Хведар Гурыновіч надзвычай тонка адчувае род­ную прыроду ва ўсіх праявах і зрухах.

Салігоршчына дае паэту новыя тэмы і вобразы, адчуванне новага рытму сучаснасці.

«Шматгалосая кветка» – другая кніга Хведара Гурыновіча.       

Сувязь чалавека з прыродай, з тым краем, дзе прайшло дзяцінства і юнацтва – асноўны змест зборніка. Многа шчырых вершаў паэт прысвячае каханню.

«Вишня цветет» – третья книга стихов Фёдора Гуриновича. Свет его стихов насыщен добротой, обаятельностью, молодостью.

Лейтмотив сборника – Родина, природа, которую автор воспринимает в движении и переменах, переливах красок и звуков. Ряд стихов посвящен острым проблемам нашего времени.

Автор ведет маленького читателя в таинственный мир природы, учит добру и любви ко всему живому. Многие стихи посвящены редким профессиям.

Назва зборніка Хведара Гурыновіча невыпадковая. Лейтматыў яго новых вершаў – адказнасць за будучае жыццё.

Асаблівай чысцінёй пачуццяў, душэўнай цеплынёй і шчодрасцю вызначаюцца творы пра прыроду – зялёную калыску маленства. Усё, пра што піша аўтар, заўважана трапным зрокам і абвостраным слыхам. X.Гурыновіч разумее таямніцы расліннага і жывёльнага свету.

Замілаванасць роднай прыродай, паляўнічы азарт, начлегі ля вогнішчаў, роздум пра чалавека, як неад’емную клетку жывога арганізма Матухны-Зямлі – ўсё гэта знойдзе чытач у кнізе лірыкі Хведара Гурыновіча.

Кніжка-загадка «Птушыная азбука» знаёміць маленькага чытача з птушкамі, якія жывуць у нашых лясах, палях, лугах. Яна пабудавана ў форме дыялога з дзецьмі, вучыць дабрыні да ўсяго жывога.

У кнізе Хведар Гурыновіч паглыбляе распачатую ў ранейшых зборніках тэму любові да Радзімы.

Вершы яго прасякнуты клопатам аб зялёных сцяжынках маленства, болем за будучыню нашчадкаў.

З цікавасцю чытаецца арыгінальная паэма «Шлях да волі».

Аўтар спадзяецца, што яго паэзія абудзіць у чалавеку дабрыню, шчырасць, спагаду.

Книга содержит увлекательные рассказы и стихи о птицах и животных, рыбах и насекомых, растениях и явлениях природы.

Кніга паэта Хведара Гурыновіча – вельмі цікавае падарожжа ў лес, дзе аўтар ведае кожную сцяжынку і расліну, разумее і любіць яго насельнікаў. Пра ўсё аўтар расказвае ёмкім словам празаіка і паэта.

У кнігу ўвайшлі вершы пра дзяцінства і юнацтва, пра лясы і балоты, рэкі і азёры. Гэта зборнік пра родную зямлю і яе людзей.

Многія радкі прасякнуты болем за будучыню нашчадкаў, атручаную чарнобыльскім смерчам. І ўсё-такі разам з аўтарам давайце верыць у лепшы заўтрашні дзень, бо вера застаецца.

Вершы, якія ўвайшлі ў новы зборнік лірыкі салігорскага паэта, лаўрэата літаратурнай прэміі імя Янкі Маўра, Хведара Гурыновіча, пра тое, што пакінула моцнае ўражанне ў яго сэрцы, што хвалюе кожнага неабыякавага чалавека.

Змешчаны ў кніжцы ўласныя пераклады на рускую мову.

«Год – как жизнь, жизнь – как год» – биографическая поэма. На ее страницах автор восстанавливает картинки деревенского детства, поэтично описывает тяжелый крестьянский труд. Ни одна мелочь не ускользнула от цепкого охотничьего взгляда автора. Юность, любовь, дети, внуки...

Поэма проникнута тонким лиризмом, насыщена меткими метафорами, яркими эпитетами.

На ее страницах Фёдор Гуринович поднимает и ряд острых проблем нашего времени. Красной нитью пронизывает произведение тема охоты. Ведь и родилась, и писалась поэма в полях, в лугах, в лесах, у охотничьих костров. И свидетелями тому – друзья поэта.

В предлагаемый юному читателю сборник вошел ряд рассказов и стихотворений из книги «Сто хрустальных родничков», что издавалась десятилетие тому назад и быстро разошлась среди любителей природы, а также некоторые зарисовки из книги «Лес на далонi», переведенные автором на русский язык.

Кнігу склалі лепшыя вершы з яго дзесяці папярэдніх зборнікаў. Шчыра і балюча гучаць радкі пра нашу Айчыну. Яны прасякнуты клопатам аб зялёных сцяжынках маленства, аб шляхах-пуцявінах юнацтва, куды з узростам усё часцей вяртаецца чалавек. Кніга – шчымлівы расповед пра родную зямлю і яе людзей, пра веру ў Бога, у каханне, у тое, што дзень нашчадкаў будзе больш светлым і ветлым, – без  чаго жыць было б проста немагчыма.

