Wstęp do OpCM

Magia - to nauka i sztuka kształtowania rzeczywistości według własnej woli, nie każdy posiada taką możliwość. Dzięki niej można rzeczy nadprzyrodzone, których nie rozumieją osoby nie potrafiące czarować.

Niska magia – rodzaj magii, w której czarodziej nie potrzebuje większej wiedzy i umiejętności; wystarczą magiczne moce. Przejawia się m.in. przez podstawowe zaklęcia stałe jak np Incendio

Wysoka magia – rodzaj magii, w której wymagane są duże umiejętności i wiedza oraz stopień wtajemniczenia. Trzeba także posiadać odpowiednie predyspozycje do używania takiej magii. Takie moce magiczne można odziedziczyć, zdobyć podczas eksperymentów okultystycznych czy też czczenia szatana.

Dziedziny Czarnej Magii:

Ewokacja (z łac. evocare - wywołać, wywoływać i evocatio - wywołanie) jest to umiejętność polegająca na wywołaniu lub przywołaniu ducha bądź demona. Pojecie to pochodzi z takiej dziedziny jak okultyzm. Innym znaczeniem tego słowa jest umiejętność otrzymania wizji lub wywołania wspomnień.

Legilimencja (leger - czytać i mens – umysł) jest to umiejętność, która polega na penetrowaniu obcego umysłu. Dzięki legilimencji możemy wydobyć od drugiego człowieka jego wspomnienia, czy myśli.

Oklumencja (z łac. occludo - zamykać i mens - umysł) jest to umiejętność, która polega na obronie naszegoumysłu przed inwigilowaniem zewnątrz. Pomaga ona także na ochronie naszych wspomnień, uczuć czy myśli, tak aby nikt ich nie poznał. Dzięki oklumencji możemy walczyć z legilimencj

Wampirologia jest to nauka polegająca na poznawaniu wampirów, czyli dzięki niej dowiadujemy się o ich wyglądzie, zachowaniu, umiejętnościach oraz sposobach walki z nimi

Nekromancja (z gr. nekros – zwłoki i manteia - proroctwo) umiejętność ta polega głównie na wywoływaniu duchów zmarłych, w celu poznania przyszłości (zmarli mają wgląd w teraźniejszość i przyszłość, ponieważ nie są ograniczeni życiem ziemskim). Była praktykowana w Grecji, Persji, Rzymie oraz w Europie w czasach renesansu. Pojawia się także w Biblii. Sporej części nekromantów wystarczała tylko rozmowa z przywołanym duchem - poprzez odprawienie odpowiednich zaklęć, rytuałów oraz rysowaniem symboli i magicznych formuł na podłożu nad grobem zmarłego. Praktykujący nekromancję często w czasie, kiedy oczekiwano na pojawienie się ducha otaczali się symbolami śmierci (np czaszkami), wkładali ubranie zdjęte ze zwłok, a swoje myśli skupiał na temacie śmierci. Kiedy przywoływany duch się pojawił (np poprzez drgnięcie płomienia świecy) nekromanta zadawał mu pytania. Mogły one dotyczyć wielkich tajemnic istnienia, na temat przyszłości czy też życia codziennego. Miejsce w dziedzinach Czarnej Magii zapewniło nekromancji to, że uważano, iż zakłócanie zmarłemu spokoju jest uznawane za niemoralne. Niektórzy za to próbowali budzić zmarłych do życia. Nekromanta jest to osoba, która za pomocą nekromancji tworzy armię, która pod jego władzą jest w stanie wszystko zrobić.

Obrzędy nekromantyczne często nazywa się eksperymentami.

Demonologia (gr. daimon - demon i logos - słowo, nauka, wyjaśnienie) jest to część doktryny religijnej. Nauka ta podejmuje temat demonów (ich charakteru, genezy czy też istoty) oraz kwestie eschatologiczne. Obejmuje ona pewien system wierzeń w istoty, które działają między człowiekiem, a Bogiem. Strefa działań demonów pozytywnych jest zgłębiana przez angelologię, która jest częścią demonologii od czasów hebrajskich. Często demonologia mylona jest z czczeniem demonów, lecz tak nie jest. Demonomancja lub też demonolatria jest to złudne czerpanie korzyści z kultu demonów.