30 april 2021
Toen we afgelopen maandag thuis kwamen was het straatje waar we wonen geheel opnieuw geasfalteerd. De werkzaamheden zijn nagenoeg voltooid.
Enfin, in Mheer parkeren we de auto weer op hetzelfde plekje en lopen naar de Steegstraat.
Bij het kruisbeeld waar we maandag eindigden nemen we de tocht weer op. We lopen over een breed pad, dat al gauw een veldweg wordt. Het pad komt uit op een landweg die de grens met België overschrijdt. We lopen aan de rand van het Hoogbos dat rechts van ons tegen een helling ligt. Links zien we voornamelijk glooiende weilanden. Bij een T-splitsing gaan we rechts het bos in en vervolgens meteen weer naar links. We volgen het “Vuursteenpad”, en dat voelen we! We wandelen over een pad waar inderdaad veel vuurstenen liggen. Het zijn harde stenen met rare en ongelijke vormen. In de prehistorie werden hier werktuigen van gemaakt.
Het pad daalt tussen bosjes en weilanden. We komen weer bij een T-splitsing waar we het pad rechts omhoog nemen. Het is een smal pad met een nog smallere verdieping in het midden. Dus lastig om over te wandelen.
Tiny probeert zich balancerend staand te houden. Het pad eindigt bij een brede landweg. Links staan hoogstamfruitbomen. We krijgen een fraai uitzicht over het dal van het riviertje de Voer, ondanks dat het bewolkt is. Ook vandaag zijn veel mensen aan de wandel. Bij een splitsing van paden zien we rechts een kapelletje op een heuveltje.
Het is de Kapel Trichterbeeldje, het staat langs de oude Romeinse weg Rome - Trier - Maastricht - Nijmegen. Op deze plek zou in het jaar 1213 al een kapelletje gestaan hebben. In de kapel hangt een houten kruisbeeld, het oorspronkelijke beeld bevindt zich in het gemeentehuis van Voeren.
We houden een korte pauze, en zien dat de meeste wandelaars toch voorbijlopen zonder eens even rechts omhoog te kijken. We gaan verder en komen langs een fruitbomengaard. Daarna passeren we weer de grens en blijven het brede pad langs enkele kruisbeelden ( we zijn in Limburg!) volgen.
Bij een dikke beukenboom gaan we een metertje links omhoog en komen op een pad waar we een weids uitzicht over de Maasvallei krijgen. We zien Eijsden, d’n Observant en ook de St. Pietersberg. We maken een praatje met 2 dames die ook deze tocht lopen. Ze komen uit Utrecht en zijn zichtbaar teleurgesteld dat ze tocht nu niet kunnen voltooien: het veerpont van Eijsden naar Lanaye mag vanwege de corona-pandemie nog niet varen. Jammer. Wij hadden oorspronkelijk ook het plan om door te lopen naar Maastricht, maar voor hun ligt het toch een beetje anders. Utrecht ligt niet naast de deur.
We volgen het Ezelspad dat een holle weg wordt.
Vooral aan de linkerkant zien we veel dassenburchten. Dit zou een fijne plek voor Jur en Sten zijn, die zouden ze allemaal willen bestuderen! De Ezelsweg eindigt bij een verharde weg, we gaan naar rechts. Na een paadje door een boschage steken we de autosnelweg over en komen in Mariadorp. We nemen de afslag naar Eijsden en vervolgens lopen we over een pad voor een crematorium naar een bos. Het is geen groot bos, we staan al weer gauw bij een asfaltweg die langs de zinkfabriek loopt. We gaan naar links. De weg voert ons langs een grote monumentale hoeve. Daarna lopen we onder een spoorlijn door en wandelen Eijsden binnen. We passeren we een klein Mariakapelletje en lopen over een brede beukenlaan in de richting van het kasteel.
We besluiten om het kasteel even buitenom te bezichtigen. En dat is zeker de moeite waard. Het huidige kasteel werd in het jaar 1636 gebouwd. Voorheen stond hier reeds een groot herenhuis. Het kasteel is privébezit en wordt ook nog bewoond.
Daarna wandelen we over keienstraten naar het veerpont, dat zoals al eerder vermeld werkeloos aan de kade ligt. Hier eindigt dus de wandeling van vandaag. Wanneer de tocht een vervolg krijgt blijft nog even in het ongewisse. Maar er is toch iets positiefs! De terrassen zijn weer open, dus sluiten we de tocht van vandaag af met een cappuccino / latte macchiato en vlaai. Heerlijk!
Meer foto's:
Lees verder Eijsden - Maastricht