Одноименная поэма, страстный монолог поэта в защиту родной природы в частности, и нашей планеты в целом.

Один день весны, но сколько замечательных картинок подмечено пытливым, неравнодушным взглядом автора за каких-нибудь десять часов! Поэт ведет читателя тропинками своего детства, негодует, повествуя, какие неотвратимые беды принесла природе цивилизация. Нельзя без тревоги читать строки, в которых автор описывает, что произойдет с Землей, если вдруг найдется безумец, решившийся нажать на «ядерную кнопку». Во имя будущих поколений поэт призывает людей сохранить нашу зелено-голубую планету.

Произведения, собранные под этой обложкой, вполне можно назвать охотничьими мемуарами. Упомянутый жанр строго документален и потому не терпит никаких искажений.

Многие из представленных в сборнике рассказов опубликованы в журнале «Охота на Белой Руси» – с чего, в принципе, и началась книга.

Сюда вошла охотничья поэма «Путь к воле», увидевшая свет в 2000 году в сборнике «Запрашаю пад дождж», а также ряд стихотворений, тематически родственных рассказам и зарисовкам, включенных в книгу.

Паэма «Роднасць» – быццам побыт душы літаратурнага героя. Нішто, звязнае з традыцыйным вясковым укладам, не праходзіць міма позірку паэта: ад сялянскай работы да хатніх спраў і адпачынку.

Чытачы родам з вёскі пазнаюць сваё – блізкае і знаёмае. Толькі ў адным ім не параўнацца з аўтарам паэмы: у ягоным захапленні паляваннем і веданні яго сакрэтаў! Гэтыя старонкі пранізаныя асаблівым настроем, свежыя, як снег, на які не паспела ступіць нага чалавека, і чыстыя, як паветра, настоенае на пахах лесу і ворыва. 

Книга с удивительным названием «Родное» – биографическая поэма Фё­дора Гуриновича на двух языках – русском («Год – как жизнь, жизнь – как год») и авторский перевод ее на белорусский («Роднасць»). Жанр ее можно определить как поэму-странствование, поэму-судьбу, поэму-календарь и даже как поэму-охоту.

Кніга Фёдара Гурыновіча – цікавае падарожжа па родным краі, дзе аўтар ведае кожную сцяжынку і раслінку, разумее і любіць насельнікаў лясоў і палёў, лугоў і балот, апісвае кожную зямную істоту з яе характарам і паводзінамі, падаючы яе ў руху і ўзаемадзеянні з навакольным асяроддзем. Пра усё гэта аўтар расказвае ёмкім словам паэта і празаіка.

Узмацняюць уражанне ад кнігі прыгожыя каляровыя малюнкі.

В этой книге собраны стихотворения об Отчизне, матери, любви, природе – всё то, что ложилось в сердце поэта, как в юности, так и в зрелые годы.

Тихое сыновнее умиление родными поселками, свежесть поэтических сравнений, яркая образность – все это позволяет видеть в авторе тонкого лирика.

Большинство стихотворений переведено автором с белорусского языка, ряд стихотворений перевел поэт Фёдор Ефимов.

В этой книге-альбоме рассказывается о людях, которые посвятили свою жизнь увлекательной, но небезопасной мужской профессии в уголовном розыске. Перед читателем предстанут страницы истории начиная с 1965 года.

Книга иллюстрирована фотографиями из личного архива её героев.

Лейтматыў кнігі – любоў да Радзімы. З вышыні свайго паважанага ўзросту аўтар апавядае пра наш хутка-плынны, зачастую супярэчлівы час, пра жыццё сваё і сваіх сучаснікаў, пра салігорскіх гарнякоў; вяртаецца ў далёкае вясковае дзяцінства, сцвярджаючы, што тады сярод людзей было больш дабрыні і спагады.

Душэўнай цеплынёй і шчырасцю прасякнуты радкі пра каханне; з любоўю і павагай піша аўтар пра жанчыну – маці, каханую, бабулю.

Нямала ў зборніку вершаў пра цудоўную беларускую прыроду: яе аўтар паказвае ў няспынным руху, у пералівах фарбаў і гукаў.

Эта книга-альбом – воспоминания солигорских ветеранов, прошедших огненными дорогами войны и, к сча­стью, оставшихся живыми, – иллюстрирована фотодокументами из их личных архивов.

У кнігу ўвайшлі выбраныя творы, напісаныя за паўвека літаратурнай працы.

З замілаваннем піша аўтар пра родную прыроду, паказваючы яе ў бесперапынным руху, у пералівах фарбаў і гукаў.

А калі сказаць вельмі коратка – гэта зборнік пра родную зямлю і яе людзей.

