten. Ook waren de banden totaal niet geschikt voor het zand, we zijn maar 1 keer vast komen te zitten in het zand en hebben toen de spanning flink verlaagd wat prima hielp. We reden echter niet veel door echt zanderig terrein. Als je veel door het fijne (duin) zand gaat rijden dan moet je geen M+S banden hebben. De M+S banden hebben in de modder trouwens geen bal geholpen, 1 keer zijn we in Niger vast komen te zitten in een soort klei modder en het profiel zat meteen vol waardoor de grip totaal verdween. Het is wel zo dat we geen enkele lekke band hebben gekregen, terwijl ze behoorlijk mishandeld zijn - dit spreekt in het voordeel van de Fulda banden.

Overtocht met de boot

We zijn vanuit Genoa in Italie naar Tunis gevaren met GNV, via hun website hebben we de boeking gedaan (http://www1.gnv.it/). De site is ook engelstalig, duidelijk en accepteert creditcard betalingen. We hebben opgegeven dat we een normale auto hadden en hebben de goedkoopste 3 persoonskamer (tripla interna) genomen en aangegeven dat we een gewone auto hadden. Later bleek dat door het roofrack de auto eigenlijk niet binnen de autocategorie zou vallen ivm de hoogte, na een mailtje is onze boeking toen direct gratis omgezet naar een boeking in de correcte categorie. We konden dus op het hoge dek staan voor de kosten van een laag dek. Bij het boarden leek dit trouwens allemaal weinig uit te maken, ik denk niet dat er iemand op de exacte boekingsgegevens heeft gelet.

Op de website staan vervolgens duidelijke aanwijzingen hoe bij de goede haven te komen, maar ook op de snelweg wordt al aangegeven waar je naar toe moet. Je bent nadat je Genoa bent binnengereden dan ook binnen tien minuten voor de boot (als er geen file staat op de hoofdweg). Je moet een paar uur voordat de boot vertrekt aanwezig zijn en aansluiten in de rij. Vervolgens kun je naar de andere passagiers kijken wat er zo'n beetje wanneer gebeurt. In principe bestaat de procedure uit inchecken bij GNV in het havengebouw (hier krijg je een 'boarding pass' voor iedere passagier en voor de auto. Vervolgens moet je een exit procedure doorlopen bij de Italiaanse douane in dezelfde hal (al leek dit achteraf niet echt nodig). Daarna is het weer wachten totdat je de boot op mag rijden. Een mannetje zal je boarding pass voor de auto nakijken. In de documenten stond dat alleen de chauffeur de boot op mocht rijden, maar dit bleek niet het geval. Ook de passagiers mochten blijven zitten. Mannetjes wijzen vervolgens aan waar je moet parkeren. Dan pak je alles wat tijdens de reis nodig is uit de auto en ga je richting de kamers. Op het juiste dek aangekomen helpt een steward met de toegang tot de kamer. In de kamer is douche en toilet aanwezig, ook het bed opgemaakt en zijn er handdoeken (het is dus gewoon een hotelkamer). De boot en de kamer zagen er verder prima uit, er zijn wat barretjes en restaurants, een winkeltje en een boetiek.