Eijsden - Maastricht

10 mei 2021                                                                                 

Vanaf vorige week vrijdag mag het veerpontje van Eijsden naar Lanaye weer varen. Dat valt dan toch weer mee, want de oorspronkelijk berichten meldden een datum van 1 juni.

We reizen met de trein van Sittard naar Maastricht, en stappen daar over op een Belgisch loc die ons naar Eijsden brengt. Er zitten meerdere wandelaars in dit treintje, te herkennen aan hun wandelschoenen en rugzakken. Het veerpontje vaart vanaf 10:00 u, waarschijnlijk zijn wij een van de eersten die de overtocht maken.

De lucht is grijs, en de wind waait behoorlijk boven de Maas. In de verte doemen de obstakels van vandaag al op: d’n Observant en de St. Pietersberg. We verlaten het pontje op Belgisch grondgebied en volgen de Maas in noordelijke richting over een grindpad, stroomafwaarts dus. Als we ons omdraaien zien we aan de overzijde 2 dames die ook het pontje nemen. Één van hen had een mondkapje met een print van Friese vlag in de trein, da’s duidelijk.

We passeren een zwanenfamilie, de grotere nemen een jonkie in bescherming. Gelukkig mogen we rustig langs, dat hebben we wel eens anders meegemaakt. Vooral met zwarte eksemplaren! Het grindpad wordt een geasfalteerd weggetje dat een bocht maakt. We steken een weggetje over en vervolgen onze tocht aan de overzijde op een pad langs een doodlopende Maasarm.

We volgen het paadje omhoog en komen bij 2 houten zitbalken. Terwijl we hier pauzeren kijken we uit over een mooi gebied. Aan de overzijde van de Maas zien we de velden ten noorden van Eijsden, en in de verte het “echte” Limburgse heuvelland. De 2 dames komen groetend voorbij. Even later gaan wij ook verder, en …….. zien dat de dames ook even pauzeren. Het pad eindigt bij een verharde weg die ons naar het sluizencomplex van Ternaaien leidt. We zien dat één sluis niet in gebruik is, er zijn onderhoudswerkzaamheden gaande. 

Aan de overzijde van het complex gaan we naar rechts langs de kade van het sluiskanaal. We verlaten dit kanaal bij het eerste huis en steken de verharde weg over. Even verder verlaten we deze weg weer en begeven ons op een grindpad dat omhoog langs de berg loopt. Het klimmen is begonnen! Het pad loopt langs een mergelwand waar zich horizontale lagen van vuursteen in bevinden. Als “speklagen”. Rechts van ons hebben we een panoramisch uitzicht op de Maas, met daarachter een grote plas met een jachthaven. Volgens het boekje is dit een gevaarlijk pad, maar vooralsnog valt dit mee. Er is een hek tussen het pad en de afgrond. Echter, nadat we een grenspaal gepasseerd hebben, wordt het pad smaller en is er geen hek meer. 

We komen bij een grotingang en Tiny gaat even poolshoogte nemen. Intussen hebben de - inderdaad Friese - dames ons ingehaald. Ze lopen de route op GPS. Na een kort praatje gaan ze verder. Wij ook, en komen in een jungle-achtige omgeving. Tiny vindt dit prachtig, omgevallen bomen, veel klimop, grotten, grote blokken mergel; het is een wildernis met een smal slingerend paadje. Ze waant zich in Burgers’ Bush! Maar het paadje loopt steeds steiler omhoog. 

Zo steil dat we ons vast moeten houden en omhoog trekken aan de wortels van de bomen. Wat ook wel lukt. Het pad gaat verder over een smalle graat en komt uit op een “normaal” wandelpad. Hèhè, dat hebben we gehad! We gaan - terwijl het zachtjes regent - over dit brede pad naar links omlaag en moeten na een bocht het tweede steile pad omhoog nemen. We twijfelen of het eerste steile pad dat we zien wel echt een pad is. We denken van niet en gaan verderop over een pad omhoog. Dit is ook echt steil en hoog, geen alledaags recreatief wandelpad. Maar goed, we wisten dat er zoiets aan zat te komen.

