Nigeria

Op de bovenstaande kaart zie je de route die we door Nigeria hebben gereden. We zijn vanuit Diffa (Niger) de brug overgereden om in Damasak uit te komen. Via de grensplaats Banki zijn we naar Limani in Kameroen doorgereden na een overnachting in Maiduguri.

Diffa - Maiduguri (30/11/2006)

Op internet hadden we een verhaal gelezen van motorrijders die in 1 dag naar Kameroen waren gereden vanuit Diffa dus we hadden lichte hoop. Als je de foto's bekijkt dan snap je dat het ons niet is gelukt in 1 dag door Nigeria te crossen!

Hieronder zie je ons kamp in Diffa, incl. wat foto's van het huisje en de toiletvoorziening (die vrij representatief is voor het gemiddelde toilet dat je tegen komt).

De route van Diffa naar de grenspost met Nigeria is echt mooi. De rivier tussen beide landen zorgt voor een mooi oeverlandschap.

De brug tussen beide landen verkeert in prima staat, het verhaal dat ik las op internet dat je alleen met een motor over kunt steken in een bootje is dus niet waar gebleken.

Ondanks lokale gidsen(twee nigeriaanse douane beambten mee genomen op hun verzoek naar Damasak) zijn we toch nog blijven steken in de modder. Is het op het einde toch nog spannend geworden.

We zijn uit de modder gekomen, maar moesten behoorlijk gerustgesteld worden om door een andere modderpoel te rijden. Na uitgebreidde testen door onszelf, maar ook de aanwezige koeien durfden we het dan toch aan. Natuurlijk stelde het niets voor en waren we er binnen no time(Alida kon net 1 foto schieten) door heen.

Om zeven uur vetrokken uit Diffa en om vier kwamen we aan in Maideguru. Hadden we 's ochtends nog goede hoop dat we Kameroen en misschien zelfs Maroua konden bereiken, 's middags bij aan komst in Damasak was die hoop finaal weg. Over een afstand van 50 kilometer, waar je in Nederland een half uur over doet, hebben wij de hele ochtend gedaan. Hoewel de weg na Damasak bijna een redelijke weg genoemd kan worden en de auto er nog duidelijk zin in had, konden wij gewoon weg niet meer verder. Verslagen, maar te moe om door te gaan kwamen we aan in Maideguru. We hadden de woestijn al een paar dagen geleden achter ons gelaten en waren het zeker weer gewend om mensen langs de weg te zien. Op de kaart stond Maideguru duidelijk aangegeven als een kleine stad en er was dan ook geen enkele reden om aan te nemen dat we geconfronteerd zouden worden met een paar honderduizend mensen op een paar vierkante meter. Een vooruitziende politie/dokter, die ons bij aankomst aanhield voor een praatje, zag het al voor zich en bood ons zijn hulp aan in de vorm van zijn broertje. Hij zou ons de weg naar het hotel wel even wijzen. Bij binnenkomst lijkt de stad nog erg rustig dus wij vonden de maatregel nogal overbodig. Onze dank gaat uit naar het broertje van de beamte, dankzij hem hebben we voor het donker en in de chaos van auto's en taxibrommertjes een hotel gevonden.