Эта книга – увлекательный рассказ о природе, животных и птицах, рыбах и насекомых. Восстанавливая картинки деревенского детства, автор описывает каждое земное существо с его характером и поведением, в движении и взаимодействии с окружающим миром, в переливах красок и звуков.

Автор негодует по поводу того, что все больше наших братьев меньших вынуждены «поселяться» в тревожной Красной книге, призывает сохранить все сущее на Земле, созданное Великим Творцом. По книге «Наши друзья от А и до Я», которая составлена в алфавитном порядке, можно изучать азбуку живой природы, а также использовать ее на уроках по экологии.

«Поэзия Фёдора Гуриновича блещет яркими метафорами и неожиданными сравнениями.  В этом отношении его поэтическое мастерство высоко, что само по себе заслуживает восхищения. Его стихи – не просто плод авторской фантазии, а умение видеть окружающую жизнь в образах. Точные, но вместе с тем и неординарные сравнения подсказывают ему жизненные наблюдения. А это ведет к появлению образов, которых у других поэтов не встретишь, поэтому они такие впечатляющие.

 Он мастер ёмкого, точно найденного эпитета. Слова слушаются поэта, как скрипка мастера-виртуоза. Они свежи, как пороша, на которую еще не успела ступить нога человека, и чисты, как воздух, настоянный на запахах леса и пашни», – писал о творчестве Фёдора Гуриновича известный белорусский литературный критик, лауреат Государственной премии Алесь Мартинович.

Як і кожны чалавек сталага ўзросту, Фёдар Гурыновіч у сваіх творах усё часцей вяртаецца ў дзяцінства, юнацтва. Нямала ў зборніку вершаў пра каханне: чыстае, светлае – адно на ўсё жыццё.

Яго творчасць прасякнута цеплынёй, дабром, пяшчотай, шчырасцю і абаяльнасцю, праўдзівасцю пачуццяў, удзячнай любоўю да ўсяго, дараванага лёсам. Гэта дазваляе бачыць у аўтары «Спагады» тонкага, пранікнёнага лірыка, што не адзін раз адзначала беларуская крытыка.

У гэты зборнік увайшла перакладзеная на беларускую мову кніга «Самое дорогое», а таксама выбраныя вершы з кніг «Сочувствие» і «Позднее яблоко».

Любіць прыроду – значыць любіць Радзіму. Гэтыя словы можна ставіць эпіграфам да кнігі Фёдара Гурыновіча, у якой побач з кожным вершам даецца аўтарскі пераклад на рускую мову.

«У беларускай паэзіі Фёдар Гурыновіч ні на каго не падобны. Ніхто, акрамя яго, так па-майстэрску і псіхалагічна дакладна не піша пра поўнае драматызму жыццё жывёл. А ў сусветнай паэзіі ў яго ёсць вялікі папярэднік – англійскі паэт Тэд Х’юз». Так пра творчасць сабрата па пяры напісаў у кнізе «На прасторы слова» вядомы беларускі паэт і літаратурны крытык Юрый Сапажкоў.

У гэтым лёгка ўпэўніцца, перагортваючы старонкі новай кнігі.

Можна ўпэўнена сцвярджаць, што да гэтага часу ні ў рускай, ні ў беларускай паэзіі, акрамя «Песні пра зубра» Міколы Гусоўскага, падобнага твора не было. Паэма, напісаная на дзвюх мовах, – гэта гімн не толькі паляванню, але і нашай беларускай прыродзе.

Нагадаем, што больш за 55 гадоў прайшло з таго часу, калі аўтара паэмы прынялі ў Беларускае таварыства паляўнічых і рыбаловаў, да таго ж ён ганаровы сябра гэтага дзяржаўна-грамадскага аб’яднання. Паляванне і любоў да прыроды – ці ж не парадокс? Менавіта пра тое, што ніхто, як паляўнічы, так не любіць і не беражэ прыроду, расказвае творца ў сваёй новай кнізе «Паляўнічая паэма». Напоўненая яркімі вобразамі, вясёлкавымі колерамі ўсіх пор года, галасамі звяроў і птушак, яна чытаецца на адным дыханні і нікога не пакіне раўнадушным.

Кніга Фёдара Гурыновіча, аформленая цудоўнымі акварэлямі, – выдатны падарунак не толькі паляўнічым, але і ўсім аматарам прыроды.

Как и каждый человек зрелого возраста, Фёдор Гуринович в своих

произведениях всё чаще возвращается в детство, юность. Немало в книге

стихотворений о любви: чистой, светлой – одной на всю жизнь. Красной

нитью проходит по страницам тема природы, которую автор, как охотник,

знает во всех проявлениях.

Его творчество пронизано теплом и добротой, нежностью и обаянием,

искренностью и правдивостью чувств, благодарной любовью ко всему, что

даровано судьбой. Это позволяет видеть в авторе «Дыхания» тонкого,

проникновенного лирика, что неоднократно отмечала белорусская критика.