Ongeveer halverwege de klim kunnen we bij een omgevallen boomstam even op adem komen. Uiteindelijk komen we boven en volgen een pad naar rechts. Hopelijk zitten we goed, er blijven twijfels. Maar volgens Jack komen we zolang we omhoog gaan vanzelf op de top. We passeren een picknicktafel en zien dan een trappenpad. Bingo! We gaan deze “trap” omhoog en komen op de top van d’n Observant.

Het regent nog steeds, en het uitzicht is dus ook niet wat je zou verwachten. Een heer met een grote rugzak komt ook boven. Hij loopt de hele route in 4 etappes.

We dalen het trappenpad weer af en gaan naar links over brede pad. Waar 3 paden bij elkaar komen staat een zitbank; na alle inspanningen hebben we wel een pauze verdiend. Het is inmiddels gestopt met regenen, en het zonnetje schijnt zowaar. Terwijl we iets eten zien we veel mountainbikers en ook wandelaars. Na de pauze blijven we het pad volgen tot bij een kruising waar we naar een lager gelegen pad gaan. Dit maakt een grote boog naar rechts. 

Links ligt het Jekerdal, in de verte zien we Chateau Neercanne. We blijven het pad langs de bosrand volgen tot aan een Y-splitsing. Hier gaan we rechts door een klaphek. 

Even later zien we recht voor ons de Duivelsgrot. De grot ( eigenlijk een  groeve) is ontstaan door mergelwinning hier in het Poppelmondedal. Ons pad loopt er niet vlak langs, maar maakt een bocht naar rechts. We blijven tussen het bos en het mooie groene dal lopen, totdat we rechts een breed pad nemen. Zigzaggend dalen we af naar de ENCI-groeve. We bevinden ons opeens in een andere wereld. Bij een terras gaan we naar links en lopen langs de hoge mergelwand met horizontale vuursteenlagen. 

Links ligt een meertje. Vóór ons zien we de grotingangen die door de afgraving zichtbaar werden. Wie Flikken Maastricht op TV volgt weet dat hier ooit een aflevering opgenomen werd. We lopen onder langs de ingangen van de grotten en gaan via een stalen trap met 208 treden omhoog. We komen bij het – sinds 2016 - nieuwe eindpunt van het Pieterpad. We herkennen het monument dat verplaatst werd naar deze locatie. 

Immers hier bevindt zich een uitzichtplatform dat een schitterend uitzicht biedt over de groeve met op de achtergrond d’n Observant.

We gaan verder, over een breed pad lopen we langs de Zonneberg. Bij een splitsing houden we rechts aan, om daarna na in het bos een dalend pad te nemen. Het boekje meldt dat hier bomen over het pad liggen en inderdaad: het is oftewel bukken en er onder door of er over  heen klimmen. We komen weer in de bewoonde wereld. Een zéér smal paadje tussen tuinen en huizen leidt ons naar de Maasboulevard. We gaan naar links over de Hoge Kanaaldijk en wandelen langs de Maas naar Maastricht. Links liggen mooie herenhuizen, de bekendste inwoner van Maastricht met wereldwijd succes heeft hier zijn thuisbasis. We wandelen onder de Kennedybrug door en komen vervolgens in een park waar we het riviertje de Jeker oversteken.

We staan voor de Onze Lieve Vrouwewal, vlak bij de eeuwenoude Helpoort waar restauratie werkzaamheden plaats vinden. Maastricht heeft veel oude historische monumenten en weet daar goed mee om te gaan. Via de voetgangersbrug steken we de Maas over. Op het Plein 1992 nemen we plaats op een terras en eten een kleinigheid. We blijven niet lang, het waait behoorlijk. Vanuit het plein lopen we door Wyck naar het station waar de Dutch Mountain Trail eindigt.

Het was een redelijk pittig tochtje vandaag, maar ook mooi!

Meer foto's:

Lees verder   Nawoord